อิ้งเยว่ได้รับบาดเจ็บที่ใบหน้าซีกซ้าย หวิดจะทำให้ดวงตานางบอด และมีบาดแผลที่ลำตัวขนาดใหญ่ นางกระเสือกกระสนหนีตายจนมาถึงบ้านหลังงามของพ่อค้าผ้าไหมและเครื่องปั้นดินเผา ก่อนหน้านั้นนางถูกชาวบ้านไล่ตี แต่ก็หนีเอาตัวรอดได้อย่างเฉียดฉิว
นางแมวสูดลมหายใจลึกพลางมองไปเบื้องหน้า และพบสตรีนางหนึ่ง อีกฝ่ายนั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพัง
สตรีคนดังกล่าวมีใบหน้าเรียบๆ ไม่โดดเด่น กระนั้นก็ดูว่าเป็นหญิงงามใช้ได้ อิ้งเยว่ก้าวกะเผลกๆ เข้าไปใกล้และร้องเหมียวๆ ขอความช่วยเหลือ
หญิงสาวผู้นั้นนามว่า เฟิ่งมี่ เมื่อมีเสียงร้องเรียกนางจึงหันมอง ก็เห็นแมวตัวสีขาวขนปุกปุยแต่ยุ่งทั้งตัว นางแมวนอนลงตรงหน้าหญิงสาว และสิ่งที่สะดุดตาคือพวงหางแสนประหลาด มันเป็นพวงสวย ตรงปลายแยกออกเป็นสองหาง ซึ่งยามนี้มันไหวเบาๆ อย่างอ่อนแรง
“เจ้าเข้ามาได้ยังไง...เอ๊ะ นั่นมีแผลด้วย” นางว่าจบก็อุ้มแมวที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นไปบนโต๊ะ แล้วสาละวนช่ว
