บทที่ 11
266 Words
รุ่งเช้าที่หมู่บ้านโซโนรัน จอมโจรได้ตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ เพราะเขาดื่มเยอะไปหน่อย เขาจัดการตัวเองเรียบร้อย แล้วเรียกลูกน้องเข้ามา
"เตรียมตัวให้พร้อม เราจะออกเดินทาง "
"ครับ นายท่าน " เขาเดินออกไปสูดอากาศข้างนอก และเห็นว่า สาวพื้นเมืองฮาล่า กำลังเอาห่อเบียงมาให้เขา เขารับไว้ คนของเขาเข้ามารายอีกว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว เริ่มออกเดินทาง ทุกคนในหมู่บ้านเดินออกมาส่ง และรู้ว่าอีกไม่นานเขาก็จะกลับมาเยี่ยมพวกเขาอีก
"โชคดีนะครับนายท่าน " หนึ่งในตัวแทนของหมู่บ้านเข้ามากล่าวอำลา และขอให้เขาเดินทางปลอดภัย
"ออกเดินทาง " เขาหันไปสั่งลูกน้อง และเริ่มออกจากหมู่บ้าน ในเวลาตอนเช้า การเดินทางท่ามกลางทะเลทราย ถือว่าตอนนี้ยังเย็นสบาย และอีกสายๆอากาศก็จะร้อนมา เขาสั่งให้ทุกคนรีบเร่งฝีเท้าเพื่อไปจุดที่รถของเขาจอดทิ้งไว้ การปราบโจรครั้งนี้ ทำให้มีบางส่วนที่หนีไปได้ และคิดว่าคนพวกนี้ ต้องย้อนกลับมาอีกแน่นอน เพราะงั้นเขาจึงสั่งให้คนในหมู่บ้านระวังตัว และสั่งคนของเขาเฝ้าดูอย่างระมัดระวังเช่นกัน เดินไม่กี่นาที เขาก็ถึงรถ และเห็นว่าคนของเขาอีกจำนวนหนึ่งอยู่รอเขาด้วยเช่นกัน
"เรียบร้อยมั้ยครับนาย"
"จัดการเรียบ แต่มีบางกลุ่มหนีไปได้ " เขาเล่าให้ลูกน้องที่คนสนิทฟัง แล้วตัวเองก็ขึ้นรถ เพื่อกลับวัง
- Writer
