“ท่านครับ คุณนิโคลัสมาครับ”
กาเดนกล่าวรายงานหลังจากได้ยินโจเซฟแจ้งผ่านหูฟัง แต่ยังไม่ทันขาดคำประตูห้องซ้อมยิงปืนแบบส่วนตัวก็ถูกผลักเข้ามาอย่างแรง ส่งผลคนที่อยู่ในห้องต้องหันไปมองแทบจะพร้อมกัน แววตานิ่งลึกสีสนิมเหล็กที่ไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกนั้นทำให้โจเซฟที่วิ่งตามเข้ามาต้องลอบกลื่นน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เนื่องจากมีความผิดที่ปล่อยให้มาเฟียตัวร้ายเข้ามาในห้องนี้ได้นั่นเอง
“กาเดน นายพาโรสศิรินออกไปดื่มกาแฟรอฉันในร้านก่อน เสร็จธุระแล้วฉันจะตามไป”
เสียงทุ่มเรียบออกคำสั่งกับกาเดนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตัวเอง ก่อนที่จะส่งสัญญาณด้วยสายตาให้หญิงสาวตามการ์ดออกไป ซึ่งโรสศิรินก็วางปืนลงแล้วทำตามอย่างว่าง่าย เพราะสังเกตเห็นใบหน้าหล่อเหลาขี้เล่นซึ่งตอนนี้ดูเคร่งขรึมจนน่ากลัว
หญิงสาวก้าวยาวๆตามกาเดนออกจากห้อง แต่เมื่อพ้นประตูความสงสัยที่มีก็ทำให้เธออดที่จะถามการ์ดไม่ได้
“คนเมื่อกี้เป็นใครคะ ดูเหมือนคุ
