Aubrey's POV
Nasa rest house ako ng pamilya namin.
Actually itong bahay na ito ay open sa lahat ng montezur basta sasabihin mo lang at may kanya kanya kaming susi dito.
Napakasariwa ng hangin at napakaganda ng tanawin dito.
Napangiti ako sa kawalan saka kinuha ang phone ko.
Di ko alam kung papaano ko ba tatawirin at lulutasin ang bawat pagsubok na nangyayari sa buhay ko.
Minsan nakakapagod narin.
Palubog na ang araw at malimlim ang mga ulap at unti unting nadilim ang kalangitan at nag babadya ang malakas na ulan.
Isang malamig na hangin ang dumapo sa balat ko at napayakap ako sa sarili ko at napapikit muli.
Matapos ang mga masasakit at malulungkot na pangyayari kailangan ko pading mabuhay at ituloy ang buhay ko.
Di ko kailangan na itigil ang mundo ko sa iisang pangyayari.
Tsaka
