ฝนตกหนักติดต่อกันอยู่หลายวัน หลัวเสี้ยวเวยเกรงผู้คนในป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะป่วยไข้ นางต้มน้ำขิงร้อนๆ ให้ทุกคนดื่ม ป้าอิงอู่ที่ดูแข็งแรงตลอดเวลาพลอยล้มป่วยไปด้วย แม้จะป่วยแต่ยังส่งเสียงก่นด่าได้อยู่ หลัวเสี้ยวเวยแอบหัวเราะไม่จริงจังกับคำบ่นของป้าอิงอู่ เมื่อมีแต่คนป่วย นางจึงรับภาระหนัก ดูแลอาหารการกินของคนในเรือนแล้วยังต้องคอยดูแลสุขภาพของนายท่านทั้งสองอีกด้วย
นางมองเหม่อไปทางประตูอย่างไม่รู้ตัว เขาออกจากป้อมพยัคฆ์ทมิฬไปห้าวันแล้ว เห็นเพียงแต่ผู้อื่นสลับผลัดกันเข้ามาพักผ่อน แต่เขายังไม่กลับมา มีแต่นางที่เตรียมเสื้อผ้าแห้งและอาหารให้ลูกน้องของเขานำไปให้ผู้เป็นนาย
อาลี่บังเอิญเดินผ่าน เห็นหญิงสาวเหม่อมองไปทางประตูทำให้เขาอมยิ้มเล็กน้อย หากนางพอใจใช้ชีวิตเช่นนี้ เขาเองไม่คิดจะพูดถึงสิ่งที่ผ่านมา หยางเหลาหู่แม้ดูแข็งกระด้างแต่ภายในเป็นคนจิตใจอ่อนโยนไม่น้อย ผิดกับห
