“ซี๊ด~”
ฉันตื่นนอนอีกครั้งในช่วงสายเกือบจะเที่ยงของอีกวัน พอขยับตัวแค่นิดเดียวความรู้สึกเจ็บระบมก็วิ่งเข้าใส่จนแทบไม่อยากขยับตัวต่อ ส่วนอีกคนอย่าให้พูดถึงเลยค่ะนอนหลับสบายอยู่ข้างฉันนี่แหละ
โมโหจริง ๆ เลยไม่คิดว่าอีตาคุณพอร์ชจะหื่นขนาดนี้ แล้วที่ขู่ฉันว่าถ้าไม่แกล้งหลับจะทำครั้งเดียวมันคืออะไรวะ กว่าฉันจะได้นอนปาไปตีสองแทบสลบคาอกเขาด้วยซ้ำ
“ฮ้าว~ ตื่นแล้วเหรอ” คุณพอร์ชหาวแล้วก็คว้าฉันไปกอดพร้อมกับจูบลงที่ไหล่ฉัน เท่านั้นยังไม่พอยังเอาไอ้จ้อนตัวใหญ่มาถูที่ก้นฉันอีก พอแล้วพี่ชายอีหวานไม่ไหวแล้ว มึงจะหื่นไปไหนพี่ชายสุดหล่อ โอ้ย!
“คุณพอร์ชปล่อยหวาน” ฉันสะบัดเขาออกแต่ไร้ค่าเพราะเขากลายร่างเป็นปลาหมึกห้าหนวดพันยั้วเยี้ยไปทั่วตัวฉัน ไม่ต้องแปลกใจนะคะห้าหนวดจริง ๆ สองแขนสองขาแล้วก็หนึ่งไอ้...กรี๊ด~ไม่พูดดีกว่ามันจั๊กจี้ แต่ที่รู้ ๆ หนวดสุดท้ายนี่แหละที่ทำให้หวานกลัวที่สุดเลยทูนหัว
“ไม่เอาขอน
