8
1135 Words
8
“ใช่ค่ะ ฉันมาส่งของแทนมาร์จี้ค่ะ” สาวไทยตอบเสียงสั่น มองชายตรงหน้าอย่างเกรงๆ แล้วยิ่งเห็นชายอีกหลายคนเดินไปเดินมาอยู่ในบ้าน ความกลัวยิ่งเพิ่มมากขึ้น “แล้วคุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไงคะ”
“มาร์จี้โทรมาบอกคุณลีออนน่ะว่า วันนี้มาส่งผ้าพันคอให้ไม่ได้ จะให้เพื่อนที่ชื่อเดน่ามาส่งแทน”
“อ๋อค่ะ”
“ตามฉันมา คุณลีออนรอของอยู่ข้างบน”
“ฉันต้องขึ้นไปส่งถึงข้างบนเลยเหรอคะ ฉันรบกวนให้คุณเอาไปให้คุณลีออนแทนได้ไหมคะ”
เดือนดาราคิดว่ามันไม่เหมาะหากเธอจะนำของในถุงนี้ไปส่งให้คนที่ชื่อลีออนถึงในห้อง น่าจะฝากชายตรงหน้าแทนก็ได้
“ไม่ได้ เธอต้องไปส่งของถึงมือของคุณลีออน ไม่ต้องเรื่องมากน่า คุณลีออนรอของนานแล้วนะ ระวังเถอะถ้าคุณลีออนโมโหขึ้นมา มาร์จี้จะเดือดร้อน”
เขาข่มขู่คล้ายกับชายคนแรกไม่มีผิด เธอยืนครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนจะตอบตกลง
“ค่ะ ก็ได้ค่ะ” เธอจำยอมในที่สุด
“ตามมา” ชายคนนั้นหรือโรเบิร์ตพูดเสียงห้วน เดินนำคนส่งของแสนสวยขึ้นไปชั้นบนของบ้าน ตรงไปยังห้องของเจ้านายหนุ่มที่อยู่ทางปีกซ้าย เขาเคาะประตูสามครั้งก่อนที่เสียงของคนที่อยู่ด้านในจะเอ่ยอนุญาต
“คุณเข้าไปได้แล้ว”
โรเบิร์ตเปิดประตูห้องเจ้านาย เอ่ยบอกสาวไทยที่ก้าวเข้าไปในห้องด้วยลำขาที่สั่นเทา และทันทีที่เธอเดินผ่านประตูห้อง ประตูบานนั้นก็ปิดลง เธอหันไปมองประตูที่ปิดลงหมาดๆ ที่คล้ายกับว่ากักกั้นอิสรภาพของตนเอง ก่อนจะหันกลับเข้ามาในห้อง
“คุณ!” เดือนดาราเบิกตากว้าง ของที่ถืออยู่หลุดมือไปอยู่บนพื้น หัวใจสาวเต้นกระหน่ำ เมื่อเห็นชายร่างสูงใหญ่ที่มีเพียงผ้าขนหนูสีน้ำตาลพันรอบเอว อวดร่างกายท่อนบนที่เต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กสวยงาม สมบูรณ์ดังชายชาตรี
เห็นแล้วเธออยากจะเป็นลม...
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เดือนดาราจำใบหน้าของชายคนนี้ได้ดี เธอไม่มีวันลืม เพราะเขาขโมยจุมพิตแรกของเธอไปซึ่งหน้าอย่างหยาบคายแต่อ่อนหวาน หญิงสาวชาวไทยภาวนาในใจเสมอว่า ขออย่าได้เจอะเจอเขาอีกเลย แต่สุดท้ายคำภาวนาของเธอก็ไม่เป็นผล
“ก็บ้านหลังนี้เป็นบ้านของฉันนะสิ แล้วทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”
ลีออนตอบเสียงเย็น มองดวงหน้าสวยหวานของเดือนดาราไม่กระพริบ มองนิ่งนานมากที่สุดคือ ริมฝีปากสีชมพูจิ้มลิ้มน่าจูบ ที่เขารู้ดีว่ารสชาติของปากสวยคู่นี้ หอมหวานมากแค่ไหน และเขาก็ติดใจมากเพียงไร ถวิลหาทุกเมื่อเชื่อวัน
เดือนดาราหมุนตัวทันที หวังจะก้าววิ่งไปยังประตู แต่ทว่าลำแขนทั้งสองข้างของเขาโอบรัดเธอทางด้านหลัง ก่อนจะยกร่างงามขึ้นสูงจนเท้าลอยเหนือพื้น เดือนดาราดิ้นรนให้ตนเองหลุดพ้นจากอ้อมกอดของเขาที่เปรียบเสมือนคีมเหล็ก ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่น
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก ตอนนั้นฉันแค่จูบปาก แต่วันนี้ฉันจะจูบเธอทั้งตัวเลย” พูดจบร่างสาวก็ถูกทุ่มลงบนเตียง ตามด้วยร่างหนาที่เก็บกักอิสรภาพของเธอ
“อย่านะ...อย่า อุ๊บ!”
เสียงหวานไม่สามารถหลุดพ้นจากปากของเธอได้ เนื่องจากถูกปิดทับด้วยปากหนาได้รูปมีเสน่ห์บดขยี้ ควานหาความหวานจากช่องปากสาวที่เขาโหยหา ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนอย่างลีออน สแตนฟอร์ด จะปรารถนาหิวโหยและรอคอยเรียวปากคู่นี้ทุกวินาทีตั้งแต่ได้สัมผัสครั้งแรก
รสชาติยังเหมือนเดิม…จูบของสาวคนนี้สร้างความรู้สึกเดิมไม่เปลี่ยนแปลง หวานอย่างไรก็คงความหวานอย่างนั้น ปลายลิ้นหนาที่ฉกฉวยเข้าไปในช่องปากสาว ลิ้มรสความหอมหวานได้มากกว่าครั้งก่อน ลิ้นสากใหญ่ซอกซอนภายในไปทั่ว เพื่อลิ้มรสหวานอันแสนปรารถนามาแรมปีให้ชุ่มฉ่ำใจ
คนถูกจูบไม่ได้มีอารมณ์สุนทรีย์ตามลีออน เธอตกใจกับการถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว แม้ว่าจะเคยถูกเขาจุมพิตมาแล้วครั้งหนึ่ง เป็นจูบที่ติดอยู่ในความทรงจำไม่ลืมเลือน เธอคิดว่าคงไม่พบเจอเขาอีก แต่ที่ไหนได้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกครั้ง แล้วดูเหมือนว่าครั้งนี้เธอจะไม่รอดเงื้อมมือเขาง่ายๆ คำพูดทิ้งท้ายที่ทำให้ใจสาวสั่นไหวได้ทุกครั้งที่นึกถึง “เจอกันครั้งหน้าฉันจะกินเธอทั้งตัว” แล้ววันนี้เขาได้เจอเธอแล้ว และกำลังทำตามที่พูดสั่งลา เดือนดาราจึงดิ้นรน มือทั้งสองข้างผลักไสร่างหนา ส่ายหน้าเพื่อให้ริมฝีปากหลุดพ้นจากการครอบครอง
ทว่าทุกสิ่งอย่างที่ทำไปไม่เป็นผล เขายังคงเก็บกักตัวเธอไว้ด้วยร่างกายแข็งแรง กลีบปากนุ่มถูกปากใหญ่บดจูบอย่างไม่คิดจะปล่อย มิหนำซ้ำเขายังรวบมือเล็กที่คอยทุบไปตามร่างหนาไว้ในมือเดียว ก่อนจะตรึงไว้เหนือศีรษะเธอ เป็นอันว่าเวลานี้เธอแทบจะไม่มีทางต่อกรกับลีออนได้เลย ความหวาดกลัวอาบไปทั่วจิตใจ กลัวว่าตนเองจะพลาดพลั้งเสียความสาวให้ชายแปลกหน้า
ลีออนไม่สนใจอาการดิ้นรนขัดขืนของเดือนดารา เขามีความเสน่หาในตัวมากจนคิดหักหาญน้ำใจสาวใต้ร่าง เป็นการกระทำที่เขาไม่เคยทำมาก่อน ระยะเวลาหนึ่งปีที่พยายามตามตัวเธอ เป็นช่วงเวลาแสนทรมานกายและใจ จนท้อแล้วคิดว่า คงไม่ได้พบเจ้าของริมฝีปากคู่หวาน แต่อยู่ๆ เขาได้พบเธอแบบไม่ทันตั้งตัว เป็นเช่นนี้แล้วมีหรือที่ลีออนจะปล่อยให้เดือนดาราหลุดมือไป
ไม่มีทาง...เพราะเขารอมานานเป็นแรมปี
ร่างกายเดือนดาราเริ่มอ่อน ปฏิกิริยาต่อต้านเริ่มลดน้อยถอยลง เมื่อถูกลีออนร่ายเวทย์ใส่ เป็นเวทย์มนต์เสน่หาที่เธอไม่อาจต้านทานได้ ลีออนจูบอ่อนโยน อ่อนหวาน ปลายลิ้นเจนจัดกระหวัดลิ้นนุ่มดูดดึงเข้าไปในช่องปาก ก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระแล้วแลกรัดต่อเนื่อง สมองน้อยๆ เริ่มขาวโพลน ความคิดความอ่านหยุดนิ่ง เช่นเดียวกับร่างสาวที่เริ่มจะหยุดขัดขืน
- Writer
