“เพ่ยชิง เดี๋ยวก่อนลูก”
เมื่อได้ยินเสียงแม่เรียกจึงหันกลับมา พอเห็นแววตาที่ดูมีความกังวลของผู้เป็นแม่ เลยเข้าใจความหมาย
“แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะคุยกับพี่ฮั่นตงเอง ผลสรุปออกมาอย่างไร ฉันจะส่งข่าวให้แม่รู้คนแรก หากฉันหย่ากับสามีแล้วแม่และบ้านโจวยินดีรับเลี้ยงลูกและหลานหรือเปล่าคะ”
“นี่แน่ะ เวลานี้ลูกต่างหากที่ดูแลทุกคน ยังมาพูดจาทะเล้นอีก ใจแม่หวังให้ลูกและลูกเขยปรองดองและรักใคร่กันนะ คุยกัน
ดี ๆ ก่อนนะลูก แต่ถ้าไม่สบายใจที่จะอยู่ร่วมกันอีกแล้ว ก็กลับมาบ้านเรานะ ทุกคนรักและสนับสนุนความคิดของลูกเสมอ”
นางซูหนานเอ่ยให้กำลังใจลูกเลี้ยง และบอกว่าบ้านนี้ยังคงต้อนรับโจวเพ่ยชิงและหลาน ๆ เสมอ
“ค่ะแม่ ฉันไปก่อนนะ” หญิงสาวส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะรีบเดินตามลูกทั้งสองคนไป เวลานี้สองแฝดน่าจะถึงบ้านแล้ว
“พ่อ!!” หลี่รุ่ยเฉินและหลี่ซานซานวิ่งกลับบ้าน พอเข้าบ้านได้จึงตะโกนสุดเสียงร้องเรีย
