“ไท่จือท่านหลงลืมสิ่งที่ควรกระทำแล้วหรือ”
“บางที ปลายทางไม่มีความหมายระหว่างทางนั่นต่างหากที่สร้างความหฤหรรษ์”คนสนิท ถอนหายใจ ชิงกวานทำสิ่งได้มีใครห้ามปรามได้ หลายปีมานี้ อุปนิสัยไม่ต่างจากฮ่องเต้ อีกทั้งยังเป็นลูกรักฮ่องเต้ตามใจยิ่งกว่าลูกคนไหน แม้ครั้งนี้ฝ่าบาทแค่เพียงให้ออกมาสอดแนมเรื่อง การเดินทางมาถึงแคว้นฉีของอินจิ๋นแต่เขากลับคิดทำเกินหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย แล้วค่อยตามแก้ไขเอาเองในภายหลัง
หลายครั้งที่ต้องตามเช็ดตามแก้ให้ไม่เว้นแต่ละวัน
“ข้าตัดสินใจแล้วหญิง อรชรคนนั้นที่เคียงข้างลูกสนมชิงซี ควรจะชิงตัวมาเสีย อินจิ๋นไม่ฆ่าก็ไม่แปลกให้เสด็จพ่อตัดสินใจเองเพียงลำพังข้ามาถึงนี่ได้พบหญิงงามถือว่ากำไรแล้วส่วนอินจิ๋น จะหนีไปไหนรอดในเมื่อมาถึงแคว้นฉี จะอยู่หรือจะตายอยู่ที่ เสด็จพ่อทั้งสิ้น”
“น้อมบัญชา ไท่จือ”ปฏิเสธอย่างไรในเมื่อชิงกวานเป็นถึงไท่จือ
“ชิงตัวนางเดี๋ยวนี้” กระชับกระบี่ในมือ
