4 ผู้ชายขี้แกล้ง
1533 Words
4
ผู้ชายขี้แกล้ง
ผ่านเครื่องสแกนกระเป๋า ด่านตรวจคนเข้าเมือง ทางสนามบินมีการตรวจตราอย่างเข้มงวด ต้องยื่นเอกสารหลายอย่างทั้งหนังสือรับรองการเดินทางจากสถานทูตของประเทศต้นทาง ใบรับรองแพทย์ Fit-to-Fly ไม่เกิน 72 ชั่วโมงก่อนเดินทาง ยังต้องมีใบยืนยันการจองโรงแรมสำหรับกักตัว
ระเบียบการกักตัว 14 วันมีทั้งแบบรัฐบาลจัดให้ฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย State Quarantine Hotel (SQ) กับโรงแรมกักตัวทางเลือกระดับ 4-5 ดาว Alternative State Quarantine (ASQ) ซึ่งผู้ที่จะเดินทางเข้าประเทศไทยเวลานี้ต้องทำการลงทะเบียนไว้ล่วงหน้าผ่านทางเว็บไซต์
โรงแรมกักตัวทางเลือก (ASQ) ระดับ 5 ดาวก็เป็นฝีมือของคุณนายเจ้าของร้านทอง ป้าขวัญสายเปย์
คุณป้าใจป๋าท่าทางจะอยากอุ้มหลานเต็มที โทรมาถามความคืบหน้า ทันทีที่นับเวลาเครื่องลงได้และทั้งคู่ก็เปิดสัญญาณไวไฟรอรับสายคนทางบ้าน
“หน้าตาดี นิสัยดี แต่ว่ายังไม่ถูกใจผมเท่าไร... ถ้าแม่อยากได้สะใภ้ยกให้พี่ตฤณไปละกัน ผมไม่เกี่ยว แค่นี้นะแม่... ไปละ กักตัว!” เป็นคำตอบง่าย ๆ ของเตชิน
ความหวังสุดท้ายของคุณแม่เลยสลายหายไปกับอากาศ ยังทำให้พิมพ์ลภัสที่แอบฟังอยู่รู้สึกเสียเซลฟ์อยู่ไม่น้อย
ใคร ๆ ต่างก็ว่าเธอหน้าตาสะสวย ปากนิดจมูกหน่อย หุ่นดีมีหน้าอกทรวดทรงองเอวรับสะโพกผึ่งผาย ขับบุคลิกให้ดูเย้ายวนตาแม้แต่การเดินธรรมดา หนุ่มบางคนยังว่าอ่อย...
เธอมีเสน่ห์ในตัวเองราวดอกไม้งามส่งกลิ่นหอมดึงดูดเพศตรงข้ามให้เข้ามาลองเด็ดดอมดม หากไม่ติดว่าเลือกมากเรื่องเยอะ เธอยังตั้งสเปคไว้สูง...
แน่ล่ะว่าไม่เอาผู้ชายขี้หลี ออกแนวคาสโนว่า ยังไม่ถูกใจคนสวยอย่างพิมพ์ลภัสอีกต่างหาก!
“น้องพิมพ์ครับ... โหลดแอปฯ หรือยังน่ะ?” เขาถามขึ้นมาหลังหยุดรถเข็นไว้ไม่ไกลกัน หยิบเอกสารใบสุดท้ายหลังรายงานตัวโหลดแอปพลิเคชันตามที่ทางท่าอากาศยานขอให้มีการติดตามผู้เดินทางเข้าประเทศ
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือด้วยท่าทางไม่พอใจนัก อีกคนคงไม่ทันเห็นขณะหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าหนังสะพายข้างสีน้ำตาล
“เอ... โรงแรมอะไรนะ? ที่แม่จองไว้” พูดพลางพลิกกระดาษไปมา ก่อนจะทำหน้าตาตื่นตระหนก “อู้ววหูว ห้องสวีทด้วยแฮะ เตียงคู่หรือเตียงเดี่ยว? ต้องอยู่ด้วยกันตั้ง 14 วัน 15 คืน”
“คะ?” ถามด้วยหน้าตาตกใจกว่า เธอจำเป็นต้องชะโงกหน้ามองใบจองโรงแรม ซึ่งชายหนุ่มเป็นคนทำให้ทั้งหมดหลังจากที่ขอพาสปอร์ตผ่านทางคุณป้าไป
ฝ่ามือหนากลับยกขึ้นปัดด้วยท่าทีรังเกียจ ทำเอาเธอผงะหน้ากลับที่เดิม
“2 เมตร กรุณารักษาระยะห่างด้วยนะครับน้อง” เสียงดุปรามคนตัวเล็กที่ยกมือเท้าเอวเอาเรื่องอย่างน่ารัก
“อ้าว... พิมพ์อยากรู้นี่คะ พิมพ์ยังไม่ได้เป็นลูกสะใภ้ป้าขวัญเลยนะ จะไปนอนห้องเดียวกับผู้ชายได้ไง?”
“นั่นสินะ ถ้าไม่อยากนอนกับพี่เต... คงต้องถูกกักตัวไว้ที่สนามบินล่ะมั้ง หรือว่าโดนส่งกลับอังกฤษ?”
“พิมพ์เป็นคนไทยนะคะไม่ใช่ต่างด้าว”
“จะคนไทยหรือต่างด้าว เดินทางเข้าประเทศไทยตอนนี้ ต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด ไม่กักตัว มีความผิดตามกฎหมายน่ะสิน้องพิมพ์ นี่แหละปัญหา...”
คำพูดเป็นทางการทำให้คนมั่นใจถึงกับหน้าเจื่อนไป
“ทำไงดีน้า?” ทั้งมือและกระดาษยกขึ้นแตะคางในสีหน้าครุ่นคิด หญิงสาวจับจ้องเขาอย่างไม่ละวาง เธอดูรอคอยคำตอบของเขามาก ๆ จนคนจองนึกขึ้นได้
“เอ้อ... งั้นน้องพิมพ์ก็นอนในห้องน้ำไปละกัน”
“พี่เตชิน! พิมพ์จะนอนห้องน้ำได้ไงเล่า” เสียงหวานโวยวาย กว่าจะรู้ตัวว่าโดนอำ! เละเทะไม่มีเหลือ ผู้ชายขี้แกล้งก็ผลักรถเข็นเดินนำหน้าไปหน้าตาเฉย ปล่อยให้เธอเดินตามเขาไปอย่างโกรธ ๆ จนถึงหน้าสนามบิน
ทางโรงแรมมีบริการรถลีมูซีนรับ-ส่ง พิมพ์ลภัสขึ้นรถดีแล้วได้พูดคุยกับป้าขวัญทางโทรศัพท์อยู่หลายนาน ยังฟ้องด้วยว่าโดนเตชินหลอกเรื่องห้องพักกักตัวสำหรับคนมาด้วยกัน ว่าต้องนอนห้องเดียวกัน เจ้าตัวก็บอกว่าเปล่า
เข้าทางคุณป้าที่รู้จักนิสัยลูกชายเป็นอย่างดี จากที่คุยกันอยู่ดี ๆ น้ำเสียงของขวัญฤดีจึงเศร้าหมองลง
[ป้า... ป่วยกระปอดกระแปด... จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้... หกสิบสองกว่าแล้วลูก ป้าอยากอุ้มหลาน...]
“โธ่... ป้าขวัญ ไม่เป็นอะไรนะคะ ไว้พิมพ์จะคุยกับพี่เตให้นะ ป้าขวัญพักผ่อนเยอะ ๆ อย่าคิดมากเลยนะคะ”
[ไม่คิดไม่ได้หรอก... ป้าชอบหนูพิมพ์นะ ป้าอยากให้หนูมาเป็นสะใภ้บ้านป้า ป้าจะทำ... กับข้าวอร่อย ๆ ให้หนูทานทุกวัน เลี้ยงหนูอย่างดีเหมือนเป็นลูก... สาวอีกคนเลย ป้าสัญญา...]
เสียงสั่น ๆ ของปลายสายทำให้พิมพ์ลภัสแทบอยากร้องไห้ตามคนแก่ เธอเป็นคนใจอ่อน ใจดีมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ต้องพูดถึงคราวนี้ที่ติดหนี้บุญคุณคุณป้าขวัญฤดี
ชายหนุ่มนั่งกอดอกฟัง ได้แต่ส่ายหน้าไปมา บางครั้งเขาก็ถอนหายใจให้ได้ยินกันทั่วทั้งรถยนต์เบาะนุ่มนั่งสบาย ต่อให้มีสารถีแปลกหน้าให้บริการขับรถไปส่งถึงโรงแรม
ระหว่างทางการจราจรติดขัดเขายังคงไม่เข้าใจกับตรรกะประหลาดของคุณแม่และหญิงสาวที่เออออตามกันไปเสียทุกอย่าง จากหน้ามือเป็นหลังเท้า...
ต่อให้ไม่ได้ยินว่าแม่กำลังเป่าหูอะไรเหยื่อรายใหม่ แต่สีหน้าเป็นทุกข์ราวนางเอกละครหลังข่าว นิยายพล็อตน้ำเน่าแม่ป่วยหนัก หลอกให้ลูกแต่งงานเพราะอยากอุ้มหลานนั้นเขาเจอมาก่อน
พนันได้เลยว่าพิมพ์ลภัสติดกับแม่ของเขาแล้วล้านเปอร์เซ็นต์!
นับได้สามสิบนาทีของการสนทนาจากสนามบินเข้ามาถึงตัวเมือง หญิงสาววางสายพร้อมหยดน้ำใสตรงหางตา ยกมือปาดมันด้วยความเศร้า กับเรื่องราวที่ได้ยินจากคุณป้าว่าเหงา ชายหนุ่มจึงรีบบอกในทันที
“ไม่ต้องไปฟังเยอะรายนั้นน่ะ แกล้งตกบันได ขอหมอเข้าห้องไอซียูก็ทำมาแล้ว น้องไม่ใช่คนแรกด้วยนะน้องพิมพ์ ตามหาลูกสะใภ้มากี่คน นับกันไม่หวาดไม่ไหว”
พิมพ์ลภัสทำท่าเหนื่อยหน่าย แต่ด้วยเหตุผลตรงกันข้ามหลังจากที่เธอได้คุยกับคุณป้า เธอเปลี่ยนใจแล้วทุกอย่าง ณ เวลานี้
“ยังไงก็แม่นะคะ พี่เต ท่านอยากได้อะไรเราเป็นลูก ต้องหาให้พ่อให้แม่สิ ตอนเราเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เราอยากได้อะไร แพงแค่ไหน พ่อแม่ยังหามาให้เราได้เลย ต่อให้ตัวท่านต้องอด ท่านยังให้เราอิ่ม พ่อแม่คือพระในบ้านนะคะ”
“จ้ะ... แม่คนดี๊! คนดีของชาติ บ้านทำองค์กรการกุศลเรอะ? หรือว่าเป็นหน่วยผลิตลูกหลานแจกชาวบ้าน ไปจดทะเบียน กักตัวปั๊มลูกกับพี่เลยไหมล่ะ?”
“ไปสิคะ... ผ่านอำเภอนี่ ข้างหน้านี้เอง”
ชายหนุ่มถึงกับอ้าปากค้างกับการตกลงง่าย ๆ แบบไม่คิดอะไรสักอย่าง ก่อนที่เขาจะโวยขึ้นมา
“แวะได้ที่ไหนล่ะ!? ยัยบ้า คนลงจากสนามบินต้องตรงไปกักตัวก่อน คนเรานะ หัดมีความรับผิดชอบต่อสังคมบ้าง เกิดเราติดโควิดมาโดยไม่รู้ตัว คนอื่นเขาเดือดร้อนรู้ไหม?”
เสียงกลืนน้ำลายของหนุ่มใหญ่คนขับรถดังเอื้อกใหญ่! จนสองคนต้องมองไปทางกระจกหน้า พิมพ์ลภัสด้วยความเกรงใจและมีมารยาทดีงามเป็นที่หนึ่งจึงบอก
“ไม่ต้องห่วงนะคะคุณลุง เราสองคนเพิ่งมาจากอังกฤษ ปลอดภัยแน่นอนค่ะ หนูอยู่ที่นั่นทำงานที่บ้าน อยู่แต่ในที่พัก ไม่ได้ออกไปไหนเลย น้านนาน... จะออกทีค่ะ”
“ก็ไม่แน่นะ... พี่ออกทุกวัน ตระเวนราตรี”
ฮะ! เสียงในใจของทั้งหญิงสาวและคนขับรถประกาศผ่านแววตาเบิกกว้าง เมื่อทุกคนใส่แมสก์ล้างมืออย่างดีแต่เหมือนจะมีตัวอันตรายหนึ่งในรถยนต์แอร์เย็นฉ่ำกระจกปิดสนิทแน่น ร่างบางขยับห่างอีกคนแทบติดประตูในอีกฝั่งหนึ่งของที่นั่งเบาะหลัง
เตชินเลยหัวเราะออกมา “เฮอะ! ตลกจริ้ง! แม่คุณ จะมาหนีทำไมตอนนี้ ถ้าพี่ติดโควิดบอกเลยว่าถุยใส่ชามข้าวน้องไปตั้งแต่บนเครื่องแล้วคนสวย น้องได้รับเชื้อโรครักพี่เต็ม ๆ เราจะได้ไปทำลูกด้วยกันอีกทีในโรงพยาบาลหลังปอดแหว่งไปครึ่ง เพราะโดนโควิดรับประทานอ่ะนะ...”
“พี่เต!” เสียงหวานดังลั่น พิมพ์ลภัสโกรธจนหน้าแดงก่ำ ใจนึกอยากได้ผู้ชายขี้หลีกลับมา ยังดีกว่ามุกประหลาด ๆ ที่เธอไม่ตลกไปด้วย ซึ่งไม่ใช่เธอเพียงคนเดียว
บรื้นนนน!
คนขับรถเหยียบคันเร่งแรงเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางโรงแรมกักตัวโดยไว
- Writer
