โฟรัสที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หันหลังอยู่พอได้นินเสียงประตูถูกผลักเข้ามา เขาหมุนเก้าอี้กลับมาทันที โฟรัสนั่งมองคนตัวเล็กที่ยืนตัวเเข็งทื่ออยู่ใกล้ๆประตู ใบหน้าจิ้มลิ้มซีดตกใจ มือเล็กกำสเปรย์พริกไทยแน่นๆในกระเป๋าสะพายใบใหญ่ ใบหน้าหล่อยิ้มที่มุมปากเจ้าเล่ห์
" ฟะ...โฟรัส ไอ้คนเอาแต่ใจ ไอ้คนเจ้าเล่ห์" ใบข่าพูดออกมาเสียงสั่นเทาแทบจะไม่ได้ยินคำพูดเสียด้วยซ้ำ เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมานั่งอยู่ตรงหน้าเธอ โลกกลมมากๆ มากจนเหมือนว่ามันจะไม่บังเอิญกับการที่เขาเลือกร้านของเธอมาร่วมงานด้วย โฟรัสดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงมาหาคนตัวเล็กที่ยืนตัวแข็งก้าวไม่ออก ปากเล็กสั่นเทา แววตาสั่นไหว เขาพอจะเดาออกมาหัวใจของคนตัวเล็กก็คงเต้นแรงไม่ต่างกันกับเขา แต่ของเขาเต้นแรงเพราะเลือดในกายสูบฉีดไปเลี้ยงร่างกายได้ดีมากๆ มันเหมือนว่าแค่เห็นหน้าคนตัวเล็กก็อยากจับกินประมาณนี้
" หึหึ " โฟรัสหัวเราะในลำคอหนาพร้อมเดิน
