“คุณแน่ใจแล้วเหรอที่จะใส่รองเท้าคู่นี้ไปเดทกับผม”
คริสเตียนเอ่ยพลางขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อเห็นร่างอรชรที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอนด้วยท่าทางกระปี้กระเป่า ใบหน้างามเปื้อนอนไปด้วยรอยยิ้ม บ่งบอกชัดว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนเมื่อวันที่รอคอยมาถึง
“ทำไมเหรอคะ”
โรสศิรินเอ่ยถามและทำสีหน้าไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่าย ก่อนจะเดินผ่านร่างสูงมาหย่อนก้นลงบนโซฟาตัวใหญ่ อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจใดใด
“รองเท้าส้นสูงปี๊ดสีสุดจี๊ด กับคนที่เพิ่งหายจากอาการเท้าแพลงคุณคิดว่ายังไงล่ะ”
คริสเตียนไม่ตอบแต่กลับย้อนถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน นัยน์ตาคมกริบสีสนิมเหล็กจ้องมองร่างอรชรนิ่งราวกับต้องการข่มอารมณ์กรุ่นโกรธที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นเงียบๆ เพราะเขาเคยเตือนเธอไปแล้วกับรองเท้าเจ้าปัญหานี้ และไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่รู้จักเข็ดหลับกับการเสี่ยงอันตรายนี้เลย ทั้งที่เพิ่งหายเจ็บเท้ามาหยกๆ
‘เจ็บแล้วไม่รู้จักจำ’
“รองเท้าส้นสูงกั
