บทที่6
1132 Words
“ให้เลือก ห้องฉัน หรือห้องนิ่ม...” เสียงเข้มกระซิบถามยามเมื่อค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก ไม่อยากจะเชื่อว่าจูบของเด็กนี่จะให้ความรู้สึกวิเศษขนาดนี้ นาทีนี้เขาไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมพ่อของเธอถึงได้อยากพาตัวออกไปจากบ้านสวน แค่คิดถึงภาพที่เธอต้องไปเป็นนางบำเรอไอ้แก่พุงล้วนที่ไหน ใจเขา...ก็แทบจะร้อนเป็นไฟเสียให้ได้!
เด็กคนนี้ไม่ควรตกเป็นสมบัติส่วนตัวของใครหน้าไหนทั้งนั้น เว้นก็แต่เขาคนเดียว!
อีกอย่าง...ย่ายกเธอให้เขาแล้ว เพราะฉะนั้นเขาจะถือว่านับจากนี้ไป นลิสาคือคนของเขาอย่างเต็มตัว! เขาคนเดียว!
“ว่าไงนิ่ม...หรือจะที่โซฟานี่ดี” ชายหนุ่มกระซิบถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนในอ้อมแขนเอาแต่ก้มหน้านิ่งเพื่อหลับซ่อนความอาย ใช่ว่าจะไม่รู้ ว่าเมื่อครู่มันคือจูบแรกของหล่อน แต่เพราะรู้ เขาถึงได้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวอยู่แบบนี้ ด้วยอยากจะพาไปพิสูจน์ให้แน่ใจ ว่านอกจากจูบแล้ว ยังมีอะไรในตัวของเธออีกบ้าง ที่เขาจะได้ครอบครอง จับจองเป็นเจ้าของคนแรก!
“หะ...ห้องนิ่มก็ได้ค่ะ”
เสียงหวานจำต้องตอบกลับไปเบาๆ ด้วยกลัวว่าเขาจะบ้าจี้ ทำลูกกับเธอบนโซฟาต่อหน้าเจ้าแมวอ้วนนั่นเข้าจริงๆ
“ไม่อยากลองที่โซฟาหน่อยเหรอ”
“คุณพิชญ์! ไม่เอานะคะ!”
“ก็ได้...ครั้งแรกของเราเป็นที่เตียงก็ได้ เอาไว้ครั้งหน้าค่อยลองที่โซฟาก็แล้วกันเนอะ” พูดจบ พิชญ์ก็จัดการช้อนอุ้มคนที่กำลังส่งค้อนวงใหญ่มาให้กันแนบอก จะต่างจากที่ตกลงกันเอาไว้ คือเขาเลือกที่จะพาเธอไปยังห้องนอนของตัวเองที่เตียงทั้งกว้างกว่าและน่าจะให้ความสะดวกสบายมากกว่า ห้องนอนเล็กของเธอที่อยู่อีกฟากเป็นไหนๆ
ชายหนุ่มค่อยๆ วางร่างบอบบางลงบนเตียงอย่างช้าๆ ในขณะที่สายตานั้นแทบไม่ยอมละไปจากใบหน้าอ่อนหวานเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาชอบที่ได้เห็นท่าทีตื่นตูมของหล่อน
ชอบที่สายตาคู่สวยคู่นี้ จับจ้องมาที่เขาแต่เพียงผู้เดียว
“ฉันถอดนะ...” นั่นดูเหมือนจะไม่ใช่คำถามเลยสักนิด เพราะว่าเขา แทบจะไม่รอฟังคำตอบจากเธอเลยด้วยซ้ำ ใช้เวลาเพียงไม่นาน ชุดนอนตัวโปรดก็ค่อยๆถูกรั้งออกไปจากร่างกาย
“สวยมากเลยนิ่ม...” ไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น แต่คนตรงหน้ายังซ่อนของดีเอาไว้ภายใต้ชุดนอนตัวโครงอีกด้วย นาทีนี้เขาไม่แปลกใจแล้วว่า เหตุใจย่าของเขา ถึงได้หวงหล่อน
ที่แท้ เพราะเด็กนี้..มีของดีอยู่ในตัวมากมายแบบนี้นี่เอง
“คะ...คุณพิชญ์ นิ่ม...อายค่ะ” ตั้งแต่เกิดมานี่นับว่าเป็นครั้งแรก ที่เธอต้องมานอนเกือบเปลือยให้ใครสักคนได้จ้องมองแบบนี้ ไม่แปลกเลยสักนิด ที่เธอจะรู้สึกอาย อีกทั้งสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองกันอยู่ ก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ มากด้วย เหมือนเธอจะแอบเห็นไฟดวงเล็กๆ ในดวงตาดุคู่นั้น
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันถอดเป็นเพื่อน ดีไหม...” ไม่ดี ไม่ดีเลยสักนิด! แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรกลับไป เขาก็ผละตัวไปยืนข้างเตียง ก่อนจะค่อยๆ จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างอ่อยอิ่ง เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น เขาก็กลับลงมาคร่อมเธอเอาไว้ใต้ร่างอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้ เนื้อกายของเขา มีเพียงชั้นตัวสีเข้มตัวเดียวเท่านั้น ที่มันยังถอดออกไปเหมือนอย่างชิ้นอื่นๆ
“สองชิ้นที่เหลือ...นิ่มจะถอดเอง หรืออยากให้ฉันช่วยถอดให้” คนชอบแกล้งก้มลงมากระซิบถามกันเบาๆ และไม่ลืมกดจมูกลงบนซอกคอของเธอเล่นเมื่อถามจบ
“ว่าไงนิ่ม อยากถอดเอง หรือให้ฉัน...”
“ถะ...ถอดเองค่ะ นิ่มอยากถอดเอง!” พิชญ์แสยะยิ้มรับต่อคำตอบ ก่อนจะถอยกายหนีเพียงชั่วครู่ เพื่อให้คนใต้ร่างได้จัดการกับสองชิ้นที่เหลือด้วยตัวเอง ในขณะที่เขาเองก็ได้แต่ตะแคงมองอยู่บนเตียงไปพร้อมกับหัวใจที่กำลังเต้นรัวไม่หยุด
“ถอดสินิ่ม” เสียงของเขา แววตาที่กำลังจ้องมองกันอย่างลดละของเขา ทำให้นลิสาตัวสั่นไม่น้อย แต่กระนั้นก็ยอมปลดชุดชั้นของตัวเองออกตามคำสั่ง เพราะไม่อาจประวิงเวลานานไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“สวย...” คำเดียวจริงๆ สำหรับภาพที่กำลังได้เห็นอยู่ตรงหน้า มันทำให้พิชญ์ตัดสินใจขยับลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาคนที่กำลังยืนกอดอกเพื่อปิดบังหน้าอกอวบอิ่มของตัวเองให้พ้นจากสายตาของเขา
“ให้ช่วยปิดไหม มือเล็กๆ แค่นั้นปิดไม่มิดหรอก ใช้มือฉันดีกว่า...”เขากระซิบบอกก่อนจะค่อยๆ ดึงมือเล็กออกจากภาพสวยงามตรงหน้า จากนั้นจึงแทนที่มันด้วยฝ่ามือหนาของตัวเอง แน่นอนว่าความนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัส ก็ทำให้เขาแทบจะอดใจไม่อยู่ จนต้องโน้มเข้าไปใกล้ ก่อนจะค่อยๆ อ้างับเอาปลายถันที่กำลังแข็งเป็นไตเข้าปาก ท่ามกลางเสียงร้องครางของแม่วัวพันธ์ดี ที่ในยามนี้ รู้สึกเสียวซ่านจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อื้อ คุณพิชญ์...อ๊ะ!” ยิ่งเมื่อเขาเพิ่มแรงดูดมากขึ้นเท่าไหร่ ใจกลางร่างของเธอมันก็ยิ่งเหมือนจะร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ไม่เคยพาลพบมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก ซ้ำมันเป็นครั้งแรก ที่เต็มไปด้วยความสุข อย่างที่ไม่เคยคิดฝัน
“นมนิ่มสวย แถมยังอวบอิ่ม ฉันว่า...ลูกเราต้องอ้วนเป็นหมูแน่ๆ”
พิชญ์เอ่ยขึ้นเบาๆ หลังจากยอมตัดใจจากยอดอก ที่ทำให้เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งตัวในวินาทีแรกที่ได้เห็น ก่อนที่มันจะยิ่งหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่ได้สัมผัสด้วยมือและปลายลิ้น
“คุณพิชญ์! นิ่มอายนะคะ อย่าพูด...อื้อ” ไม่พูดก็ไม่พูด เลยก็แล้วกัน!ชายหนุ่มคิด ก่อนจะแนบริมฝีปากเข้าหา เพื่อตักตวงเอาความหอมหวานจากเรียวปากสวยอีกครั้งและอีกครั้ง วนซ้ำอยู่อย่างนั้นท่ามกลางความรู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้เป็นทั้งจูบแรก ทั้งผู้ชายคนแรกของเธอ
- Writer
