10

1536 Words

นอกจากธุรกิจด้านอัญมณีแล้ว ยังมีธุรกิจด้านแปรรูปอาหารทะเลอีก ซึ่งเลอศักดิ์เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงช่วยดูแลให้อยู่อย่างแข็งขัน นรราชไม่ตอบอะไรผู้เป็นย่าอีก เขาเหลือบมองเด็กสาวเล็กน้อย ยอมรับลึกๆ ว่าเธอทำอาหารอร่อยจริงๆ “ขอโทษด้วยนะคะคุณท่านที่ไม่ได้มาตักบาตรพร้อมคุณท่าน” อรนุชเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งลงไปใกล้ๆ กับสามี เธอเป็นมารดาเลี้ยงของนิริน เป็นผู้หญิงเก่งที่ทำงานได้ไม่แพ้ผู้ชาย “ไม่เป็นไรหรอก แม่เนยเขาลุกมาช่วยทำอาหารใส่บาตรเป็นเพื่อนแล้ว” ประโยคนั้นของคุณย่าลักษณ์นาราทำให้อรนุชยิ้มรับ เธอเป็นสาวสมัยใหม่ ชอบทำงานนอกบ้าน ไม่ชอบการบ้านการเรือน และไม่อยากมีลูกด้วย คิดว่าสามีมีลูกคนเดียวก็เพียงพอแล้ว แม้จะไม่ได้แลดูรักใคร่ไยดีลูกเลี้ยงเท่าใดนัก แต่เธอก็ไม่เคยรังเกียจนิรินเลยแม้แต่น้อย ที่ไม่สนิทกัน เพราะเธอไม่ใช่คนอ่อนหวานจี๋จ๋ากับใคร ค่อนข้างเป็นตัวของตัวเองและทำอะไรตามใจตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จึงค่อนข้างดูเป็นคนหยิ่งและไว้ตัวสำหรับคนรอบข้าง เธอจะพูดกับคนอื่นเพียงเพราะจำเป็นเท่านั้น ไม่สุมหัวนินทาหรือทำอะไรไร้สาระจึงหลีกเลี่ยงเรื่องบาดหมางต่างๆ ไปได้มาก เธอคิดเสมอว่ามากคนมากความ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด พูดให้น้อย แต่ทำให้มาก “อาหารเช้าน่ากินจังเลยนะคะ” อรนุชเอ่ยชม “ฝีมือแม่เนยเขาจ้ะ อร่อยเชียวนะ” “ค่ะ” อรนุชรับคำ ยิ้มเล็กน้อยตามนิสัย ก่อนจะเริ่มรับประทานอาหารเงียบๆ “เราก็กินได้แล้วแม่เนย ใครต้องการอะไรเพิ่มให้แม่ปีบจัดการแล้วกัน” หญิงชราเห็นเด็กสาวคอยช่วยยกนั่นยกนี่มาให้คนอื่นก็เลยเอ่ยปราม “นั่นสิ ตื่นมาทำอาหารตั้งแต่เช้าแล้ว ให้แม่ปีบเขาจัดการเถอะ เราก็กินข้าวกินปลาได้แล้ว” ประภาพรพูดขึ้นบ้าง ญาติๆ คนอื่นๆ รับประทานอาหารเงียบๆ มีสนทนากันบ้างเรื่องงานเลี้ยงที่กำลังจะจัดขึ้น เรื่องสัพเพเหระ เรื่องธุรกิจของครอบครัว คุยกันเพื่อที่จะเสนอไอเดียใหม่ๆ เพื่อที่จะพัฒนาธุรกิจให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป ลักษณ์นาราให้ทุกคนช่วยกันดูแลธุรกิจและทำงานตามความเหมาะสมและความสามารถของตัวเอง เอาที่ตัวเองถนัดและสนใจ ไม่เน้นว่าจบมาในสาขาอาชีพใด ขอแค่อยากทำและขยัน ท่านก็สนับสนุน “ค่ะ” นิรินรับคำนั่งลงรับประทานอาหารของตัวเองบ้าง หลังจากมื้ออาหารในตอนเช้า นิรินจึงปลีกตัวออกมาที่แปลงกุหลาบ เธอยิ้มเมื่อเห็นกุหลาบดอกบานสะพรั่งในสวนหลังบ้าน จำได้ว่ามาเยี่ยมหญิงชราเมื่อครั้งก่อน เธอช่วยท่านลงกุหลาบแปลงใหญ่ มารอบนี้มันออกดอกเต็มไปหมด เห็นแล้วรู้สึกสดชื่นไม่น้อย “อุ๊ย!” นิรินอุทานเมื่อกำลังดมดอกไม้ ใบหน้าที่รกไปด้วยหนวดเคราก็ขยับเข้ามาดมดอกกุหลาบดอกเดียวกับเธอด้วย เธอผละออกห่าง เขาจึงดึงรั้งมากอดเอาไว้ “ปล่อยนะคะลุงราช เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” “เห็นก็เห็นไปสิ” “ทำไมยังไม่โกนหนวดอีกคะ” เผลอถามออกไปก็ต้องกัดปากตัวเองเบาๆ “ฉันจะให้เธอโกนให้ เพราะไม่อยากโกนเอง แต่เธอดันหนีลงมาซะก่อน” เขารั้งเธอมากอดรัดแน่นขึ้น เธอดันอกกว้างของเขาเอาไว้ “เนยเตรียมอุปกรณ์ให้แล้วนี่คะ ลุงราชก็น่าจะโกนเองได้” อยากจะบอกว่าเมื่อก่อนเขาก็โกนเองได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ต้องให้เธอโกนให้ด้วย “ก็บอกแล้วไงว่าอยากให้โกนให้” “ปล่อยนะคะ อื้อ...” เธอร้องประท้วงตาโตเมื่อเขารวบแก้มของเธอแล้วบดจูบอย่างหนักหน่วง นิรินดิ้นรนทุบอกเขา นรราชจึงรั้งร่างน้อยไปกอดแน่นขึ้น เธอเบี่ยงหลบ เขาก็ตามมาจูบอีก คนถูกจูบตาโต ก่อนจะแกล้งเป็นลม เขาจะได้หยุดจูบ แต่เธอคิดผิดมหันต์ เขาตกใจจริงๆ ก่อนจะมองนิ่งแล้วกดปากมากับปากของเธอแรงๆ เหมือนแกล้ง นิรินลืมตาก่อนจะบิดเอวหนาของเขาแรงๆ นรราชร้องเสียงหลง เธออาศัยจังหวะนั้นผลักอกเขาก่อนจะวิ่งหนีไป “ป้าบัว เห็นอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่า” ดอกปีบทำผักในตะกร้าหล่นร่วงลงพื้น อ้าปากค้างตาโตอยู่ใกล้ๆ ป้าสายบัว “เอ็งอย่าพูดไปเชียว” “ทำไมล่ะป้า” “เดี๋ยวคุณเนยจะเสียหาย คุณราชก็ทำไปได้” ป้าสายบัวยกมือขึ้นทาบอก เรื่องราวแต่หนหลังที่นรราชรักมุกดาจับใจ อยากจะจีบแต่อายและไม่กล้าเลยให้น้องชายอย่างสุทธิศักดิ์ ซึ่งเป็นเด็กที่ลักษณ์นาราเก็บมาเลี้ยง แต่นับถือกันเป็นพี่น้องไปเป็นพ่อสื่อให้ ไม่รู้สื่อกันท่าไหน มุกดาดันไปรักกับพ่อสื่อแทน นั่นทำให้นรราชเจ็บแค้นสุทธิศักดิ์เป็นอันมาก ที่ร้ายไปกว่านั้นมุกดาดันไปได้เสียกับสุทธิศักดิ์จนตั้งท้องก่อนแต่งงานเสียด้วย ก่อนหน้านั้นนรราชกับมุกดาก็เหมือนจะมีท่าทีกันอยู่ แต่เพราะ นรราชขี้อายด้วยกระมังเลยไม่กล้า สุดท้ายผู้หญิงเลยไปเลือกอีกคน เรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องราวในอดีตที่ฝังใจใครหลายคน เพราะญาติๆ หลายคนแอบรู้แอบเห็น แต่ไม่มีใครกล้าพูดตรงๆ เพราะรู้ว่านรราชรักมุกดามาก เลยทำให้ผิดใจกันเรื่อยมา “ไปกันเถอะ เรื่องของเจ้านายอย่ายุ่งมากเลย มันไม่ดี” คนพูดรีบดึงมือเด็กสาวให้เดินตาม ดอกปีบยังแอบหันไปมองนรราชวิ่งตามนิรินไปติดๆ แต่ ป้าสายบัวทำหน้าดุใส่ เธอเลยต้องหยุดสนใจเรื่องของเจ้านายทั้งสองไปโดยปริยาย “ลุงราช!” นิรินอุทานเสียงหลงเมื่อเขาวิ่งมาดักหน้า เธอเบรกไม่ทันก็ชนเข้ากับร่างสูงเต็มเหนี่ยว “บ้านหลังนี้ฉันโตมาตั้งแต่เด็ก คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น” ทางออกทุกทาง ทางลัดต่างๆ แม้แต่ในสวนหลังบ้านเขารู้หมด เพราะวิ่งเล่นตั้งแต่เด็กๆ ด้านหลังคฤหาสน์มีที่ดินอีกหลายไร่ที่คุณย่าของเขาปลูกพืชผักสวนครัว ผลหมากรากไม้เอาไว้รับประทานเอง ท่านเป็นคนรักสุขภาพจึงปลูกทุกอย่างบริโภคเอง อาหารที่กินอยู่ทุกวันจึงปลอดสารพิษและโรคภัยมาเบียดเบียน “ปล่อยเนยนะคะลุงราช” “ไปโกนหนวดให้ผัวก่อน” คนเอาแต่ใจลากเธอไปที่เรือนเล็กอีกครั้ง นิรินหันซ้ายแลขวากลัวจะมีคนเห็นเข้า เขาก็จับเธออุ้มขึ้นพาดบ่า “ว้าย! ลุงราชคนป่าเถื่อน นี่ปล่อยเลยนะ เนยเดินเองได้” เธอรัวกำปั้นกับแผ่นหลังบึกบึนของเขา มึนศีรษะไปหมด เพราะถูกจับพาดบ่าห้อยหัวลงพื้น “โอ๊ย!” เธอร้องเสียงหลง ทำท่าจะคลานหนี เขาก็รวบร่างบางกักกอดเอาไว้ “ปล่อยนะคะ” นิรินพยายามดิ้น คนตัวโตกอดรัดใช้แขนขาพันธนาการเธอเอาไว้อย่างคนเอาแต่ใจ แถมยังถูไถใบหน้าไปมากับใบหน้าของเธอจนขึ้นรอยแดง เพราะเกิดการเสียดสีของหนวดเครา “เจ็บนะคะ หนวดของลุงราชเสียดสีกับแก้มของเนย” เธอร้องประท้วง “ก็ช่วยโกนให้ผัวหน่อยสิ” เขากระซิบบอก “ได้ค่ะ แต่ลุงราชต้องปล่อยเนยก่อนนะคะ” “ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเธอจะไม่ตุกติกอีก” “ไม่หนีแล้วค่ะ รับปากว่าจะโกนให้” เธอบอกเขาเสียงอ่อน นรราชเลยยอมคลายอ้อมแขนออก เธอรีบตะกายร่างหนี เขาก็ตามมาดึงแขนของเธอเอาไว้ “เนยเดินเองได้ค่ะ” เธอดิ้นแต่มือของเขาล็อกแขนของเธอเอาไว้ราวปลอกเหล็ก “ไม่ได้ เดี๋ยวเธอหนีอีก” บางทีเขาก็เหมือนเด็กเอาแต่ใจ นิรินเดินตามเข้ามาในห้องน้ำกว้างของเรือนเล็ก ก่อนที่เขาจะยืนนิ่งให้เธอช่วยโกนหนวดเคราให้ มือก็ไม่ได้เป็นง่อย โกนเองก็น่าจะได้ แต่คิดจะแกล้งเธอน่ะสิ เธอรู้ดี… “โกนหนวดให้ผัวทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอทำหน้าแบบนี้ไหม” เขาเอ่ยถาม “เนยไม่มีผู้ชายคนอื่น” คำตอบของเธอทำให้คนฟังเผลอยิ้ม ก่อนจะรีบทำหน้าขรึม “ดีมาก เป็นเมียไม่ควรสำส่อน” “ลุงราชอย่าพูดมากสิคะ เดี๋ยวมีดโกนก็บาดปากหรอก” เธอขู่เสียงนิ่มเขาเลยยืนนิ่งให้เธอโกนหนวดให้โดยไม่พูดอะไรอีก นรราชก้มมองคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาโกนหนวดให้เขาจนเสร็จ แก้มเนียนใสทำให้เขาอยากจะก้มลงไปหอมสักฟอดสองฟอด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more