”นายหญิง ฝ่าบาทมีบัญชาปลดนายหญิงออกจากตำแหน่งนางหน้าพระพักตร์”เสี่ยวจื้อประสานมือสีหน้าเศร้าสร้อย
“ดีแล้ว”พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“นายหญิงฝ่าบาทอนุญาตให้ท่านยังอยู่ในวังหลวงต่อไปได้”
“ข้าเพิ่ง20ความจริงออกไปนอกวังหลวงเสียก้คงจะหาใครสักคนแต่งงานได้ด้วยไม่ยาก เงินเก็บก็พอจะมีเหลือทำการค้าขายหรือโรงเตี๊ยมเล็กๆ ก็คงพอเลี้ยงตัวได้”
“แต่นายหญิง ฝ่าบาทไม่ให้ท่านไปฝ่าบาทใจดีให้ท่านอยู่ที่นี่”
“ข้าไม่ได้เป็นนางหน้าพระพักตร์แล้วก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่”เสี่ยวจื้อ ขอบใจเจ้ายิ่งนัก สองปีที่รู้จักกันมาเจ้าดีกับข้ายิ่งกว่าญาติเสียอีก”เสี่ยวจื้อปาดน้ำตา
“นายหญิงท่านกับฝ่าบาทมีปัญหาใดกัน เสี่ยวจื้อหาสนใจไม่ แต่เมื่อท่านกำลังจะจากไป เสี่ยวจื้อขอร้องท่านอย่าจากเราไปเลย”ทรุดกายลงกับพื้นคุกเข่าตรงหน้าอันอัน
“ข้าเข้ามาในวังหลวงไม่อยากจะเป็นนางในเพียงเพื่อได้ทำงานมีรายได้จุนเจือครอบครัวให้ได้กิน
