จังหวะนี้โดมินิกอยากหยุดเวลาไว้แต่เพียงเท่านี้ เมื่อดูดเม้นเกสรดอกไม้งามและอิ่มเอมกับรสหวานของดอกไม้งามก็เคลื่อนตัวขึ้นไปคร่อมทับร่างน้อยอีกครั้ง สองมือใหญ่เกี่ยวรั้งหัวเตียงเล็ก แล้วก็เคลื่อนกระแทกเอวสอบเข้าหาความเป็นสาว จากนั้นเอ็นเนื้อแข็งร้อนก็กระแทกสวนเข้าไปในกายคับแน่นของเอณิการ์จนร่างน้อยสะดุ้งยกมือดันหน้าอกของเขา
“อ่ะ...เจ็บ!” แม้จะผ่านมาทั้งคืน แต่แผลฉีกขาดจากเมื่อคืนก็ยังคงอยู่ทำให้รู้สึกเจ็บเมื่อเขากระแทกกายใหญ่โตเข้ามาสุดทางรัก
“อ่า...หนูยังเจ็บอีกเหรอ”
“อือ”
จากนั้นโดมินิกก็ปล่อยมือจากหัวเตียงมาประคองหน้ามนแล้วโน้มลงไปจูบเปลือกตาเล็กที่หลับตารอท่าอยู่ ก่อนจะเคลื่อนมาบดจูบปากอุ่นนุ่มของเธอ
“มันจะไม่เจ็บหลังจากนี้เชื่อฉันเบบี้ เราจะเสียวและมีความสุขไปด้วยกัน อ่า...หนูตอดรัดฉันดีเหลือเกิน” เขาบอกเธอเมื่อภายในสาวที่สอดกระแทกเข้าไปแช่กายนั้นกำลังรบเร้าให้เขาเคลื่อนไหวเสียดสีจั
