“ร้ายเหลือเกินเห็นได้ชัดว่าแสร้งดีกับข้าแต่ลับหลังนางใช้ลูกไม้จนฝ่าบาทลุ่มหลง”
“องค์หญิงฝ่าบาทไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์สองแคว้นตั้งใจปฏิเสธแต่แรกแม้เราจะพยายามทำให้ฝ่าบาททรงพอพระทัยเพียงใดฝ่าบาทก็ยังเลือกหอกข้างแคร่อย่างนางหน้าพระพักตร์คนนั้นอยู่ดี”นางกำนัลชี้ให้เห็นว่าถ้าเขาไม่รักทำอย่างไรเขาก็ไม่รัก
“นางแค่เพียงนางหน้าพระพักตร์ต่ำต้อยคิดจะชูคอเป็นนางหงส์ ฝ่าบาทก็ช่างกระไรมองก้อนกรวดเป็นเพชรงาม ส่งม้าเร็วแจ้งข่าวกับเสด็จพ่อเรื่องที่ อินจิ๋นฮ่องเต้เหยียบย่ำความสัมพันธ์ของสองแคว้นแหลกลาญ”
“องค์หญิงแล้วจะทำเช่นไรต่อจากนี้”
“ข้าจะเดินทางกลับแคว้นฉี บางทีเรื่องนี้อาจสร้างความบาดหมางหากเราจะอยู่ที่นี่คงไม่เหมาะนัก”
“องค์หญิงจะออกเดินทางเมื่อไหร่”
“อีกไม่เกินสามวัน”
พระราชวังคลายทุกข์
“อินจิ๋น และจิ้งอันอันถวายพระพรเสด็จพ่อกับเสด็จแม่”เสี้ยนตี้กับไทเฮาที่มีพระพักตร์เต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา มอง
