ตอนที่ไม่มี9-1 ระยะห่างทางสังคม (social distancing)ชื่อ

821 Words

9-1 ระยะห่างทางสังคม (social distancing) แท้จริงแล้วพิมพ์ลภัสเป็นคนช่างฝัน รักในความเป็นส่วนตัว เธอไม่ชอบให้ใครมาจีบและพร้อมที่จะกักกันตัวเองไว้ในช่องสี่เหลี่ยมเล็ก สร้างกำแพงสูงชันขังตัวเองไว้ในโลกอีกใบหนึ่งของเธอ ในพื้นที่สุดแสนส่วนตัว เธอแทบไม่รู้วันเวลาและไม่อยากจะรู้ มีออกไปนั่งเล่นคุยกับเตชินบ่อย ๆ พูดคุยกันเรื่องทั่วไปโดยเธอไม่ได้ทวงถามเร่งเร้าเอาคำตอบจากเขา วันไหนอยู่แต่ในห้องทั้งวัน เธอหมดเวลาไปกับการอ่านหนังสือนิยายในแท็บเล็ต ว้ายยย! พระเอกเล่มนี้น่ารักจังงอ่ะ คุณอลันหยอดเก่งง You’re so special to me ฉันตายตรงนี้แหละ...! สองมือยกจอสี่เหลี่ยมปิดหน้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ร่างบางในชุดนอนสายเดี่ยวสีดำผ้าเบาสบายกลิ้งไปมา ผมสีน้ำตาลช็อกโกแลตผ่านการย้อมด้วยทรีตเม้นท์หมักผมสยายกระจายยุ่งเหยิงบนเตียงกว้าง... แม่พิมพ์เปย์กระจาย ยังมีคุณเพื่อนที่น่ารักเปย์แหลกแจกมาให้อีกร้อยเล่ม! คิดถึงเพื่อนสาวที่ให้ของขวัญมาชุดใหญ่ไฟกะพริบ ขณิกาก็โทรมาขอเสียงตอบรับจากเธอ “ขอบใจนะเพื่อนรัก... อุตส่าห์ส่งผู้ชายมาให้น้องพิมพ์ ฉันชอบเรื่องนี้มาก!” [ไม่เป็นไรยัยพิมพ์ หนังสือแก้เซ็ง ฉันว่าแกชอบ เอ้อ... อย่าลืมมางานแต่งฉันกับคุณเมฆนะ ฉันชวนพี่เตมาด้วยอ่ะ] “โอเคค่ะ” เธอรับปากปลายสายเป็นอย่างดี ไม่ลืมเล่าเรื่องการกักตัวสุดฟิน ณ โรงแรมแห่งนี้ ตามด้วยนิยายโรมานซ์สำหรับนักอ่านสายฟีลกู๊ดอย่างเธอ [ติดใจผู้ชายในนิยาย อยากผันตัวไปเป็นสายฝอแล้วรึไงยะ?] “ฉันไม่อยากได้คนไทยอ่ะ... ถ้าเลือกได้อ่านะ เออนี่ แกรู้จักพี่เตชินใช่ป่ะ? เขาเป็นคนยังไงเล่าให้ฟังหน่อยสิ” พิมพ์ลภัสไม่ได้คาดหวังอะไรมากกับชายหนุ่มที่เห็นอยู่ว่าชายตามองสาวสวยเป็นนิจ กลับได้รับคำตอบในทางที่ไม่ได้แย่สักเท่าไรว่าเขาเป็นคนแฟร์ ๆ ดี ยังมีอีกเรื่องคือน้ำใจของคุณป้าขวัญฤดีที่เธอนึกอยากตอบแทนอยู่เสมอ อันที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้รับความช่วยเหลือ นอกจากอาหารซึ่งคุณป้าทำมาให้ชิมว่ารสชาติเป็นอย่างไร และมันอร่อยมาก! จนเธอติดใจเก็บไปนอนฝัน ร้านของพ่อเธอขายอัญมณี เครื่องประดับทั่วไป มีหน้าร้านหลายสาขา หากมีทองด้วย บางงานเป็นทองร้านป้าขวัญ ด้วยความที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันมีการติดต่อกันในบางโอกาสนาน ๆ ครั้ง ช่างทองร้านคุณป้าสร้างผลงานออกมาได้ดีในระดับหาตัวจับยาก พนักงานร้านเพชรก็ทำงานซื่อสัตย์ ยังเป็นลิ่วล้อป้าไม่ยอมไปประกอบกิจการอย่างอื่นเลย เรื่องคดโกงไม่มี หรือถ้ามี... คุณป้ามีการจัดการที่เด็ดขาดเสียขยาดไปตามกัน เธอยังได้ยินว่าแกรู้จักนายตำรวจพอสมควร หากว่ามีปัญหา สามารถต่อสายหากันได้ในกริ๊งเดียว ก็คงไม่แปลกสำหรับสาวใหญ่ที่ชอบออกงานสังคม รู้จักเอาอกเอาใจคน [พี่เตนิสัยดี แต่ฉันเตือนไว้ก่อนเลยนะ เพลย์บอยตัวพ่อจ้ะ สาวน้อยใหญ่ตามติดเป็นพรวน ส่วนป้าขวัญน่ะ ใจดีกับทุกคน โดยเฉพาะลูกสะใภ้] “อ้อ... เหรอ? ขอบใจนะเพื่อน” พิมพ์ลภัสทำหน้าเงอะงะไปกับเรื่องบาดหู ยังรู้สึกเจ็บหัวใจอยู่ประหลาดพอนึกถึงแววตาอ่อนโยนคู่นั้น [ถ้าคุณป้าให้เลือกได้ทั้งสามคน เลือกดี ๆ แล้วกัน] “เลือกแล้วล่ะ” และเธอก็สนใจหรอก! แค่มีลูกเอง พิมพ์ลภัสได้ปรึกษาเพื่อนในหลาย ๆ เรื่องนอกจากเรื่องเตชินยังมีเรื่องบริษัทโฆษณาที่ลงหุ้นไว้ด้วยกันสามคน ก่อนที่คนมีแฟนจะขอเวลาส่วนตัวให้กับครอบครัว หลายชั่วโมงที่ได้สนทนากัน คนเคยเมาส์กับเพื่อนสาวได้ทั้งวันหากว่ามีเวลาว่าง รู้สึกนอยด์อยู่เล็กน้อย แต่เธอก็เข้าใจและยินดีกับความสุขของเพื่อนรัก “สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันแล้วสินะ... ที่ยังโสด... เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่หลุดออกจากริมฝีปากงาม พิมพ์ลภัสทำหน้าเศร้าอยู่ลำพังในห้อง ก่อนที่เธอจะเริ่มเปิดรูปในมือถือดูไปเรื่อยเปื่อยโดยเฉพาะรูปเด็ก... เด็กน้อยหน้าตาน่ารัก เด็กทารกแรกเกิดกำลังอ้าปากหาวหวอด ๆ ในอ้อมอกคุณแม่ ความคิดพาให้โค้งมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มละไม หากพอดวงตาคู่คมเข้มประกายผลุบเข้ามาในหัวสมอง อุณหภูมิร้อนจัดเกิดขึ้นกับตัวเธอที่ฟุบหน้าลงจมไปในหมอน กำมือทุบตีที่นอนนุ่ม ทำไมต้องคิดถึงหน้าพี่เตด้วยเนี่ย... ยัยพิมพ์!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more