YEKTA
Sonunda günü tamamlamanın şerefine evime ulaşabilmiştim. Kendimi uzun zaman sonra ilk kez bu kadar yorgun hissediyordum. Yorgunluğumun çoğu Ahu yüzünden uykusuz kalışım ve ardından Ezgi ile girdiğimiz münakaşadan kaynaklıydı.
Ezgi aklıma geldikçe sinirden dişerlimi birbirine bastırıp sakinleşmek için derin nefes alıp veriyordum. Böyle bir şey yapacağı aklımın ucuna dahi gelmemişti. Neyse ki her şey kimsenin olmadığı o otoparkta gerçekleşmişti. Bir de kameraların karşısında olsa öfkeden ona zarar bile verirdim, kendimi tanıyordum.
O anlarda Ahu geldi yine gözlerimin önüne. O üzgün hali, kalbinin kırılmışlığını saklayamadığı gözleri .. Çoğu zaman duygularını saklama çabasına şahit olurdum. Davranışları koniğime giderdi ama belli etmezdim. Hislerini karşındaki insana yansıtmamak iste
