นอนกอดอกแน่นไม่กล้ากระดิกตัวกลัวว่าจิวซินจะสะดุ้งตื่นอากาศหนาวช่างหนาวเหน็บ
แผลที่อกสร้างความเจ็บปวดแต่ใจยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ เผลอหลับไปกอดก่ายร่างบางของจิวซิน หลับใหลในนิทรารมด้วยความสุขสม เมื่อสำนึกได้ว่าคนที่ข้างเคียงกายนั้นเหมือนเป็นคนที่ตามหามาแสนนาน ฝันดีจิวซิน
จิวซินตื่นขึ้นมาบนแท่นนอนอบอุ่น ข้างกันนั้นชงไฉ่ใช้แขนแข็งแรงกอดรัดไว้เหมือนกลัวว่าจิวซินจะจากไป จิวซินนอนนิ่งไม่กล้าขยับตัวลำดับเหตุการณ์ว่าเมื่อคืนนอนอยู่เบื้องล่างแล้วเหตุไฉนขึ้นมานอนร่วมเตียงกับชงไฉ่ได้
เสี่ยวถังเข้ามาในห้องพร้อมกับอาภรณ์ชุดใหม่สำหรับจิวซินเปิดประตุเข้ามาด้วยความเคยชิน
“องค์หญิงตื่นหรือยัง” อ้าปากค้างกับภาพตรงหน้ารีบถอยออกไปทันทีวิ่งกลับเข้ามาวางอาภรณ์ไว้บนโต๊ะ
ชงไฉ่บิดขี้เกียจหันมองรอบตัว สายตาประสานเข้ากับสายตาของจิวซินที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัวชงแอมยิ้มใช้แขนข้างที่ที่วางดึงร่างบางเ
