บทที่ 6
273 Words
ฟาตินนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา เพื่อจะเคลียร์ก่อนที่เขาจะไปเมืองไทย
"นายครับ นาย" ลูกน้องเขาวิ่งเข้ามา รายงาน
"สายของเรา บอกว่ามีโจรทะเลทราย ปล้นเสบียง ของชาวโซโนรัน ตอนนี้เดือดร้อนกันหนักมาก "
"เมื่อไร"
"สองสามวันที่ผ่านมาครับ " เขาถามรายละเอียดลูกน้อง และรู้อีกว่าพวกนี้คือโจรแห่งหุบเขา เมื่อหมดเสบียงก็จะลงมาปล้นสดมภ์ ของชาวบ้าน ทำให้เดือนอยู่ประจำ
"คืนนี้ " เขาพูดเพียงสั้นๆ ลูกน้องพยักหน้าและถอยออกไป เพราะเขายุ่งอยู่หลายวันที่ผ่านมาทำให้การตรวจตรา ที่ทำอยู่ประจำเกิดหลักหลวม คืนนี้เขาจะออกไปยืดเส้นยืดสายเสียหน่อย ปกติเมื่อมีข่าวของโจรทะเลทรายเขาจะต้องออกไปปราบเสียเองมากกว่า โดยที่เขาจะปลอมตัวเป็นโจรและปล้นสดมภ์ของพวกมัน แล้วไปแจกจ่ายให้กับชาวบ้านโซโนรัน อีกทอดหนึ่งโดยให้ชาวบ้านเรียกเขาว่าจอมโจรของคอร์ดีเลีย แถบทะเลทรายแถวนั้นจึงมีข่าวลือของจอมโจรไปทั่ว แทนที่ชาวบ้านจะกลัว แต่กลับยกย่องพวกเขาและยิ่งกว่านั้นพวกโจรยังทำที่พักอาศัยให้อยู่ถาวรแก่พวกโซโนรันอีกด้วย กลายเป็นว่าพวกโซโนรันคือวีรบุรุษ ของชาวบ้านนั้นเอง เมื่อมีทหารเข้ามาบอกถึงรายเอียดและแผนที่ ที่จะออกไปปล้นพวกมันกันคืนนี้ ฟาตินอยากให้ถึงคืนนี้ไวๆ เพราะเขาจะได้ระบายความแค้นที่อยู่ในใจเขาบ้าง
- Writer
