“อึก” มือที่จับอาวุธขององครักษ์น้องใหม่สั่นเทา ที่ผ่านมาเขามีความมั่นใจอยู่มาก หลายปีของการฝึกก็ทำได้ดีมาโดยตลอด เพียงแต่เมื่อมาเห็นการสังหารโหดของผู้ที่ตนต้องปกป้อง…หากไม่แข็งแกร่งให้มากกว่านี้จะเอาหน้าที่ไหนไปเคียงข้างผู้เป็นนายได้กัน
ความแข็งแกร่งที่ว่านั่น....การได้พบเจอด้วยตนเองนับว่าเป็นบุญตาแล้ว
ด้านในจวนเหลือคนขวางทางห่าวซวนเพียงไม่กี่คนแต่ยังคงสู้ไม่ถอยต่อให้เจ้านายที่พวกตนรับใช้จะเลือกเดินทางผิดก็ยังพากันไปถึงปากนรกอีก จะเรียกความรู้สึกเหล่านี้ว่าภักดีหรือดันทุรังดีนะ
“อั่ก!” กระบี่สีดำตัดผ่านไหล่ซ้ายลากยาวมาจนถึงเอวอีกฝั่งอย่างไร้ปรานี พริบตาชายกางเกงสีเดียวกับความมืดของร่างสูงโปร่งก็เดินผ่านไปได้ไม่ยากเย็นทิ้งไว้เพียงศพที่ยังอุ่นอยู่และหยาดโลหิตสีแดงฉาน
ตุบ!
ร่างขององครักษ์คู่กายที่ทำงานร่วมเป็นร่วมตายกับซ่งป๋อเหวินมาเกือบ 20 ปีล้มลง สุดปลายสายตามองไม่เห็นเจ้านายที่มอบให้ท
