ลิขิตรักเก้าชีวิต

ภาคปัจจุบัน 4

หญิงอวบทรงเสน่ห์นอนเล่นอยู่บนเตียงไม้กว้าง ใบหน้ายังมีผ้าเช็ดหน้าสีแดงที่ปักลายหงส์สวยงามคลุมอยู่ นางรอเจ้าบ่าวซึ่งตอนนี้กำลังดื่มโสมและยาบำรุงอยู่อีกห้อง

ฝ่ายนั้นป่วยออดๆ แอดๆ ตั้งแต่เด็ก ทั้งคู่ต่างพึงใจกันหลังจากแม่สื่อแนะนำให้รู้จักกันเมื่อหลายปีก่อน

สาวอวบไม่เคยต้องมือชายใด นางเป็นหญิงที่มีความต้องการทางเพศสูง หลายครั้งหลายครานางสั่งนางรับใช้ในบ้านให้ออกไปซื้อตำราร่วมรักและหนังสือสัปดนเพื่อลดอาการงุ่นง่านยามที่อารมณ์ทางเพศพวยพุ่ง

ขณะนี้เจ้าสาวนอนเล่นอยู่บนเตียงกว้าง รอว่าที่สามีอยู่นานพอสมควร กระทั่งได้ยินเสียงเคลื่อนไหว หัวใจนางพลันเต้นระส่ำ

ใจสาวคิดไปต่างๆ นานา ภาพวาดลามกยามที่ชายหญิงมีสัมพันธ์ลึกซึ้งผุดขึ้นมาในหัว ถึงเจ้าบ่าวรูปร่างผอมบางอยู่สักหน่อย แต่นางได้สอบถามหมอดูแล้ว ได้คำตอบว่าเรื่องบนเตียงเขาไม่เป็นสองรองใคร อีกทั้งจะทำให้นางมีลูกคนแรกเป็นชายสมใจ

“โอ้...ท่านพี่ น้องพร้อมแล้วสำหรับเรื่องอุ่นเตียง”

หญิงเจ้าเนื้อเอ่ยจบก็หัวเราะคิก ก่อนรู้สึกหวามใจเมื่อสัมผัสร้อนจากมือใหญ่นวดเฟ้นที่ตัว

มือนั้นอบอุ่นแต่ค่อนข้างหยาบกระด้างค่อยๆ ขยับขึ้นมาจากปลายเท้า มายังต้นขาอย่างเนิบช้าแสนอ้อยอิ่ง กระทั่งมาอยู่ที่ลำคอนาง

“ท่านพี่ ท่านได้ยาดีมาหรือไร อย่าหักโหมให้มากจนเกินไป น้องหญิงกลัวท่านจะเป็นลมหรือไม่สบายเอาได้ในภายหลัง” นางว่าพร้อมเอื้อมมือเตรียมเปิดผ้าคลุมหน้าของตนออก แต่คนที่เล่นปู่ไต่บนเรือนร่างนางทำเสียงเข้มเตือน

“ก็น้องอยากเห็นหน้าท่านพี่ยามที่เราร่วมอภิรมย์กัน นี่เป็นครั้งแรกของน้อง!”

“ไม่...เช่นนี้ดีแล้ว”

สาวอวบนึกฉงนอยู่สักหน่อย ยามนี้สามีของนางเหตุใดถึงมีเสียงทุ้มต่ำพิกล กระนั้นเมื่อเขาเริ่มส่งสัมผัสร้อนๆ มาที่เรือนกายอวบอิ่ม ทุกข้อสงสัยพลันมลายสิ้น

“ได้ๆ ข้ารู้ว่าท่านชอบเรื่องมหัศจรรย์” เอ่ยจบนางก็ประหลาดใจเป็นล้นพ้น อีกทั้งเกิดความเสียวกระสันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ด้วยเวลานี้สามีของนางเคลื่อนกายลงไปด้านล่าง เริ่มดูดและเลียนิ้วหัวแม่เท้าของนาง!

“โอ้ ท่านพี่ ท่านทำให้ข้ามีความสุขเหลือเกิน”

นางร้องเสียงดังและทำท่าจะขยับตัว แต่ชายหนุ่มรีบเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างนาง สร้างความตื่นเต้นและแปลกใหม่แก่สาวอวบ คิดแล้วก็เหมือนภาพในตำราร่วมรักที่ชอบอ่าน

มือใหญ่หยาบกร้านป่ายแปะไปทั่วร่างอวบอัด ก่อนล้วงเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อเพิ่มรสสัมผัสหนักหน่วง กระทั่งเสื้อของนางแบะออก เผยให้เห็นสองถันใหญ่โตจนน่าตกตะลึง ปลายถันเป็นสีแดงเข้ม มันชูชันเชิญชวนอีกฝ่าย

“ท่านพี่!”

ริมฝีปากชายหนุ่มวุ่นวายอยู่กึ่งกลางหน้าอกอวบใหญ่ มือข้างหนึ่งบีบยอดหน้าอกอย่างย่ามใจ

“เหตุใดรังแกน้องถึงเพียงนี้” นางว่าเสียงกระเส่า พยายามยกตัวขึ้นเพื่อขอรับรสจูบจากสามี พลันนางต้องแปลกใจ ด้วยกลิ่นกายอีกฝ่ายคล้ายซากเน่าของหมาตาย!

หญิงอวบลุกพรวดขึ้น ก่อนผลักหน้าอกบุรุษที่นั่งทับตัวนางอย่างแรงจนเขาตกไปที่พื้นด้านล่าง

“เพ่ย! เจ้าคนสกปรก มะ มาอยู่ในห้องหอข้าได้เยี่ยงไร”

เจ้าสาวที่เพิ่งถูกลวนลามมองชายหนุ่มที่แต่งตัวราวกับขอทานด้วยความตกใจและเดือดดาล อีกฝ่ายมีสีหน้าตื่นตระหนก กลัวจนลนลาน

“สามีผู้นี้ได้ยินแม่นางเรียกจึงเข้ามา” ท่าทางเขาลุกลี้ลุกลนผิดวิสัย แตกต่างจากเมื่อครู่ที่พยายามข่มเหงนาง

“แล้วเจ้าเป็นสามีของข้าตั้งแต่เมื่อไร!” หญิงอวบขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ก็เมื่อครู่อย่างไรเล่า หรือเจ้าสมองเสื่อม อีกทั้งส่วนนั้นของแม่นางก็เรียกร้องให้ข้า...ลิ้มรสหอมหวาน”

เจ้าสาวไม่อาจทนฟังถ้อยคำใดๆ ได้อีก นางโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดงจึงตะโกนเสียงดัง

“ใครอยู่ด้านนอกมาช่วยข้าที มีไอ้โจรลามกข่มเหงข้า!”

เมื่อได้ยินดังนั้นคนตัวมอมแมมพลันสะดุ้งโหยง ก่อนรีบเผ่นโผนหาทางหนีออกจากห้องหอ เขาวิ่งหลบหนีอย่างเร็ว ก่อนจะไปซ่อนที่ตู้ไม้หลังใหญ่

“มันอยู่ตรงนั้น ไปจับตัวมัน” เจ้าสาวรีบนำเสื้อมาคลุมร่างของตน พลางร้องบอกคนงานในบ้านและสาวใช้ให้เข้าไปจับตัวชายหนุ่มที่มีอาการสะลึมสะลือคล้ายถูกมนตร์สะกด

เมื่อหวังเหว่ยลืมตาตื่น เขาก็มึนศีรษะอยู่มาก ตามมาด้วยความสงสัยว่าเหตุใดจึงมาขดตัวหลบอยู่ในตู้ไม้ พอสติค่อยๆ คืนกลับก็ร้องเอะอะโวยวายด้วยถูกฉุดกระชากอย่างแรง

“พวกท่านจับตัวข้าทำไม ข้าไม่อยากอาบน้ำ ยัง...ข้าถือศีลบำเพ็ญตนอยู่!”

“เหลวไหล ใครจะอาบน้ำให้เจ้า ข้าจะส่งเจ้าไปยังศาลประจำเมือง และสั่งให้เจ้าเมืองตัดหัวโทษฐานที่ลบหลู่เกียรติของข้า เจ้าข่มเหงสตรีอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา และยังขึ้นคร่อมทำลายความบริสุทธิ์ข้า” สาวอวบกล่าวอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น

“ข้าเนี่ยนะลบหลู่เกียรติแม่นาง ให้ตายเถอะ เอาอะไรมาพูด คนอย่างข้าจะไปขึ้นขี่นางอึ่งอ่างตัวพองเช่นเจ้าได้เยี่ยงไร”

ได้ยินวาจาสามหาวเข้า เจ้าสาวร่างอวบเลยกรีดร้องลั่น ก่อนออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดว่า หากเจ้าตัวสกปรกไม่ถูกตัดหัว นางจะไม่ยอมให้เรื่องนี้จบลงโดยง่าย

“เจ้า...ต่ำช้า ตัวก็สกปรก ข้าต้องเสียความสาวความสวยให้แก่เจ้า ชีวิตนี้หากเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองไม่ได้ ข้าขอตายเสียดีกว่า”

นางว่าจบก็ร้องห่มร้องไห้ เป็นตอนนั้นที่หวังเหว่ยถูกคนงานรูปร่างสูงใหญ่สองคนลากออกไปด้านนอกบ้าน

อึดใจต่อมาชาวบ้านต่างออกมามุงดูเขา หลายเสียงสาปแช่ง โยนเศษผักและเศษอาหารใส่มือปราบปีศาจฝึกหัดราวกับเห็นเป็นคนชั่วช้า

“พวกท่านฟังก่อน ข้าคือมือปราบปีศาจฝึกหัด ผู้ผดุงความยุติธรรมในใต้หล้า เหตุใดถึงได้ทำป่าเถื่อนเช่นนี้กับข้า”

ชายหนุ่มตะโกนตอบโต้เสียงก่นด่า แต่กลับถูกใครบางคนถุยน้ำลายใส่หน้า ก่อนตามด้วยน้ำปัสสาวะเด็กที่สาดโครมจนร่างเขาเปียกโชก

“โอ้ สวรรค์โปรดเมตตา” หวังเหว่ยร้องคร่ำครวญ ในขณะที่เขาถูกลากตัวไป หางตามองเห็นพวงหางปุกปุยกวัดแกว่งไปมา หากมองไม่ผิดนางแมวตัวนั้นมีสองหาง!!

“นางแมวป่าไร้ยางอาย เป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่” เขากัดฟันกรอดๆ พยายามล้วงมือเข้าไปในสาบเสื้อเพื่อหายันต์ปราบปีศาจ พอได้มันออกมาก็ร่ายคาถายาวเหยียด แต่มันกลับไร้ผล

“ข่มเหงสตรีและยังถูกฉี่เด็กสาดเข้าใส่ร่าง เจ้ายังคิดว่าจะทำร้ายข้าด้วยเวทมนตร์สกปรกๆ ได้อีกอย่างนั้นหรือ เจ้ามือปราบอ่อนหัด” อิ้งเยว่กล่าวอย่างยั่วล้อ พลางส่ายพวงหางสวยๆ ของนางไปมา

“นางแมวกะล่อน อย่าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าลอยหน้าลอยตาได้นาน อีกเจ็ดวัน...อีกเจ็ดวันเท่านั้นเจ้าจะต้องตกอยู่ในกำมือข้า” หวังเหว่ยขู่

“ฮิๆ อีกตั้งเจ็ดวัน พอถึงเวลานั้นข้าคงกลายร่างเป็นมนุษย์โฉมงาม และเจ้าคงไม่มีปัญญาจัดการอะไรข้าได้อีก”

“ฝันไปเถอะนางปีศาจชั่ว เจ้าอย่าคิดว่าจะใช้เล่ห์กลอันใดทำร้ายผู้บริสุทธิ์ได้”

“โฮะๆ เจ้าเป็นใครกัน ก็แค่มือปราบกระจอกๆ ไยจะตัดสินได้ว่าใครชั่วหรือดี”

“ฮึ อย่างน้อยในตอนนี้ข้ารู้แล้วว่านางแมวสองหางเช่นเจ้าสมควรถูกจับตัวส่งกรมอาญาปีศาจ จากนั้นค่อยแล่เนื้อเถือหนังเอาไปตากแห้งเพื่อทำยาสมุนไพรช่วยเพิ่มความแข็งขันให้ชายที่นกเขาไม่ขัน”

“เมี้ยว! ไอ้คนบัดซบ!” อิ้งเยว่โกรธจัด นางอยากข่วนหน้าสกปรกของอีกฝ่ายให้ลายพร้อย แต่ต้องหยุดความคิดนั้นเสีย ด้วยจมูกได้กลิ่นหอมของน้ำผึ้งป่า และหูก็สดับได้ถึงเสียงทุ้มๆ อันคุ้นเคย

“คุณชาย...ได้โปรดรอข้าด้วย อิ้งเยว่จะไปปรนนิบัติท่านเดี๋ยวนี้” เมื่อกล่าวจบนางก็วิ่งหายไปในฝูงชนที่คลาคล่ำ