ภาค อดีตรักตราตรึง 4
1122 Words
กระทั่งทั้งคู่อยู่ในจุดปลอดภัยห่างจากกลุ่มคนร้าย และข้างหน้าเป็นศาลเจ้าแห่งโชคชะตา ถงฉีก็ทรุดฮวบลงราวกับสิ้นเรี่ยวแรง
“ท่านหมอ เข้มแข็งเข้าไว้ อีกอึดใจเดียวท่านก็จะไปถึงศาลเจ้าแล้ว!”
อิ้งเยว่เรียกเขา แต่ยามนั้นใบหน้าชายหนุ่มซีดเผือดราวกับซากศพ อีกทั้งเมื่อแตะต้องเนื้อตัวเขาก็พบว่าเย็นจัดจนน่าวิตก อาการเช่นนี้เป็นเพราะเขาได้รับพิษไม่ต่างจากผู้อื่น เพียงแต่มันเพิ่งออกฤทธิ์
ถงฉีส่งเสียงอู้อี้เนื่องจากถูกสกัดจุดห้ามไม่ให้พูดเอาไว้ เมื่อนางแมวคลายจุดให้ เสียงเข้มๆ ก็ดังขึ้น
“จะ เจ้าเป็นมารร้าย เหตุใดถึงบังคับขู่เข็ญข้าเช่นนี้”
“เฮ้อ ข้าหวังดีแท้ๆ แต่ท่านกลับมาต่อว่าสตรีผู้เลอโฉม ท่านนี่หาใช่สุภาพบุรุษ”
“หึๆ หากต้องรับการช่วยเหลือจากเจ้า ข้ายอมตายเสียยังดีกว่า” เขาเอ่ยแล้วก็คล้ายคนใกล้สิ้นลมหายใจ ด้วยลงไปนอนราบกับพื้นทันที ร่างกายเริ่มชาทีละส่วน
“นี่ท่านจะตายอยู่ตรงนี้จริงๆ น่ะหรือ”
ชายหนุ่มมองไปยังศาลเจ้าแห่งโชคชะตา เขาได้ยินฮูหยินผู้เฒ่าไป๋เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าตนเป็นเด็กกำพร้า ถูกมารดานำมาทิ้งไว้ใต้ฐานรูปปั้นวิหคดารา และยามที่ทุกข์ใจเขาก็มักจะมาที่นี่เพี่อขอพร อีกทั้งเพื่อรำลึกถึงฮูหยินผู้เฒ่าไป๋และมารดาที่เขาไม่เคยพบหน้า
“แม่นาง...โปรดฝังเข็มให้ข้าที”
อิ้งเยว่ทำท่ากลัวเมื่อได้รับการขอร้องจากถงฉี
“เมื่อครู่ยังอวดเก่งไม่กลัวตาย ไฉนตอนนี้ถึงได้ขอร้องข้า”
ถงฉีพยายามรวบรวมพลังกายเฮือกสุดท้าย และเอ่ยเสียงขาดห้วงว่า
“อย่างที่แม่นางน้อยกล่าว หากข้ามีชีวิตอยู่ย่อมปกป้องคนที่ข้ารักได้”
“อมิตาภพุทธ! ท่านช่างเป็นคนน่านับถือ เช่นนี้ควรเป็นเทพเซียนบนสวรรค์มากกว่าเกิดมาเป็นชายขาเป๋และยังจนแสนจนเยี่ยงนี้”
ถงฉีไม่ได้ต่อปากต่อคำกับหญิงสาว เขาเพียงแต่ล้วงเข้าไปในย่ามที่ถือติดตัวอยู่ตลอดเวลา แล้วหยิบเอากระเป๋าหนังซึ่งด้านในมีเข็มเงินสำหรับใช้รักษาโรคออกมา การเคลื่อนไหวของเขาดูลำบาก เพราะร่างกายใกล้จะไร้การตอบสนอง
“ข้าอยากให้เจ้าช่วยปรับลมปราณภายในแก่ข้า เพียงแค่ฝังตามจุดต่างๆ เจ็ดที่ มันจะช่วยให้ข้ากลับมาเคลื่อนไหวได้ดังเดิม และพิษจะถูกขับออกทางรูขุมขน”
หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะรู้สึกว่าตนหน้าแดงจัด กายสาวร้อนผะผ่าว เมื่อถงฉีเปลื้องเสื้อของตนออก เขาแจ้งว่านางต้องปักเข็มเงินในจุดสำคัญบริเวณใดบ้าง
“ละ แล้วหากข้าทำท่าน ตะ ตาย”
ถงฉียิ้มจางๆ ให้อิ้งเยว่ และตอบว่า “อย่างน้อย เจ้าก็จะเป็นหนี้บุญคุณข้า หากชาติหน้ามีจริง ข้าจะมาตามคิดบัญชีก็ยังไม่สาย”
ดวงตากลมโตมองร่างชายหนุ่มเบื้องหน้า จริงอยู่นางเคยเห็นมนุษย์ผู้ชายมาก็มาก แต่คนผู้นี้กลับมีเสน่ห์ดึงดูดทำให้อิ้งเยว่มือสั่นและเหงื่อแตกท่วมกาย
นางค่อยๆ ปักเข็มเงินไปทีละจุด กระนั้นมือก็สั่นจนแทบทำเข็มเงินหล่นมือ
“เหลือเข็มที่แปด เจ้าพร้อมหรือไม่...”
“เอ ท่านบอกเจ็ดจุดมิใช่หรือ ยังมีจุดใดอีก”
“แม่นางน้อย ยังมีจุดสำคัญที่สุด ซึ่งข้าต้องให้เจ้าช่วยเหลือ”
เมื่อเอ่ยจบชายหนุ่มก็กัดฟันเพื่อถอดสายรัดเอวของตนออก จากนั้นกางเกงเขาก็เลื่อนลงเผยให้เห็นเรือนกายชวนสยิว
หน้าท้องชายหนุ่มแบนราบ สะดือเป็นหลุมลึกสวย และแพขนนิ่มๆ ก็เรียงตัวไปจนถึงฐานของแก่นกายที่นอนสงบอยู่
“ทะ ท่านเป็นหมอยาจริงหรือไม่ เหตุใดถึงได้กระทำการชวนให้ขายหน้าเยี่ยงนี้”
“ดะ ได้โปรดออกแรงอีกสักนิด มันคือจุดสุดท้าย และจะช่วยให้ข้ารอดพ้นจากอันตรายครั้งนี้”
อิ้งเยว่ละล้าละลังอยู่เกือบอึดใจ แต่เพื่อยื้อชีวิตถงฉี นางจึงจำใจปักเข็มลงไปบริเวณท้องน้อยของเขาซึ่งอยู่เหนือแก่นกายเพียงเล็กน้อย และเป็นตอนนั้นมังกรที่เห็นว่าหลับใหลอยู่เมื่อครู่ค่อยๆ ตื่นตัว
ดวงตากลมโตมองสิ่งนั้นไม่วางตา นางตกใจ ขัดเขิน ระคนอยากรู้อยากเห็น
“ชั่วช้า ทะ ท่านเป็นคนสัปดนโดยแท้”
“ฮ่าๆ ยามนี้เจ้าได้เห็นร่างกายของข้าหมดแล้ว ย่อมนับว่าเป็นภรรยาด้วย”
“ดะ เดี๋ยวก่อน ทั้งหมดนี้เป็นแผนของท่านหรอกหรือหมอยาเจ้าเล่ห์”
“ปละ เปล่า เวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ข้าจะมัวล้อเล่นกับความตายได้อย่างไร” พอเขาเอ่ยจบจึงหลับตาพริ้ม แต่ในตอนนั้นอิ้งเยว่กระวนกระวายใจอย่างที่สุด
“เข็มเงินก็ปักเรียบร้อย เหตุใดยังต้องให้ข้าทนดูท่านเปลือยเปล่าอีกล่ะ”
“แม่นางน้อย การรักษายังไม่จบ ข้าอยากวานให้เจ้าช่วยสร้างความอบอุ่นให้ได้หรือไม่”
“ละ แล้วข้าต้องทำเยี่ยงไร” นางแมวถาม โดยหารู้ไม่ว่ากำลังถูกชายหนุ่มหลอกล่อให้ติดกับ
“ขอเพียงเจ้านอนอยู่ข้างกายข้า มอบความอุ่นซ่านจากเรือนกายสตรีและสัมผัสนุ่มนิ่ม จากนั้นอาการข้าก็จะฟื้นตัวโดยเร็ว”
“ท่านพูดจริงอย่างนั้นหรือ”
“เป็นจริงแน่แท้ หาได้มีการกล่าวเท็จอันใด”
อิ้งเยว่ถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนนอนลงข้างเขา และเป็นตอนนั้นที่นางรับรู้ได้ว่าตัวเองเกิดความต้องการบางอย่าง ซึ่งเขาคงมีแรงปรารถนาเช่นเดียวกัน
“ข้าอยากจูบเจ้าจะได้ไหม” ถงฉีร้องขอ
“ชายหญิงใกล้ชิดกันย่อมไม่สมควร ท่านเป็นคนบอกข้าเมื่อวันแรกที่เราพบหน้ากัน” อิ้งเยว่แย้ง
“แต่เจ้าเป็นภรรยาข้าแล้ว”
“ท่านหมอยา นั่นมันก็แค่การฝังเข็ม อย่าได้กล่าวอย่างคนไร้ยางอาย!”
“ถึงอย่างนั้นก็ตาม เกิดมาไม่เคยมีหญิงใดเห็นของลับข้า และเจ้าไม่เพียงแค่เห็น ยัง...มองมันราวกับว่าชื่นชมและอยากสัมผัส!”
เมื่อถูกทักท้วง อิ้งเยว่จึงหยิกที่สีข้างเขา หยิกแรงๆ เพราะรู้ว่าเขามีอาการชาไปทั้งร่างคงไม่รู้สึกเจ็บอันใด ทว่าถงฉีกลับร้องโอดโอยราวกับถูกคมมีดเฉือนร่าง
- Writer
