ร่างเล็กอวบอิ่มกว่าเดิมและยิ่งไปกว่านั้นง่วงนอนบ่อย เผลอทีไรจะหลับทุกที ยิ่งตอนนี้ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบอาทิตย์หน้าแล้ว สัปดาห์การสอบกำลังจะมาถึง แต่อ่านไม่กี่หน้าก็ต้องเผลอหลับเป็นแบบนี้มาได้สองอาทิตย์กว่าๆ แล้ว ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทำให้เอณิการ์รู้สึกแปลกและสงสัยว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่
“หนูไม่ต้องคิดหรอก ตอนนี้หมาป่าน้อยของฉันอยู่ในท้องของหนู” กำลังครุ่นคิดอยู่ขณะละสายตาจากหนังสือตรงหน้าก็ต้องตกใจกับเสียงทุ้มที่เอ่ยกระซิบข้างหูของตนเอง แม้จะผ่านมาจะสามเดือนแล้วที่เขาทำแบบนี้ แต่หล่อนก็ไม่คุ้นชินกับการปรากฏตัวของปีศาจตนนี้สักครั้ง
“หมายความว่ายังไง?” หล่อนถามเขาอย่างสงสัย
“ก็หมายความว่าตอนนี้เธอกำลังจะมีลูกให้ฉันน่ะสิเด็กน้อย” เขาบอกเสียงพร่าพลางระบายยิ้มมุมปากแล้วเคลื่อนไหวรวดเร็วยกร่างน้อยขึ้นแล้วเขาก็นั่งเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งและมีหล่อนนั่งทาบทับบนตักหนาแทน
“มะ...ไม่จริง” เอณ
