มา[ร์] ทวงสัญญารัก

EP.2 : แผนพัง เพราะหื่นล้วนๆ

“นานะ ทำไมคุณหลอกลูกแบบนั้น ทำไมไม่บอกออกไปตรง ๆ ว่าพ่อไม่ชอบลูกชายบ้านนั้น มันสำส่อน” สเตฟานรีบทวงถามภรรยา

“จะให้บอกยังไง เดี๋ยวลูกก็เตลิด แค่รู้ว่าฟลานหาผู้ชายมาดูตัว ก็เริ่มจะต่อต้านแล้ว ฟลานต้องรู้จักไม้อ่อนบ้าง โดนปฏิเสธบ่อย ๆ เข้าลูกเราก็จะถอดใจเอง ตอนนี้ได้แต่ให้เอริโก้ตามไว้ เพราะฟลานนั่นแหละบอกถ้ายอมไปเรียนที่อังกฤษแล้วจะตามใจทุกอย่าง” นานะเริ่มคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นถ้าพ่อแม่เอาแต่ห้าม

“เฮ้อออออออ ลูกสาวของฉัน ทำไมถึงชอบคนดี ๆ ไม่ได้น้าาาาาาาา”

“เอาหน่า ๆ ค่อย ๆ ใช้น้ำเย็นลูบไปก่อน มาร์โตแล้วนะ ลูกต้องมีโอกาสได้เลือกเส้นทางของตัวเอง” นานะพยายามที่จะปลอบคนเป็นสามี

“เส้นทางของลูกต้องไม่ใช่ลูกชายบ้านนี้ ตอนมาร์อายุ 13 ฉันเห็นท่าไม่ดี เลยแยกไปอยู่อังกฤษ คิดว่าเวลาจะทำให้ลูกเปลี่ยนใจ ไม่เปลี่ยนใจเลย แถมยังทำสวยเพื่อกลับมาอีก แล้วนี่ไปตามมาก็หลายวันแล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย” สเตฟานเกิดอาการเหนื่อยใจ กับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น

“บางทีฉันก็สงสัยว่าคุณพ่อ อยากให้มันคืบหน้า ใช่ไหม”

.

.

หลายอาทิตย์ต่อมา

มาร์ Say ::

บล็อก บล็อกอีกแล้วววววววว!!!!! ทำไมถึงไม่ยอมมาเจอฉัน จะหนีเก่งแบบนี้ ฉันจะต้องตามให้เจอ!!!!! คนอะไร ลื่นอย่างกับปลาไหล จับตัวไม่ได้ไล่ไม่ทัน นี่มันไลน์ที่ 7 แล้ว บล็อกเก่งงงงงงงงง พี่บล็อกได้ฉันก็สร้างใหม่ได้

“เอริ ขอซิมหน่อย” ฉันแบมือขอซิมจากเอริจัง

“อันสุดท้ายแล้วนะครับ กฎหมายบังคับใช้ 1 คน 1 เบอร์ ถ้าคุณหนูมาร์ไม่เปลี่ยนวิธี ผมเกรงว่า จะหาซิมให้ไม่ได้แล้วนะครับ” เอริยื่นซิมอันสุดท้ายให้ฉัน ฉันเลยสมัครการใช้งานไลน์ใหม่ แต่ดูเหมือน!!! ปลายทางฝั่งนั้น จะตั้งค่าให้ค้นหาไม่เจอ เบอร์ก็บล็อก ไลน์ก็บล็อก

ทำไมเขาถึงไม่ยอมเจอฉัน เขายังไม่เห็นฉันสักนิด ตัดสินฉันได้เหรอ แบบนี้มันใจร้ายเกินไปรึเปล่า งั้นบุกไปหาที่กาสิโนเลย ฉันตัดสินใจ โทรไปหาน้าอุล ให้เค้าดูให้หน่อยว่าพี่ไรอยู่ที่กาสิโนรึเปล่า ซึ่งน้าของฉันก็น่ารักยอมไปดูให้ แต่คำตอบของฉันคือ!!!

‘ลางานยาวทั้งพี่ทั้งน้อง น่าจะไปพักร้อนที่บ้านพักตากอากาศริมทะเล’ แล้วไอ้บ้านพักนี่ ที่ไหนก็ไม่รู้ พยายามเปิดดูโซเชียลของใครก็เงียบกริบ ไม่มีใครอัปเดตอะไรเลย

“เอริ ไปบ้านไป๋ ฉันจะไปเยี่ยมคุณลุงที่แสนน่ารักของฉัน”

ดี...พี่จะไม่ยอมเจอฉัน ฉันก็จะทำทุกทางให้พี่เจอฉันให้ได้ ฉันมาหาลุงโทร่าที่บ้านไป๋ แล้วลุงโทร่าก็น่ารักให้ที่อยู่บ้านพักตากอากาศมา ฉันเลยเก็บกระเป๋า แล้วตรงดิ่งไปที่บ้านพักตากอากาศทันที แต่การมาถึงมันกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่ฝัน เพราะเขาหนีฉันอีกแล้ว หนีเก่งงงง เจอแต่พี่ไดและครอบครัว ไม่เคยรู้เลยว่าพี่ไดที่โหดร้าย พอมีครอบครัวแล้วน่ารักจังเลย

“ปาปา พี่คนสวยเป็นใครคะ” เด็กน้อยตัวเล็กถามฉัน ลูกพี่ไดน่ารักจังเลย ตากลมแป๋วเหมือนแม่เลย ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนนะ ที่เอาเสือร้ายอยู่ได้

“ให้พี่เค้าแนะนำตัวเองดีกว่านะ เอาสิมาร์ ฝากตัวกับหลานหน่อย”

“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อมาร์ ต้องเรียกว่าอะไรน้า อามาร์ใช่ไหม อามาร์จะมาเป็นแฟนของอาไรค่ะ” ฉันส่งยิ้มหวานให้เด็กน้อยที่ยิ้มตอบมาให้ฉัน

“อาไรแฟนเยอะจังเนอะปาปา แต่อามาร์สวยกว่าแฟนอาไร ฮ่ะ ๆ” เด็กน้อยถูกคนเป็นแม่เอามือมาปิดปากเอาไว้ เพราะเริ่มพูดอะไรที่ไม่เข้าท่า

“เด็กพูดอะไรน้ออออ อย่าถือสาเลยนะคะ”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ถือสาเลย พี่สะใภ้คะ!!!! บอกฉันทีได้ไหม อะไรทำให้พี่เอาพี่ได ที่แสนเย็นชาคนนั้นอยู่” ฉันรีบไปรวบมือของพี่สะใภ้ เพื่อถามถึงเคล็ดลับ แต่กลับโดนสามีเธอเขกหัวดังโป๊กกกก!!!!!

“ไอ้ไรไม่ใช่ฉันมันจะเหมือนกันได้ยังไง แต่มันเป็นคนชอบผู้หญิงสวย มันไม่เคยมีแฟน หรือมีก็ไม่เคยเกิน 1 อาทิตย์ เพราะมันบอกว่าน่าเบื่อ แต่มันยอมจีบนีอา ที่ไม่ยอมเล่นด้วยเป็นเดือน แสดงว่ามันจะต้องชอบคนที่ไม่ยอมมัน ก็ไปคิดเอาเอง อ่อ...ช่วงนี้ ฉันปั๊มน้องให้หนูยุย เธอรู้ใช่ไหม ไอ้ไรมันหาออกล่าเหยื่อเป็นพิเศษ พยายามเข้านะน้องสาว”

คือไรวะ!!!!! จะบอกให้ทำใจรองั้นเหรอ ฉันเตรียมใจในความแรดของพี่ไรมาหลายปีแล้ว เรื่องแค่นี้ไม่สะเทือนใจฉันหรอกหน่า ตอนนี้ต้องให้ฉันเจอเขาให้ได้ก่อน คนอะไรหนีเก่ง ไวอย่ากับลิง ฉันชะง้อคอมองพี่ไดคุยแชตกับใครสักคน ความอยากรู้อยากเห็นของฉันนั้น!!! ทำให้พี่ไดต้องช้อนสายตามองฉัน

“มันบอกว่าให้ฉันถ่วงเวลาเธอเอาไว้ก่อน ให้มันหนีได้ไกลพอ มันรู้ที่เธอมา เพราะระบบตามลูกนี้มันแจ้งเตือน ว่าเธอเข้ามาในระยะ อยากจะเข้าให้ถึงตัวมัน ต้องไม่ใช้เบอร์ที่มันมี ตอนนี้มันกำลังลงเขา เธอรีบไปดีกว่า อาจจะตามมันทันอยู่” พี่ไดชี้ทางให้ฉันด้วยรอยยิ้ม” พี่ช่างเป็นพี่ที่น่ารักจริง ๆ

“อ๋อ...แบบนี้นี่เอง ถึงได้หนีเก่งนัก”

“เอาแต่ตามมันไม่ได้ จับไม่ได้หรอกปลาไหลอ่า อยากจับให้ได้ ต้องวิ่งไปดักข้างหน้า มันออกล่าเหยื่อทุกคืนอยู่แล้ว” พี่ไดสอนวิธีจับปลาไหลให้ฉัน แต่ฉันมีวิธีที่ดีกว่าในหัวแล้ว

“ถ้างั้นฉันขอตัวนะคะ” ฉันขอตัวลา เพราะรบกวนเวลาครอบครัวคนอื่นมานานแล้ว

“ขอให้จับได้” พี่ไดอวยพร ให้ฉันจับปลาไหลตัวพ่อได้

“ไม่วิ่งไล่แล้วค่ะ เหนื่อย ฉันจะทำให้เค้ามาหาฉันเอง” ฉันยิ้มให้พี่ได ที่ตอนนี้ก็คงพอจะเดาได้ ว่าฉันหมายถึงอะไร

“อย่าลืม ระวังตัวไว้หน่อย ตอนนี้ฉันปั๊มน้องให้ลูกสาว น่าจะช่วงหลัง 5 ทุ่ม จะทำอะไร ให้แยกกับมันก่อนเวลานี้ แล้วชีวิตเธอจะปลอดภัย” คำเตือนที่แสนประหลาด มันทำให้ฉันนึกไม่ออกว่าคืออะไร แต่ฉันจะจำเอาไว้ก็แล้วกัน

.

.

ไร Say ::

ทุกวันนี้ผมระแวงไปหมด ข้อความว่าคิดถึง ฉันดูพี่อยู่ ถูกนำมาแปะที่รถผมทุกวัน คนอะไรหลอนฉิบหาย คือถ้าเป็นคนอื่น ผมอาจจะสั่งเก็บให้ชีวิตมันจบ ๆ ไป แต่นี่ดันเป็นลูกสาวของอานานะ พี่น้องร่วมสาบานของพ่ออีก จิ้มไปก็โดนจับแต่ง ฆ่าไปผมคงโดนพ่อฆ่าคืน ไม่มีอะไรดีกับผมทั้งนั้น

“มีร่าทางสะดวกไหม” ผมถามมีร่าที่กำลังมองอะไรใน Ipad

“Mail ค่ะ จากมาร์จัง”

[Mar : ฉันชอบพี่ไรนะ เกมหนีสนุกไหมคะ]

เนี่ยยยยย ส่งมาแบบเนี้ยย สยองสัสสสสสสส ผมพยายามหนียัยโรคจิตนี่ ผมไม่ได้กลัว แต่ผมไม่ชอบบบ ไม่รู้เมื่อไหร่ยัยนี่จะถอดใจ ผมเดินถอยหลังไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง จนเธอล้มลงไปกับพื้นเลย

“โอ๊ยยยยยยย” เสียงหวานของหญิงสาวที่ล้มลงไปกับพื้นทำให้ผม ต้องรีบเข้าไปช่วยเธอ

“เป็นอะไรไหมครับ” ผมประคองให้ญิงสาวสวยขึ้นมาจากพื้น

“ไม่ค่ะ แต่ดูเหมือนที่มือจะเลือดออก” หญิงสาวสวยแบมือให้ผมดูรอยแผลที่มือ ที่ตอนนี้มีแผลถลอกจนเลือดซิบ ๆ แต่เมื่อผมเงยมองหน้าเธอ ผมกลับคุ้นหน้าเธออย่างบอกไม่ถูก หญิงสวยหน้าคมออกแนวลูกครึ่งหน่อย ๆ มีความสวยแบบชวนมองจริง ๆ

“เป็นแผลหมดเลยผมขอโทษนะ ถ้าไม่รังเกียจ ผมขอเลี้ยงข้าวเป็นการขอโทษ” สวยแบบนี้ จีบไว้ก็ไม่เสียหาย

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ค่อยสะดวก ไว้เป็นคราวหน้า ยังไงก็ขอไลน์ติดต่อไว้หน่อยนะคะ” หญิงสาวยื่นคิวอาร์โคดมาให้ผมสแกน มีเหรอที่ผมจะยอมพลาด แต่ผมละสายตาจากเธอไม่ได้เลย ผมคุ้นหน้าเธอมากเลย แต่ทำไมจำไม่ได้นะ

“ขอโทษนะครับ เราเคยเจอกันไหม ผมรู้สึกว่าเราเคยเจอกัน”

“ไม่แน่ใจเลยค่ะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณผ่านมาแน่นอน เพราะฉันยังซิง ฮ่ะ ๆ ล้อเล่นนะคะ ชื่อเสียงเรื่องผู้หญิง ของคุณเลื่องลือเหลือเกิน ฉันไปนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นเดินจากผมไป โดยทิ้งไว้แค่ไลน์ให้ผมได้ดูต่างหน้าเท่านั้น

ยังซิงงั้นเหรอ ช่างเป็นการแนะนำตัวที่ชวนรู้จักจริง ๆ ยังซิงฮ่ะ ๆ คิดได้ไง ผู้หญิงคนนี้ตัวแสบแน่นอน

“คุณ!!!! ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” ผมตะโกนตามหญิงสาว ที่เธอไม่ได้เดินกลับมาหาผม แต่ชูโทรศัพท์บอกให้ผมรู้ว่าเธอจะคุยกับผมผ่านไลน์

ว้าาาาา ไปซะละ สวยจังเลย สวยแบบนี้ อ่อยแบบนี้ จีบไม่กี่วันต้องได้แน่ ๆ ผมให้มีร่าพาออกไปล่าเหยื่อเพื่อคลายเครียด ไม่รู้อะไร แต่ผมเครียดทุกวันอ่า ผมไม่ได้กระหายหื่นอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แต่ผมแค่เหงา ยิ่งตอนนี้ไอ้ไดมีเมียผมก็ยิ่งเหงา การเป็นคนบ้านไป๋มันไม่ได้สวยงามนัก การที่ตัวเองอยู่บนจุดสูงสุด แทบหาไม่ได้เลย คนที่จริงใจ

“ท่านไร ไม่ลองโทรชวนสาวสวยที่เพิ่งเจอกันมาละคะ”

“เธอชอบเหรอ”

“ก็สวยดี แต่คุ้นหน้าจังเลย ท่านไรคุ้นไหม” คำถามของมีร่าทำให้ผมมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วกดเข้าไปในไลน์ เพื่อดูรูปโปรไฟล์ของเธอ

“คุ้น แต่นึกไม่ออกว่าใคร ลองโทรไลน์ไปชวนดูก็ได้” ผมกดโทรออกหาเธอ แต่โทรยังไง ปลายสายก็ไม่รับ ไม่รับผมก็ไม่โทรแล้ว เดี๋ยวเธอจะหาว่าผมง้อเธอมากมาย สาว ๆ แถวนี้ก็เยอะแยะ

แต่แล้ว....จู่ ๆ ไอ้ความรู้สึกวาบหวิว มันก็เกิดขึ้นในใจ แย่แล้วสิ ไอ้ไดมันกำลังปาดิดั๊บโอ้เย กับเมียมันแน่ ๆ ผมรีบมองหาเหยื่อที่ใกล้ที่สุด แต่นี่มันไม่ได้ดึกพอที่สาว ๆ จะเมาแล้วหิ้วไปได้ง่าย ๆ นี่ยังไม่ 4 ทุ่มเลย มึงจะรีบกินกับเมียอะไรขนาดนั้น

“มีร่า แก้ขัดได้ไหม” ผมหันไปจับไหลของมีร่า แล้วบีบเบา ๆ แต่มันทำให้มีร่าชักมีดออกมาแล้วทำท่าจะแทงที่น้องชายของผม

“ฉันสามารถหยิบมีดขึ้นมาตัดไข่ของท่านไร แบบไม่รู้สึกผิดเลยล่ะค่ะ ยังไงเสือขาวก็มีทายาทแล้ว”

ยัยโหด โฉดชั่ว ไรน้อยของฉันน่ารักจะตาย เธอเนี่ยมันไม่น่าพิสมัยเลย ผมมองหาสาว ๆ ที่วันนี้ต่างมากับแฟนทั้งนั้น แต่อารมณ์ผมมันมาตอนนี้ไง!!!! ในตอนที่มองหา ผมกลับเหมือนเห็นผู้หญิงคนที่ผมเดินชน แต่มองอีกที ก็ไม่ใช่เธอ ผมไม่ได้ชอบเธอจนเห็นภาพหลอนแน่ ๆ หรือใช่ ไม่ใช่หรอกมั้ง

“ท่านไร ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”

โอ๊ยยยย ไม่ไหว มันหงี่จนไม่ไหวแล้ว ผมคว้าแขนของมีร่าเอาไว้ ดูเธอตกใจมาก สายตาของเราประสานกันแล้วววว ตุบ!!!!!! หลังคอของผมก็ถูกทุบด้วยของแข็งอย่างแรง และนั่นคือภาพสุดท้ายที่จำได้

.

.

อีกด้าน

“อ่าวววว เจ้มีร่า เล่นแบบนี้เลยเหรอ”

“ต้องแบบนี้แหละ วันนี้มาร์กลับไปก่อน แผนของเราไม่สวยงามแล้ว หรือถ้าเธออยากจะไปดูแลก็ได้นะ” มีร่าหันไปพูดกับมาร์ ที่มาเดินวนไปเวียนมาในร้านเหล้าให้ไรเห็น แม้ตัวมาร์จะไม่เข้าใจว่าทำไมมีร่าต้องใช้สันปืนทุบเจ้านายตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรให้วุ่นวาย

เอริโก้ที่ตามมาดูแลคุณหนูมาร์ อาสาเป็นคนแบกร่างที่ไร้สติของไรไปขึ้นรถ ก่อนจะจัดท่าจัดทางให้ดี มาร์เลยได้เจอคนที่เธอเฝ้ารอแบบชัด ๆ ในตอนที่เขาไม่มีสติแม้แต่จะต่อต้าน

“รอฉันนะคะพี่ไร พี่หนีฉันไม่พ้นหรอก” ริมฝีปากอวบอิ่มบรรจงจุ๊บลงบนริมฝีปากของคนที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง เพียงแค่สัมผัสเบา ๆ หัวใจของเธอก็เต้นรัวโครมครามเหมือนกับว่ามันจะออกมาอยู่นอกอก

“คืนนี้ไม่ได้ออกล่าแล้วล่ะ คงนอนตายแบบนี้ เอาไว้ครั้งหน้าฉันจะชดใช้คืนให้นะ” มีร่าบอกสาวน้อยตรงหน้า ที่ตอนนี้เหมือนจะลอยไปในอวกาศแล้ว

.

.

มีร่าพาไรกลับมาที่กาสิโน โดยให้ลูกน้องแบกขึ้นไปส่งบนห้อง ก่อนที่ตัวเธอจะจบหน้าที่บอดี้การ์ดสักที มีร่าเดินขึ้นมาในส่วนของออฟฟิศ แต่กลับเจออุล ชายหนุ่มวัย 40 ปี ที่เป็นเหมือนอา เป็นเหมือนครู และเป็นหลาย ๆ อย่างของเธอ

“ท่านไรเอาอีกแล้วเหรอ ลำบากหน่อยนะมีร่า มีร่า ฉันมีอะไรให้ช่วยหน่อย”

“ค่ะ ไม่ไหวเลย ท่านไดมีอย่างว่า ท่านไรก็เลยมีด้วย จะเคลมฉัน ฉันเลยทุบซะเลย เซ็นเซมีอะไรรึเปล่าคะ”

“ตอนนี้ พวกแก๊งกระรอกที่เราฟ้องหมิ่นประมาทมัน เหมือนพวกลูกน้องมันจะโกรธไม่น้อย มันกำลังรวบรวมพวกที่ต่อต้านเรา ฉันฝากเอกสารนี่ไปให้พ่อเธอหน่อย พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่ เธอก็ควรจะเป็นเด็กดีด้วยล่ะ” มือใหญ่ของอุลลูบเข้าที่หัวของมีร่าเบา ๆ เหมือนกับว่าเธอยังเป็นเด็ก ๆ ซึ่งมันแปลกตรงที่เธอก็ยินดีที่จะถูกลูบหัวแบบนี้

“ไม่โกรธที่หนูทุบท่านไรใช่ไหมคะ”

“ก็ทำถูกแล้ว เราควรจะทำอะไรกับคนที่รัก ไม่ใช่ทำกับใครก็ได้ แล้วมีร่าล่ะไม่คิดจะมีแฟนเหรอ” อุลถาม เพราะรู้ดีว่าหลานสาวเขาชอบผู้หญิง ซึ่งเขาก็ไม่ปิดกั้นอะไร ก็แค่อยากให้หลานมีคนที่จะคอยดูแล

“ตราบใดที่เซ็นเซไม่มี หนูก็ไม่คิดมีหรอกค่ะ ตอนนี้แค่ปัญหาปวดหัวของท่านไร ก็มากพอแล้ว”

“งั้นฉันไปนะ ฝันดีนะ พรุ่งนี้ฉันมีงานอีกเยอะเลย”

การจากไปของอุลมันเหมือนกับทุกครั้ง มันทำให้ลูกศิษย์อย่างเธอจิตใจพองโตทุกครั้งที่ถูกชมเชย

.

==================