รอยรักพยัคฆ์ร้าย

บทที่13 สปาเกตตีเกี้ยวรัก

เมื่อกลับมาถึงคอนโดแล้วชมพูแพรก็เข้าห้องไปเปลี่ยนชุดนักศึกษาแล้วเดินกลับออกมาข้างนอก มานั่งที่ห้องนั่งเล่นใกล้ๆ กับคมพยัคฆ์

"ชอบแหวนวงนี้มากเลยเหรอ" คมพยัคฆ์หันไปเหลือมมองแหวนแล้วถามออกไป

"ค่ะ ก็ชอบ ขอบคุณนะคะที่ซื้อให้ อาพยัคฆ์ว่าสวยมั้ยคะ"

"ก็สวย แต่อยากให้เมียใส่นิ้วนาง"

"ไว้กวางเรียนจบอาพยัคฆ์ซื้อให้ใหม่อีกวงไว้ใส่นิ้วนางได้มั้ยล่ะ"

"ยายเด็กเจ้าเล่ห์ รอนานขนาดนั้นเลย รอนานไม่ว่าพี่ยังต้องเสียเงินซื้อแหวนให้กวางอีกวงด้วย"

"อ้าว ก็อาพยัคฆ์อยากให้กวางใส่ ก็ต้องซื้อให้กวางสิคะ"

"แหวนแต่งงานของเราไง กวางก็เอามาใส่สิ" คมพยัคฆ์พูดถึงแหวนแต่งงานที่อยากให้ชมพูแพรเอาออกมาใส่มาก

"กวางบอกแล้วยังไงละคะว่าเพชรมันใหญ่เกินไป เพชรเม็ดเท่าไข่ห่านแบบนั้นให้คุณยายของกวางใส่ท่าจะเหมาะกว่า"

"ก็ได้ๆ พี่ซื้อให้กวางใหม่ก็ได้ แต่ว่าถ้าถึงตอนนั้น พี่ซื้อให้ก็ต้องมีรางวัลให้พี่ด้วยนะ คราวนี้ก็เหมือนกันพี่จ่ายเงินไปตั้งห้าหมื่นแปดพันนะกวาง ไหนจะให้อะไรเป็นการตอบแทนพี่ว่ามา"

"อะไร! ตอบแทนอะไรกันคะ ก็อาพยัคฆ์เป็นคนเสนอตัวอยากจะซื้อให้กวางเองนะคะ ถ้าไม่ซื้อให้ก็ได้กวางขอเงินคุณตามาโอนคืนให้ก็ได้ค่ะ" ชมพูแพรหันไปต่อว่าคมพยัคฆ์

"แล้วใครบอกว่าพี่อยากได้เงินคืน พี่อยากได้....." คมพยัคฆ์พูดค้างไว้แล้วส่งสายตาหวานหยด

"พอ พอเลยค่ะ เลิกคิด"

"ไม่เลิก แล้วตอนนี้ก็กำลังคิด คิดมากด้วย" คมพยัคฆ์พูดขึ้นแล้วขยับเข้าไปใกล้ รีบคว้าตัวชมพูแพรเอาไว้ได้ทันก่อนที่ชมพูแพรจะลุกขึ้นหนี พอคว้าตัวเอาไว้ได้แล้วคมพยัคฆ์ก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมานั่งซ้อนตักของตนเอง

"อาพยัคฆ์ปล่อยกวางนะ" ชมพูแพรออกอาการดิ้น พยายามจะปัดป้องหลบจูบของคมพยัคฆ์ คมพยัคฆ์เองก็ไม่ยอม ปล้ำจูบชมพูแพรอย่างที่หัวใจโหยหาร่ำร้องอยากได้ชมพูแพรเป็นเมียเสียเหลือจะทนแล้วจริงๆ

"อาพยัคฆ์กวางเจ็บนะ แสบแก้มแสบซอกคอไปหมดแล้วนะคนบ้า หนวดอาพยัคฆ์มันแข็งครูดหน้ากวางไปหมดแล้วนะ"

"ก็อย่าดื้อสิ นั่งนิ่งๆ ให้ผัวจูบดีๆ บ้าง" คมพยัคฆ์พูดยิ้มๆ ที่มุมปาก มือก็ยังโอบกอดชมพูแพรเอาไว้

"คนบ้า ชอบค้ากำไร ฉวยโอกาสเอากับเด็กตลอดเลย" ชมพูแพรพูดต่อว่าก่อนที่จะโดนคมพยัคฆ์ตึงท้ายทอยไว้แล้วบังคับจูบแลกลิ้นกับชมพูแพร ด้วยความมากประสบการณ์ในชั้นเชิงรัก คมพยัคฆ์จึงสามารถบังคับให้ชมพูแพรจูบคล้อยตามไปตนเองไป ชมพูแพรยอมให้คมพยัคฆ์จูบแลกลิ้นอยู่นานพอสมควร นานพอที่จะทำให้ชมพูแพรเริ่มดิ้นเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ คมพยัคฆ์จึงยอมถอนจูบแต่ก็ยังไม่วายจู่โจมรีบจูจุ๊บริมฝีปากบางไปอีกหนึ่งรอบ ชมพูแพรหน้าเห่อร้อนแดงซ่านด้วยความอาย

"ยังเขินอยู่อีกเหรอ จูบกันตั้งหลายรอบแล้วนะ"

"ปล่อยกวางนะคะอาพยัคฆ์ กวางจะไป....."

"จะไปไหน จะหนีพี่เข้าไปในห้องอีกเหรอ ถ้าหนีเข้าห้องคราวนี้พี่จะถือว่ากวางชวนพี่เข้าห้องนะ" คมพยัคฆ์พูดแล้วใช้มือจับผมยาวที่ปรกหน้าของชมพูแพรขึ้นทัดใบหูให้คนสวยของเขา ส่งยิ้มให้รู้สึกเอ็นดูในความน่ารักของเมียตัวเอง

"เปล่าเสียหน่อย กวางไม่ได้จะเข้าห้อง" ชมพูแพรรีบบอกปฏิเสธ

"ไม่เข้าห้อง งั้นเรามาหาอะไรทำกันดีกว่า" คมพยัคฆ์พูดยิ้มๆ พร้อมกับทำท่าทางเจ้าเล่ห์ใส่ชมพูแพร

"ทำอะไรคะ" ชมพูแพรทำหน้าเหลอหลาถามคมพยัคฆ์ออกไป

"ทำอะไรดีน่า....."

"ดู Netflix กันดีมั้ยคะ ปล่อยกวางสิคะ เดี๋ยวกวางลุกขึ้นไปเปิดให้ อาพยัคฆ์ชอบดูหนังแนวไหนคะ" ชมพูแพรรีบเสนอความเห็นแล้วพูดถามออกไป

"แนวเอวี โซ่แส้ กุญแจมือ มีให้ดูหรือเปล่าล่ะ" คมพยัคฆ์ตอบออกไปแล้วอมยิ้มกลั้นขำเมื่อเห็นหน้าของชมพูแพรที่ทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้

"อาพยัคฆ์....." ชมพูแพรผลักหน้าอกแกร่งของคมพยัคฆ์แรงๆ ด้วยความเขินและพยายามจะดิ้นลงจากตักของคมพยัคฆ์ให้ได้

"อย่าดิ้นแรงสิ กวางกำลังทำลูกพี่ตื่นอีกรอบนะ" พอคมพยัคฆ์พูดแบบนั้นชมพูแพรก็หยุดดิ้นโดยอัตโนมัติ

"ยังไม่อยากดู Netflix เราเข้าครัวไปทำอาหารมื้อเย็นกันดีมั้ย" คมพยัคฆ์พูดชวนชมพูแพร

"ดีค่ะ ดีมากๆ ไปกันเลยมั้ยคะ" ชมพูแพรรีบพูดแล้วใช้มือเรียวสวยแกะมือหนาของคมพยัคฆ์ที่กำลังกอดรอบเอวบางของตัวเองไว้ออก

"แหม รีบเลยนะ พี่ทำอาหารมื้อเย็นให้กินแน่ๆ แต่ว่าวันนี้กวางช่วยโกนหนวดให้พี่หน่อยได้มั้ยครับ"

"กวางทำไม่เป็นหรอกค่ะ ไม่เคยทำ กวางไม่มีหนวดเสียหน่อย"

"ไม่เคยก็ต้องฝึกเอาไว้ มีผัวแล้วก็ต้องฝึกต้องเรียนรู้ ว่ายังไงจะทำหรือไม่ทำให้ว่ามา ถ้าไม่โกนหนวดให้พี่จะอุ้มเข้าห้องนะ" คมพยัคฆ์เริ่มออกอาการจะข่มขู่บีบบังคับชมพูแพรอีกครั้ง

"ก็ได้ ก็ได้ โกนหนวดให้ก็ได้ค่ะ" ชมพูแพรรีบพูดรับปาก ก่อนที่จะดิ้นลงจากตักแกร่งของสามีมาได้หลังจากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรวดเร็ว คมพยัคฆ์เห็นแล้วก็ส่ายหน้าอมยิ้มแล้วรีบเดินตามเมียเข้าไปในครัวด้วยเหมือนกัน

"อาพยัคฆ์จะทำเมนูอะไรคะ" ชมพูแพรถามขึ้นขณะที่กำลังจะนำของสดจากในตู้เย็นออกมาล้าง

"ทำสปาเกตตี สูตรสามคมบ้านวัชระเดชาชาญดีกว่า"

"อะไรคือสูตรสามคมคะ"

"อ้าวก็สูตรของผู้ชายบ้านวัชระเดชาชาญไง คมกริช คมพยัคฆ์ คมเดช นี่ไอ้เดชมันก็ทำสปาเกตตี ล่อน้องพลอยจนติดกับได้เป็นเมียมันเลยเหมือนกันนะ"

"งั้นกวางว่าเราเปลี่ยนเมนูกันเถอะนะคะ กวางไม่อยากติดกับนายพรานใจร้ายเหมือนพี่พลอย" ชมพูแพรรีบพูดเปลี่ยนเมนูใหม่ในทันที

"ไม่เอา ไม่เปลี่ยน พี่อยากทำเมนูนี้ เมนูนี้พี่ทำอร่อยที่สุดแล้วเชื่อพี่ ถ้ากวางได้ชิมแล้วจะติดใจ"

"น่ากลัวตรงที่จะติดใจเนี่ยแหละ" ชมพูแพรพูดว่าเบาๆ กับตัวเอง

"บ่นอะไร เอากุ้ง หอย ปลาหมึกออกมาก่อนเลย เดี๋ยวพี่จัดการล้างเอง ส่วนกวางเอาเส้นสปาเกตตีมาเตรียมลวก แล้วเด็ดผักในตะกร้านี้นะครับ"

"ค่ะ ใส่พริก พริกไทย ใบโหระพา ใบมะกรูดด้วยหรือคะ" ชมพูแพรถามขึ้น

"ครับ เราจะทำสปาเกตตีขี้เมาทะเลกัน"

"อ๋อ กวางไม่กินเผ็ดมากนะคะ" ชมพูแพรบอกคมพยัคฆ์ในขณะที่กำลังยืนล้างผัก

"ครับ เดี๋ยวจะปรับสูตรให้เด็กกินได้" คมพยัคฆ์พูดเสร็จก็วางกุ้ง ปลาหมึก เนื้อหอยแมลงภู่ ที่ล้างทำความสะอาดแล้วเตรียมเอาไว้ หลังจากนั้นก็เตรียมมาลวกเส้นสปาเกตตี เมื่อเตรียมส่วนผสมจนครบหมดแล้วคมพยัคฆ์ก็เตรียมผัด ปรุงรส ตักใส่จานและจัดจานให้สวยดูน่ากินมากขึ้น

"โอโอ๋ หน้าตาดี ดูน่ากินมาก กลิ่นก็หอมมากด้วย" ชมพูแพรพูดชมและทำท่าก้มลงมาสูดกลิ่นอาหารด้วยท่าทางน่ารักมากในสายตาของคมพยัคฆ์

"มาพี่ตักให้กวางชิมก่อน" คมพยัคฆ์พูดแล้วใช้ซ้อมจิ้มเส้นสปาเกตตีพันๆ ม้วนๆ จิ้มขึ้นมาแล้วส่งเข้าปากชมพูแพรให้ชมพูแพรได้ชิมก่อน ชมพูแพรกล้าๆ กลัวๆ ยื่นปากเข้าไปใกล้ๆ แล้วรับเส้นสปาเกตตีเข้าปากได้ไม่หมดเพราะคมพยัคฆ์ตักให้คำใหญ่จนเกินไป ทำให้มีเส้นสปาเกตตียื่นหกออกมา คมพยัคฆ์เห็นแบบนั้นจึงรีบก้มลงไปจัดการกับเส้นสปาเกตตีที่ล้นปากชมพูแพรออกมาทันที เมื่อจัดการกับเส้นสปาเกตตีด้วยปากของตัวเองเสร็จแล้วคมพยัคฆ์ก็ขยับตัวออกมาเล็กน้อย ขยับมายืนอมยิ้มมองชมพูแพรที่ยืนหน้าแดงเคี้ยวเส้นสปาเกตตีที่กำลังอมอยู่ในปากไปด้วย

"เอ๊ะ! ทำไมวันนี้สปาเกตตีขี้เมาทะเลมันถึงได้หวานจัง น้ำตาลก็ไม่ได้ใส่ กวางว่ามันหวานมั้ยครับ" คมพยัคฆ์เลิกคิ้วถามชมพูแพร แกล้งทำเป็นสงสัยในรสชาติของอาหาร

"คนบ้า! ชอบฉวยโอกาสตลอด หวานบ้าหวานบออะไรของอาพยัคฆ์เล่า ทั้งเผ็ดทั้งร้อน ป้อนมาได้ไม่เป่าให้ก่อน" ชมพูแพรเคี้ยวเส้นสปาเกตตีกลืนเรียบร้อยแล้วก็ต่อว่าคมพยัคฆ์ออกไปทันที

"ทั้งเผ็ดทั้งร้อน นี่หมายถึงแซ่บใช่หรือเปล่า พี่ก็ว่าพี่แซ่บนะแต่บางทีก็หวานมาก กวางอย่าตัดสินพี่ที่พี่หน้าหนวดไม่ได้นะ"

"ขี้อ่อย ที่พูดหมายถึงสปาเกตตี ไม่ได้หมายถึงอาพยัคฆ์เสียหน่อย"

"อ้าวเหรอ พี่ก็คิดว่ากวางชมพี่ว่าพี่แซ่บเสียอีก แต่พี่ก็ไม่ได้แกล้งอ่อยนะเพราะอร่อยจริง"

"คนบ้า......" ชมพูแพรว่าคมพยัคฆ์เสร็จแล้วก็เดินลงส้นเท้าออกไปจากห้องครัวทันที คมพยัคฆ์เห็นแบบนั้นก็หัวเราะขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"จะไปไหนล่ะกวาง มากินสปาเกตตีก่อน แต่เดี๋ยวพี่ยกตามไปกินที่ห้องนั่งเล่นก็ได้" คมพยัคฆ์พูดไล่หลังชมพูแพรไป แล้วรีบตักสปาเกตตีใส่จานจัดจนเรียบร้อยสวยงาม ยกเดินตามไปให้ชมพูแพรกิน

ชมพูแพรและคมพยัคฆ์นั่งกินสปาเกตตีและนั่งดู Netflix ไปด้วย

"อร่อยหรือเปล่า พี่ว่าไม่ค่อยเผ็ด พี่ใส่พริกน้อยกลัวว่าถ้าใส่เยอะไปกวางกินไม่ได้"

"อร่อยค่ะ ไม่เผ็ดมาก" ชมพูแพรตอบแล้วยิ้มให้คมพยัคฆ์น้อยๆ

"มันไม่เผ็ดนะ จะเรียกว่าสปาเกตตีขี้เมาก็ไม่ได้น่ะสิ มันไม่ค่อยเหมาะกับรสชาติเด็กกินได้ ผู้ใหญ่กินเฉยๆ"

"ถ้ารสชาติมันไม่ใช่สปาเกตตีขี้เมา แล้วอาพยัคฆ์จะเรียกเมนูสปาเกตตีนี้ว่าอะไรละคะ" ชมพูแพรเงยหน้าขึ้นจากจานสปาเกตตีแล้วถามคมพยัคฆ์ออกไป

"สปาเกตตี เกี้ยวรัก" คมพยัคฆ์พูดบอกออกไปทำให้ชมพูแพรหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย เข้าใจดีว่าคมพยัคฆ์กำลังรุกจีบตนเองอยู่