“ไอ้เคนนนน!!! เจ้านายมึงเป็นอะไร นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า” โทร่าถามมือขวาของลูกชาย เพราะตอนนี้ลูกชายของเขาทำงานแบบคนไม่ปกติ จากคนที่ด่าคนได้ทั้งออฟฟิศแต่วันนี้กลับนั่งทำงานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“อย่าให้ผมบอกเลยครับ เหมือนเผาเจ้านาย”
“ไหนมึงกระซิบบอกกูมาซิ” ยิ่งบอกไม่อยากบอก คนเป็นพ่ออย่างเขาก็ยิ่งอยากรู้
“ไปบีบบังคับให้คุณนีอาแต่งตัวให้มาทำงาน ใช้คำว่าบีบบังคับนะครับ คงจะดีใจที่แกล้งเค้าได้ ผมสงสารคุณนีอาจริง ๆ”
“หึหึ หึหึ นิสัยเหมือนใครว้าาาา กูดูไม่ออกเลย” โทร่าพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี กับปีศาจน้อย ๆ ที่ถอดแบบตัวเองมาเป๊ะ ๆ
“เหมือนมึงไง ไอ้เคน แกไปก่อน พ่อจะคุยกับท่านโทร่าของแกหน่อย” เก็นไล่คนเป็นลูกชายให้ออกไปก่อน เพื่อที่ตนจะได้คุยธุระสำคัญ
“กูพอรู้เรื่องอะไร การเลื่อนงานแต่งงานของผิงผิงเข้ามา กูก็พอจะเดาได้ ช่วงนี้กูไปบ้านใหญ่บ่อยอยู่ ได้ยินเรื่องการเปลี่ยนอำนาจมาบ้าง ตก ออก ใต้ ไม่ได้น่ากล
