When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!! เสียงเคาะประตูในยามค่ำคืนทำให้ฉันออกไปเปิด เพราะกลัวว่าคุณมิร่ามีอะไรจะให้ช่วย โดยไม่ได้หวาดระแวงอะไรเลย แต่พอเปิดประตูถึงได้รู้ว่าปีศาจมาเหยียบถึงหน้าห้องแล้ว ฉันเลยพยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่เขาเอาแขนมาขวางเอาไว้ ทำให้ประตูที่ฉันปิดหนีบแขนเขาอย่างแรง อ้าาาา ต้องเจ็บแน่ ๆ เห็นแล้วยังเจ็บแทนเลย “โอ๊ยย ซี้ดดดดด จะฆ่าฉันรึไง เจ็บอะ โอ๊ยยยย หักรึเปล่า” แล้วคนที่เจ็บแขนก็ร้องอวดครวญแล้วเข้ามานั่งในห้องเฉยเลย “เอาแขนมากั้นไว้ทำไม ขอดูหน่อยได้ไหม ถ้าหักฉันไม่มีเงินมาจ่ายค่ารักษาให้นะ บอกไว้ก่อน” ฉันยกแขนที่เป็นรอยประตูขึ้นมาดู โอ๊ย…แดงเป็นเส้นเลย จะโดนฆ่าไหมเนี่ย “รับผิดชอบด้วยนะ” “ห๊ะ!!!! ท่านไดเอาแขนเข้ามาเองนะ ทำไมฉันรับผิดชอบด้วย แล้วฉันก็ยังโกรธ มาหาฉันทำไม เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉัน ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ท่านได หายเจ็บแล้วก็ออกไปได้แล้ว” “เจ็บอยู่ เจ็บเหมือนแขนจะหักเลย นว