รอยรักพยัคฆ์ร้าย

บทที่11 พี่อร่อยนะ ไม่เชื่อก็ลองชิมดู

เมื่อตกลงกันได้แล้วชมพูแพรก็ยอมออกมานั่งกินข้าวมื้อค่ำเป็นเพื่อนคมพยัคฆ์

"กวางอิ่มแล้ว เดี๋ยวกวางล้างจานก่อนแล้วจะไปทำการบ้านต่อ อาพยัคฆ์อิ่มแล้วยังคะ ถ้าอิ่มแล้วเดี๋ยวกวางไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ อาพยัคฆ์จะได้ไปอาบน้ำนะคะ"

"ยังอยากกินแอปเปิล พี่เห็นในตู้เย็นมีแอปเปิลอยู่ กวางช่วยปอกให้พี่หน่อยสิครับ กินเสร็จขอพี่นั่งย่อยอาหารหน่อยอายุเยอะแล้วเดี๋ยวพี่จะเป็นกรดไหลย้อน กวางนั่งเป็นเพื่อนพี่แล้วดูหนังเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย"

"ปอกแอปเปิลให้กินได้ค่ะ แต่ว่าดูหนังเป็นเพื่อนไม่ได้นะคะ กวางยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย พรุ่งนี้กวางมีเรียนแต่เช้าด้วย"

"ก็ได้ๆ แค่ปอกแอปเปิลให้กินก็ได้ งั้นกวางไปปอกแอปเปิลพี่จะล้างจานให้เอง"

"อาพยัคฆ์นี่อะนะล้างจานเป็นด้วย" ชมพูแพรทำตาโตถามออกไปด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อ

"อือ ล้างเป็นสิ ทำกับข้าวก็เป็นนะ อร่อยด้วย" คมพยัคฆ์ได้ทีอวดอ้างสรรพคุณกับเมียใหญ่

"ขี้โม้ด้วยนะเนี่ย"

"ทำเป็นจริงๆ ไม่ได้โม้"

"ถ้าทำเป็นจริงๆ งั้นแสดงว่าพรุ่งนี้เช้ากวางจะได้ทานข้าวเช้าฝีมืออาพยัคฆ์ก่อนไปเรียนใช่หรือเปล่า"

"อยากกินอะไรว่ามาเลย แต่ไม่มีกับข้าวในตู้เย็นเลยคงต้องขยับไปเป็นมื้อค่ำแทนนะ"

"มื้อค่ำหรือคะ งั้นก็แสดงว่าอาพยัคฆ์จะอยู่ต่ออีกคืนหรือคะ กวางเข้าใจว่าจะค้างแค่คืนนี้คืนเดียวเสียอีก" 

"ทำไม จะอยู่ด้วยนานๆ เลย จะอยู่คอยคุมความประพฤติของเมียสักสองอาทิตย์เลยเป็นไง"

"ได้ค่ะ ตามสบายเลย อาพยัคฆ์รวยอยู่แล้วไม่ต้องทำงานก็ได้ แต่ระวังนะคะกลับบริษัทไปจะเหลือแค่รถขนทรายคันเก่าที่จอดอยู่หน้าบริษัท ส่วนอย่างอื่นจะโดนพนักงานขนหนีไปหมด" ชมพูแพรปอกแอปเปิลไปปากก็คุยไปส่วนคมพยัคฆ์นั้นก็ยืนล้างจานอยู่หน้าซิงค์

"กวางรู้ได้ยังไงว่าหน้าบริษัทพี่มีรถขนทรายคันเก่าจอดอยู่"

"อ้าว กวางก็ต้องแอบเข้าไปสำรวจทรัพย์สินของสามีกวางบ้างสิคะ อยากรู้ว่าอาพยัคฆ์มีเยอะเหมือนที่ใครๆ เขาพูดกันหรือเปล่า เกิดต้องหย่ากันเดี๋ยวกวางจะเสียเปรียบมรดกของคุณตาคุณยายที่ยกให้กวางมีเยอะเหมือนกันนะคะบอกไว้เลย"

"กวาง! นี่คิดซับซ้อนวางแผนตอนจะหย่ากับผัวเลยเหรอวะ เรานี่ไม่ธรรมดาแล้วนะ ใครว่ากวางน้อยจะเสร็จเสือเจ้าเล่ห์ นี่พี่ต้องเจอแม่กวางสาวเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าเสือเสียอีก"

"อ้าว กวางก็ต้องรู้เอาไว้ คุณตาคุณยายมีกวางแค่คนเดียว ต่อไปกวางเรียนจบก็ต้องกลับไปช่วยคุณตาคุณยายทำงาน เรื่องบัญชีตัวเลข เรื่องเงินไว้ใจกวางได้เลยนะคะ" ชมพูแพรพูดอธิบายไปในมือก็กำลังปอกแอปเปิลให้คมพยัคฆ์ไปด้วย

"ครับ เก่ง ดีแล้ว เรียนจบจะได้กลับไปช่วยงานพี่ด้วย ช่วยกันทำงานหาเงินไว้ให้ลูกของเราเยอะๆ คุณตากวางก็รวย พ่อของลูกเราก็รวยมาก งั้นกวางเรียนจบเราผลิตลูกกันสักครึ่งโหลเลยเป็นไง จะได้ออกมาช่วยพ่อทำงานด้วยดีมั้ย"

"บ้า คนนะไม่ใช่แม่หมู หมูแพงจะให้กวางออกลูกมาขายหรือไง"

"ฮ่าๆๆๆ เออก็ได้อยู่นะ พ่อเป็นเสือ แม่เป็นกวาง ออกลูกมาเป็นหมู ตลกดี"

"ตลกอะไรเล่า แอปเปิลปอกเสร็จแล้วล้างจานเสร็จแล้วมากินเลยค่ะ กวางจะไปแปรงฟันทำการบ้านแล้ว"

"นั่งกินแอปเปิลเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ นะ นะครับนั่งแป๊บเดียว เดี๋ยวกินเสร็จพี่จะไปอาบน้ำเลย" คมพยัคฆ์พูดอ้อนให้ชมพูแพรนั่งเป็นเพื่อน

"ก็ได้ค่ะ ถือว่าอาพยัคฆ์น่ารักช่วยกวางล้างจาน" ชมพูแพรพูดแล้วยิ้มหวานเพราะยินดีมากที่ไม่ต้องล้างจานเอง เพราะการล้างจานเป็นงานครัวที่ชมพูแพรไม่ชอบทำเอาเสียเลย

"ครับ" คมพยัคฆ์รับคำแล้วหยิบแอปเปิลเข้าปาก กินไปเรื่อยๆ จนหมดจาน หลังจากกินเสร็จคมพยัคฆ์ก็นั่งย่อยแป๊บหนึ่ง ส่วนชมพูแพรก็เดินเข้าไปเตรียมผ้าเช็ดตัวและเครื่องนอนมาให้คมพยัคฆ์เพื่อให้เขานอนในห้องนั่งเล่น

"ผ้าเช็ดตัวกับเครื่องนอน กวางวางเอาไว้ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นนะคะ กวางไปทำการบ้านและเข้านอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้กวางมีเรียนตอนเช้า"

"ครับ ถ้าอาบน้ำแล้วขอเข้าไปนอนในห้องกับกวางไม่ได้เหรอ สัญญาแล้วไงว่าจะไม่ทำอะไรกวางหรอก นะครับ พี่ขอเข้าไปนอนในห้องด้วยในห้องนั่งเล่นโซฟามันตัวเล็กนิดเดียวมันนอนไม่สบาย"

"ไม่ได้ค่ะ เราตกลงกันแล้วนะคะอาพยัคฆ์" ชมพูแพรพูดเสียงเขียวใส่คมพยัคฆ์

"โอเค ก็ได้ๆ นอนห้องนั่งเล่นก็ได้" คมพยัคฆ์รับคำแล้วรับผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็มานอนดูทีวีไปเพลินๆ

"โธ่ไอ้พยัคฆ์เอ๊ยชีวิตมึง มีเมียได้จนทะเบียนกันแล้วแต่ต้องมานอนเฝ้าเขาหน้าห้องนอน เฝ้าเหมือนหมาอยากกินปลากระป๋องอะไรทำนองนั้นเลย แม่งชีวิตไอ้พยัคฆ์" คมพยัคฆ์ได้แต่นอนบ่นกับตัวเองเบาๆ จนเวลาล่วงเข้าเกือบจะเที่ยงคืนคมพยัคฆ์ก็ยังนอนไม่หลับจึงแอบย่องเบาเอากุญแจสำรองไขเข้าไปในห้องนอนของชมพูแพร เข้าไปถึงก็พบว่าชมพูแพรนอนหลับสนิทไปแล้ว คมพยัคฆ์จึงไม่รอช้าค่อยๆ ย่องเบาๆ ขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆ ชมพูแพรจนถึงเช้า

"อือ อย่า โอ๊ย อย่ามันจักจี้" ชมพูแพรบ่นไปทั้งที่ยังนอนหลับตาอยู่ แต่มีบางอย่างมารบกวนการนอนของตัวเองจึงลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าคมพยัคฆ์กำลังยืนหน้าหนวดของเขาเข้ามาปล้นจูบชมพูแพรอยู่

"อาพยัคฆ์ เอาอีกแล้วนะ นี่แอบเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"

"เอาอีกแล้วอะไรกัน ยังไม่ได้เอาเลยนะ แต่ว่าไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว งั้นขอเอาตอนเช้าก่อนไปเรียนได้หรือเปล่า ยังพอมีเวลานะ" คมพยัคฆ์พูดไปแต่ก็ยังไม่หยุดปล้นจูบชมพูแพร จนชมพูแพรต้องออกแรงผลักคนตัวใหญ่ให้ออกไปจากร่างบางของตนเอง

"อาพยัคฆ์ หยุดเลยนะ ไอ้คนบ้าหน้าด้านจริงๆ เลย ปล่อยกวางเลย กวางจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนแล้ว" 

"ปล่อยก็ได้ งั้นขอพี่เข้าไปอาบน้ำด้วยคน ห้องน้ำข้างในมันสบายกว่าห้องน้ำข้างนอกมีอ่างน้ำวนด้วยพี่อยากนอนแช่น้ำอุ่นตอนเช้ามันน่าจะสบายตัวดีนะ"

"ไม่ได้ จะอาบด้วยกันได้ยังไง ปล่อยกวางนะ ถ้าอาพยัคฆ์อยากนอนแช่น้ำก็ได้ค่ะ เดี๋ยวกวางไปอาบห้องน้ำข้างนอกแทนก็ได้ อาพยัคฆ์ก็ใช้ห้องน้ำข้างใน ปล่อยกวางแล้วลุกขึ้นเลยนะคะ เดี๋ยวกวางจะไปเรียนสาย"

"ใจร้าย ถ้าไม่ให้อาบกับกวางงั้นพี่รอให้กวางอาบเสร็จก่อน เดี๋ยวพี่ออกไปเตรียมอาหารเช้าให้ ในตู้เย็นมีไข่ มีขนมปัง มีนมสด ผลไม้อยู่ น่าจะพอคิดเมนูอาหารเช้าได้บ้างนะ กวางไปอาบน้ำเถอะเสร็จแล้วก็ออกมากินอาหารเช้าเดี๋ยววันนี้พี่ขับรถไปส่งกวางที่มหาวิทยาลัยเอง"

"ค่ะ" ชมพูแพรรับคำแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ชมพูแพรใช้เวลาอาบน้ำสระผมค่อนข้างนาน กว่าจะแต่งตัวแต่งหน้าอ่อนๆ เหมาะกับการไปเรียนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องนอน ออกมาถึงก็พบว่าคมพยัคฆ์เตรียมอาหารเช้าและอาบน้ำแต่งตัวนั่งรอชมพูแพรอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว

"อือ Omeletteน่ากินจังเลย หน้าตาดีมากๆ ด้วย"

"คนทำหน้าตาดี อาหารก็ต้องหน้าตาดีตามไปด้วย รสชาติก็อร่อยมากนะ ไม่เชื่อก็ลองชิมดูสิ"

"ค่ะ..." ชมพูแพรรับคำแล้วส่งยิ้มหวานให้คมพยัคฆ์ก่อนที่จะนั่งลงจะกินอาหารเช้า

"เปล่า ที่ว่าหน้าตาดีและอร่อยน่ะคือพี่ ไม่ใช่Omeletteถาดนี้ ว่าไงชิมมั้ย พี่อร่อยนะ" คมพยัคฆ์แกล้งพูดแล้วทำขยิบตาทำท่าทะเล้นใส่ชมพูแพร

"บ้า ไม่เอาไม่ชิม อย่างอาพยัคฆ์นี่กลืนไม่ลงหรอกค่ะ เจ้าเล่ห์เขี้ยวลากดิน"

"อือ ถ้าได้ลองชิมได้ลองกลืนแล้วจะติดใจ ไม่เชื่อลองชิมสักนิดก่อนก็ได้ ลองมั้ย"

"คนบ้า ชอบพูดลามก หมกมุ่นในกามตลอดเลย นี่กวางยังเด็กยังเป็นนักศึกษาอยู่นะคะอาพยัคฆ์ จะพูดจะจาอะไรช่วยคิดด้วย"

"อะไร พี่ยังไม่ได้คิดลามกเลยนะคราวนี้ พี่หมายถึง Omeletteที่ตักใส่จานให้กวาง บอกว่าให้กวางลองเคี้ยวแล้วกลืนดู อร่อยมากรับรองจะติดใจ แล้วนี่อะไร กวางนั่นแหละเป็นเด็กเป็นเล็กหัดคิดลามกนะเรา คิดว่ากลืนอะไรอยู่ละอึ" คมพยัคฆ์แกล้งพูดล้อชมพูแพร พอคมพยัคฆ์พูดจบชมพูแพรก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย

"ไม่จริงอะ เมื่อกี้อาพยัคฆ์ไม่ได้พูดถึงOmelette คนบ้า"

"แล้วถ้าพี่ไม่ได้พูดถึงOmeletteจริงๆ แต่หมายถึงอย่างอื่น กวางอยากจะลองชิมหรือเปล่าละ อร่อยนะพี่รับประกันว่างานดีเว่อร์" คมพยัคฆ์ยังคงพูดทะลึ่งทำให้ชมพูแพรทนไม่ไหวยกมือขึ้นหมายจะตีคมพยัคฆ์ที่ชอบพูดแต่เรื่องใต้สะดือกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาแต่คมพยัคฆ์ก็ไวคว้ามือเรียวสวยของชมพูแพรเอาไว้ได้ทัน