ตลอดระยะเวลาที่ลูกสาวมีชายแปลกหน้าต่างชาติมาหาเพื่อหลับนอนด้วย สง่าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายมาตอนไหนไปตอนไหน เพราะเขาไม่ค่อยได้สนใจ ตอนนี้เขาไม่มีลูกสาวแบบเอณิการ์แล้ว สง่ามองสภาพอิดโรยของลูกสาวในเช้าวันนี้แล้วเบือนหน้าหนี ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปเปิดร้านเหมือนปกติ
เอณิการ์น้ำตาคลอเมื่อผู้เป็นพ่อไม่สนใจเธอและมองมาทีไรมีแต่ความเกลียดชังและผิดหวังในตัวเธอ ก้อนสะอื้นตกภายในอกไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้อีก เพราะตลอดเวลาเธอร้องไห้มามากพอแล้ว เธอไม่รู้จะทำยังไงดีที่จะไม่ให้ปีศาจร้ายตัวนั้นเลิกมาหาตนเอง แต่เธอก็ห้ามเขาไม่ได้ และยิ่งไปกว่านั้นหัวใจของหล่อนกลับต้องการเขา และต้องการอ้อมกอดแข็งแรงของเขา
“คิดถึงฉันเหรอเด็กน้อย” แล้วก็ต้องสะดุ้งกอดตัวเองเมื่อเสียงลมพัดโบกเข้ามาในบ้านพร้อมเสียงของเขาดังขึ้นข้างหู พร้อมสัมผัสหวามสัมผัสที่แก้มนวลของเธอจนต้องยกมือขึ้นลูบแก้มเนียน
“คุณ...”
“ชูว์...คืนนี
