ที่แท้เป็นเขา เป็นท่านเจ้าสำนักไฮว่ชั่วเองหรอกหรือที่ข่มเหงนางในถ้ำคราวนั้น
“แต่รอดมาได้เพราะมีคนช่วยเหลือ” เสียงแหบของจ้าวหลิวพูดต่อ
“ใครกัน เจ้าจำได้หรือไม่” พี่น้องสามซุนซุนอี้ ซุนเหว่ย ซุนเย่เอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน จ้าวหลิวมิได้มองยังกลุ่มคนที่ถาม ดวงตาดำเหลือบแดงมองยังท่านหมอของตนเองนิ่งๆ ตอนที่ตอบไปว่า
“จำได้”
ซูเมิ่งที่นั่งฟังเงียบอยู่นั้นถึงกับวางตะเกียบลง หัวใจของนางเต้นแปลกๆ รู้สึกได้ถึงความผิดปกติระหว่างจ้าวหลิวของท่านหมอที่เขารับเข้ามาในสำนักเพื่อรักษาอาการของเขาเอง
พี่น้องสามซุนร้องถามแข่งกันเสียงดังระงมไม่น้อย
“จำได้แล้วหรือ”
“ไหนเจ้าเคยเล่าว่าไม่เห็นหน้าอย่างไรเล่า”
เสียงสามพี่น้องร้องถามแข่งกันจนท่านย่าเจียงต้องโบกมือให้เงียบ เมื่อเงียบแล้วท่านย่าเจียงจึงได้กล่าวเยินยอหลานชายสุดรักของท่านว่า
“ต่อให้ไม่มีผู้ใดเข้าไปช่วย ท่านเจ้าสำนักก็ต้องรอดชีวิตออกมาจนได้ แข็งแรง
