หยางเหลาหู่ขมวดคิ้ว ปลายจมูกได้กลิ่นหอมละมุนอยู่ในห้องตัวเอง เขาก้าวเท้าเข้าไปด้านใน สายตาปะทะกับร่างเล็กกำลังก้มๆ เงยๆอยู่บนที่นอนของเขา
“เจ้าทำอะไร”
“คุณชายใหญ่”
หลัวเสี้ยวเวยสะดุ้งสุดตัว นางไม่ได้ยินเสียงคนเข้ามา แม้ว่าอีกฝ่ายรูปร่างใหญ่โต แต่เดินได้เงียบเฉียบดุจแมวย่องก็ว่าได้
“ข้าถามว่าเจ้าทำอะไร” ดวงตาคมหรี่มองอย่างไม่ไว้ใจ อีกฝ่ายกลับถอนหายใจก่อนส่งยิ้มน้อยๆ ออกมา
“เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเจ้าค่ะ ป้าอิงอู่สั่ง” นางเอ่ยตอบไปจริง เกรง
ว่า เขาคงคิดว่านางเข้ามาหาหวังให้ท่า ขึ้นเตียงของคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬ
“ทุกครั้งอาลี่เป็นคนทำมิใช่รึ” หยางเหลาหู่ยกมือขึ้นกอดอก ยังไม่ลดความระแวงใจลง
“ป้าอิงอู่บอกว่า งานพวกนี้ให้ข้าซึ่งเป็นสาวใช้เป็นคนทำ”
นางเอ่ยเหมือนท่องจำ ซึ่งก็ใช่ เมื่ออยู่กับบรรดาบ่
