His Series 1: His Beautiful Nightmare

Chapter 4

Abilene

Napakagat ako sa ibabang labi ko habang naghihintay sa labas ng opisina ni Congressman Antonio dahil gusto kong makausap si Tita Daniella. Hindi ko na pinasama si Deo dahil ayaw kong marinig niya kung sakaling magkakasagutan kaming dalawa ng Mama niya.

"Miss, hindi ba talaga ako pwedeng pumasok? I need to talk to Congressman," I asked the Congressman's secretary bluntly, but she just shook her head at me.

"I'm sorry Ma'am, but only those who made an appointment yesterday are covered by congressman Antonio's schedule today. You can make an appointment today, but we'll just schedule it and call you," she explained to me, but I couldn't wait any longer.

I was so annoyed because I looked like a fool waiting outside and was about to leave when I saw Aunt Daniella entering the room. She was surprised to see me so I just grinned.

"Good morning, Tita Daniella."

I could clearly see the shock in her eyes. I just want to slap her so freaking hard because of how she looks now. Nothing has changed, her clothes and jewelry made her look more elegant.

Hindi niya deserve na maging masaya ngayon habang naghihirap kami.

"What are you doing here? When did you get home?" she asked me, and I saw her smile at the congressman's secretary.

"Good morning, Ma'am Daniella," she politely greeted my aunt.

Gusto kong matawa dahil kahit na gaano pa kaganda at kamahal ang isalpak niya sa katawan niya ay hindi pa rin nito mababago and katotohanan na isa siyang walang kwentang asawa at ina.

"Good morning, Monette, can you leave us for a while?" she asked softly, making me laugh.

"Bakit natatakot kang malaman niya na iniwan mo ang asawa mong nakakulong para makalasap ng pera ni Congressman?" malamig na tanong ko kaya gulat na napatingin sa akin si Tita Daniella.

Hindi niya siguro inaasahan ang sinabi ko.

"Huwag dito, Abi," madiin na sabi ni Tita Daniella at nakita kong naging pilit ang ngiti sa mga labi niya.

Because of the anger I was feeling, I faced the congressman's secretary with a smile, who was obviously surprised because of what she just learned.

"You can leave us now. You can also start gossiping about her being married with someone else," I said it coldly with a sly smirk on my lips as I looked directly at Auntie Daniella. She wasn't able to do anything but remain standing there, glaring daggers at me.

I laughed when the Congressman's secretary rushed out of the room.

"Where are we again, Auntie?"

"Say what you want to say here and leave, don't bother me again," she said directly, making me smirk.

"Iniwan mo ang anak mo para sa pera? Matapos mong makinabang sa pera ng Daddy ko ay aalis ka na lang basta na para bang wala kang anak na iniwan sa pangangalaga ko. No matter how much expensive jewelry you put on your body, you still look like trash." I said coldly.

I was surprised when she suddenly slapped me. I felt the numbness of my right cheek because of what she did.

"Una sa lahat wala kang karapatang pagsabihan ako ng gan'yan dahil hindi mo naman ako kaano-ano. Huwag kang magmalinis, Abilene. Alam nating pareho na wala tayong pinagkaiba," malamig na sabi niya sa akin.

Pinilit kong tapangan ang sarili ko kahit na masakit ang sinabi niya sa akin.

"Umalis ka na!"

"Iniwan mo si Deo para lang sumama sa ibang lalaki?! Gan'yan ka na ba kadesperada?"

"Ikaw ang desperada! Naging kabit ka rin, hindi ba?! Si Deo ang tigas ng ulo! Pilit na sumasama sa 'yo kahit na anong pilit kong sumama sa siya s---"

Malakas ko siyang sinampal dahilan kung bakit hindi niya natapos ang sasabihin niya sa akin.

Yes, she is my stepmother and she's older than me, but she never, not even once, treated me like her own daughter. Kahit kailan hindi ko irerespeto ang mga taong hindi rin ako kayang bigyan ng ganoon.

Nandito ako para ipamukha sa kan'ya na kailangan niya kaming balikan para kay Deo at kay Dad... dahil gano'n naman ang isang pamilya, pero kung ganito lang din naman siya, ay aakuhin ko na lang ang lahat.

"You know what, Daniella. Don't you ever compare us. Oo nga't naging kabit tayong pareho pero sa ating dalawa mas marami kang pinagdaanang lalaki..." tumigil ako sa pagsasalita at lumapit sa kan'ya. Nakita kong napaatras siya dahil sa paglapit ko. "Since wala naman pala akong mapapala mula sa 'yo, hindi kita pipilitin na bumalik pa para kay Deo, siguraduhin mo lang na hindi ka na babalik oras na magsawa sa 'yo si Congressman," malamig kong sabi sa kan'ya.

Nakita kong ikinuyom niya ang mga kamao niya at namumula ang mukha niya dahil sa galit.

"Basura," malamig na sabi ko bago ko siya tuluyang iwan sa loob ng kwarto.

Hindi niya ako pwedeng sumbatan kasi alam niyang mas madumi siyang babae kaysa sa akin. Ang lakas ng loob niyang ungkatin sa akin ang nakaraan ko samantalang nandito ako at pilit na nagbabago.

Napairap na lang ako nang tumunog ang cellphone ko at nakita ko si Monique na tumatawag sa akin.

Nagmamadali rin ako ngayon lalo't kailangan kong puntahan ang location ng napili ni Monique na pwedeng upahan para sa balak kong business. Kailangan ko rin asikasuhin ang kailangan na requirements.

Ang dami kong kailangan gawin, pero nag-aksaya lang ako ng panahon na puntahan pa si Daniella.

Nasa kalagitnaan ako ng pagmamadali ko nang may nakabungguan akong babae dahilan kung bakit nadagdagan ang inis ko.

"I'm sorry, I didn't mean to bump into you," she said modestly, making me even more annoyed.

"Sa susunod tignan mo ang dinadaanan mo," malamig na sabi ko at inirapan siya.

"Sorry talaga. Nagmamadali kasi ako ---"

"Wala akong pakialam," inis na sabi ko bago ko siya irapan. Nilampasan ko na siya lalo't nasaktan ako sa pagbangga niya sa akin.

"Ang sungit. May kasalanan din naman kung bakit ko siya nabunggo, hindi umilag," pabalang na sabi niya sa akin kaya naman napataas ako ng kilay at muli ko siyang nilingon.

"What's your name?" I raised my eyebrows while looking at her who was surprised because of my question.

"Jane. My name is Jane."

"Ang panget na nga ng pangalan mo, panget ka pa."

She's shocked, so I turned my back on her and left in a hurry because I had a lot important more to do.

Kung hindi lang talaga maraming problema rito ay balak ko nang bumalik ng Canada, mas tahimik ang buhay na meron ako doon.

Tinampal ko ang pisngi ko para palakasin ang loob ko lalo't kailangan ko pang bumalik sa mansyon para sunduin si Deo. Ngayon ang paglilipat namin sa condominium ko sa Makati.

Marami kaming ala-ala ni Gioval doon lalo't regalo niya 'yon sa akin noong kami pa.

---

"Ano'ng sinasabi mo na wala na ang condominium ko?" inis na tanong ko sa Manager. Kasalukuyan kaming nasa lobby kung saan ang condominium ko.

"Ma'am, your name is not written in the contract as the owner of unit 67, I'm sorry, but we're just following what's written in the contract," he told me politely, making me stand up in disgust.

Imposibleng hindi ako ang owner, condo ko 'yon!

"Ma'am pasensiya na po pero wala pong Abilene Villareal na pangalan dito," sabi niya habang nakaharap sa isang computer.

"Imposible. Ano'ng pangalan ng owner? Sabihin mo kung ano'ng pangalan ng bagong owner!?"

"Ma'am, please don't make a scene here. I'm sorry, but it's our job to protect the privacy of the owners of the units here, I'm sorry. You may leave now."

Napatingin ako kay Deo na parang kawawa na hawak ang mga gamit namin kaya nagpipigil ako ng iyak na tumalikod sa kanila at lumapit kay Deo.

"Halika na, wala tayong mapapala rito," galit na sabi ko.

"Tinawagan ko si Ate Monique."

I was stunned by what Deo said. I just closed my eyes because I know what Deo's intentions.

"Pwede naman raw tayong tumira sa bahay nila pansamantala, Ate. Sorry pero hindi ko na po kayang makita ka na tinataboy," mahinang sabi niya sa akin at ramdam na ramdam ko na naaawa siya sa akin.

"Nasaan na raw siya?" walang ganang tanong ko.

I must be strong in front of Deo. There are only two of us now. We only have each other to lean on.

"Malapit na raw po siya," mahina niyang sabi bago hawakan ang kamay ko at hinila na papalabas ng gusali.

Kaso masyado akong paborito ng tadhana na paglaruan, hindi ko akalain na rito pa magtatagpong muli ang mga landas naming dalawa.

Nakita kong gustong kausapin ni Deo si Gioval kaya naman agad kong pinisil ang kamay niyang hawak ko.

Hindi na kami kargo ni Gioval ngayon, masyado nang maraming nangyari. May condominium siguro si Gioval dito.

"Hayaan mo na, Deo. Hindi natin siya kailangan." May diin ang pagkakasabi ko. Alam kong may pinagsamahan si Deo at Gioval pero iba na ngayon. Hindi na maibabalik ang dati.

Napahawak na lang ako sa sintido ko para itago ang mukha ko nang magsalubong ang mga paningin naming dalawa ni Gioval.

I saw his gaze to the suitcases that Deo and I were carrying.

I know we look poor and that makes me very angry. I feel that I look ugly in front of him. Ayaw na ayaw ko pa naman na nagmumukha akong panget sa paningin ng mga tao sa paligid ko. Nasaktan ako nang napansin kong tila hindi niya kami kilala ni Deo.

Lalampasan na niya sana kami nang magsalita si Deo, "Magandang umaga, Kuya Gioval."

Napapikit ako dahil sa kabang nararamdaman. Hindi ko alam ang gagawin ko.

Gioval didn't answer, instead he stopped in front of us while looking at the suitcases we were carrying.

"Saan ang punta ni'yo?" tanong niya at hindi tumitingin sa akin kaya malungkot akong napakagat sa ibabang labi ko.

"Pinaal---"

Hindi ko hinayaan na masabi ni Deo ang kahihiyan na nangyari sa amin kanina.

"We're moving out. Come on, Deo. Maybe Monique has been waiting for us," I said nervously.

Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Gioval bago kami lampasan para makapasok sa loob ng gusali.

Akala ko makakahinga na ako ng maluwag pero hindi pa pala lalo nang marinig ko ang sinabi niya.

"Hindi ka pa rin nagbago. Sinungaling ka pa rin talaga," malamig na sabi niya kaya doon na nagsimulang magsilaglagan ang mga luha sa mga mata ko.