เมื่อปีใหม่ผ่านพ้นไป หิมะเริ่มบางเบา ทุกคนจึงกลับมาทำหน้าที่ของตนเอง รวมถึงโจวเพ่ยชิงด้วยเช่นกัน เวลานี้ใบหน้าของหญิงสาวหายดีแล้ว
“เอ๋… ทำไมใบหน้าฉันถึงไม่มีรอยแผลเป็นแล้วล่ะ”
หญิงสาวใช้มือลูบใบหน้าตนเองด้วยความแปลกใจ พร้อมกับส่องกระจกดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อเห็นใบหน้าเกลี้ยงเกลาของตนเองไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ อีก นี่จึงทำให้เธอสงสัยยิ่งกว่าเดิม
ใบหน้าสวยหวานยังคงครุ่นคิดถึงต้นสายปลายเหตุเรื่องที่แผลเป็นของเธอหายไป หรือเพราะว่าเธอบริจาคครั้งใหญ่เลยทำให้ใบหน้ากลับมาสวยเหมือนเดิม ไม่มีแผลเป็นที่ดูน่าเกลียดอีก
โดยไม่รู้เลยว่าไม่ใช่เพราะการบริจาคอาหารให้กับชาวบ้านในยามลำบาก แต่เพราะเวลานี้เธอสามารถกุมหัวใจของผู้เป็นสามีได้แล้วนั่นเอง
แต่ในเมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ หญิงสาวจึงไม่อยากจะคิดอีกให้ปวดหัว แต่ก็ยังไม่ยอมที่จะบอกใครว่าใบหน้าหายแล้ว เธอพยายามตกแต่งใบหน้าให้มีรอยแผลไม่ต่างจากเดิ
