กลวิธีล่อลวงสามีทหารในยุค 70

ตอนที่ 11 ฝันดี (มีฉาก NC นิดหน่อย)

วันนี้ฉู่หยางพยายามหลบหน้าเธอทั้งวัน เขาไปออกกำลังกายและกินข้าวที่โรงอาหารพร้อมกับอาบน้ำและเปลี่ยนชุดที่สำนักงานโดยไม่ยอมกลับมาที่บ้าน

แต่ถึงอย่างไรคืนนี้เขาก็ต้องกลับมาที่บ้านเพื่อกินข้าวเย็นด้วยกันกับเธออยู่ดี และเมื่อเห็นหน้าคนตัวเล็กกว่า ชายหนุ่มก็ไม่อาจห้ามความคิดอกุศลที่เกิดขึ้นมาได้

ฉู่หยางจึงก้มหน้ากินข้าวโดยพยายามไม่มองหน้าเธอ หลังจากล้างจานก็รีบไปอาบน้ำและเข้าห้องนอนเร็วมากกว่าปกติ

แต่ถึงอย่างไรก็นอนไม่หลับ ครั้งนี้เขาคิดผิดจริง ๆ ที่ยอมแบกอีกฝ่ายลงมาจากภูเขา

ร่างกายนุ่มนิ่มของเธอมันช่างรบกวนจิตใจของเขาเสียจริง ๆ !

ความรู้สึกเช่นนี้หมายความว่าเขาชอบเธออยู่ใช่หรือไม่?

แต่ชายหนุ่มก็รีบไล่ความคิดนี้ออกไปทันที เพราะคิดว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นเป็นไปตามกลไกธรรมชาติ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ใกล้ชิดกับผู้หญิงจึงทำให้มีอารมณ์ทางเพศมากกว่าปกติ!

ฉู่หยางคิดว่าต่อไปนี้ไม่ควรจะอยู่ใกล้ชิดกับเธอแบบสองต่อสอง พวกเขาควรเว้นระยะห่างจากกันดีกว่า

ชายหนุ่มครุ่นคิดวุ่นวายสับสนอยู่ทั้งคืนไม่รู้ว่าเขาหลับไปตอนไหน และในคืนนี้ก็เริ่มฝันอีกครั้ง…

ภาพในความฝันย้อนกลับไปตอนที่จางหนิงกำลังเดินตามอยู่ข้างหลัง แต่จู่ ๆ เธอก็ล้มลงบนพื้นและคราวนี้เขาหันไปรับไม่ทัน

“โอ้ยยย…” เสียงร้องอันเจ็บปวดของหญิงสาว ทำให้เขารีบเข้าไปดูก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายนั่งพับเพียบอยู่บนพื้น กางเกงขายาวถูกร่นขึ้นจนเห็นข้อเท้าขาวนวลเกลี้ยงเกลา และมันก็รบกวนจิตใจของเขาอีกครั้งทำให้ดวงตาของชายหนุ่มไม่สามารถละไปจากเธอได้

“พี่หยางดูเหมือนว่าข้อเท้าฉันจะพลิกค่ะ” มือบางบีบนวดข้อเท้าของตนเอง ใบหน้าเล็ก ๆ บอบบางย่นยู่ ท่าทางดูน่าสงสารมาก

ฉู่หยางยอมแบกเธอขึ้นมาบนหลังอีกครั้ง และก็เหมือนเดิมที่ท่อนแขนกลมกลึงและลมหายใจอุ่นร้อนของคนตัวเล็กกว่าเป่ารดต้นคอของเขาอยู่ตลอดเวลา

ชายหนุ่มพยายามข่มใจของตนเอง และพาหญิงสาวเดินมาส่งจนถึงบ้าน

แต่ตอนที่ปล่อยเธอลงจากแผ่นหลัง อีกฝ่ายกลับไม่ยอมลงไป และจูบลงบนหลังคอของเขาแทน

ฉู่หยางถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เธอจะทำอะไร"

ร่างเล็กไม่ตอบเพียงแต่รัดขาของตัวเองเข้ากับเอวของเขาแน่น เธอขยับตัวไปมาอย่างอยู่ไม่สุข พยายามใช้ความอุ่นนุ่มเข้ามาสัมผัสกับแผ่นหลังของเขา การกระทำของอีกฝ่ายทำให้ส่วนกลางกายของเขาแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว!

“อย่าขยับ!” เขากัดฟันพูดแต่จางหนิงก็ยังขยับขาไปโดยส่วนแข็งขึงของเขา

“พี่หยาง…”

ฉู่หยางตัวแข็งทื่อจนมือไม้อ่อนเผลอปล่อยมือจากต้นขาของเธอ

จางหนิงเลื่อนตัวลงมายืนบนพื้น เธอเดินอ้อมมาด้านหน้าและจูบที่ริมฝีปากหนาก่อนจะเรื่อยลงมาถึงลูกกระเดือกของเขา

จากนั้นอาศัยช่วงจังหวะที่เขากำลังเคลิบเคลิ้ม ก็เลื่อนมือลงต่ำรูดซิปกางเกงของชายหนุ่มลง และกอบกุมท่อนลำแข็งขึงของเขาเอาไว้

สองมือเรียวขยับขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของชายหนุ่ม ทําให้มีน้ําหล่อลื่นไหลปริ่มออกมาจากท่อนลำส่วนปลาย

“อืม...ม.....” เขาครางออกมา เนื่องจากถูกความเสียวซ่านเข้าเล่นงาน ชายหนุ่มไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการทุกอย่าง

“อ่า...หนิงหนิง~” ฉู่หยางครางชื่อออกมาด้วยน้ําเสียงแหบแห้ง “อือ....ไม่ไหวแล้ว!” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นพร้อมกับครางกระเส่าอยู่ในลําคอ

ยิ่งได้ยินเสียงของเขาดังเท่าไหร่ มือบางก็ยิ่งเพิ่มจังหวะการขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นเท่านั้น

“อะ...อ่าาา” ร่างสูงถึงฝั่งฝันลำกายกระตุกเกร็ง ก่อนจะปล่อยน้ํากามสีขาวขุ่นออกมาจนเต็มมือของคนตัวเล็กกว่า

ฉู่หยางตาปรือ เขามองร่างเล็กที่กำลังส่งแต่สายตายั่วยวนมาให้ ชายหนุ่มทนไม่ไหวอีกต่อไปและเป็นฝ่ายอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนของตนเอง และขณะที่เขากำลังจะลงมือกับเธอบ้าง…แต่จู่ ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น!

ตึง! ตึง! ตึง!

“พี่หยาง…ตีห้าครึ่งแล้วนะ วันนี้ไม่ไปวิ่งเหรอคะ”

"อึ่ก!" ฉู่หยางลืมตาตื่นขึ้นมาทันที สายตาของเขากวาดสายมองไปรอบ ๆ และพบว่าท้องฟ้าด้านนอกเริ่มจะสว่างขึ้นมาแล้ว เขาก้มลงมองกลางกายที่รู้สึกเปียกชื้นเหนียวเหนอะหนะ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่มันเป็นความฝันสินะ!

ฉู่หยางรีบตั้งสติก่อนจะตะโกนตอบคนตัวเล็กกว่าที่ยืนอยู่นอกประตู ด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแหบแห้งเล็กน้อย “วันนี้ไม่ต้องวิ่ง…เธอกลับไปนอนต่อเถอะ”

“พี่หยางไม่สบายหรือคะ” อีกฝ่ายถามกลับมาด้วยน้ำเสียงกังวล

“เปล่า…พี่มีภารกิจตอนเช้า อีกสักพักก็จะออกไปแล้ว เธอไม่ต้องทำอาหารเผื่อนะ”

“อ้อ…ได้ค่ะ” หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอเดินกลับห้องของตัวเองไป

ฉู่หยางรีบถอดกางเกงออก และนำไปซักเพื่อทำลายหลักฐาน หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นช่างเป็นคนอันตราย ดังนั้นต่อไปนี้เขาจะไม่อยู่ใกล้ชิดกับเธออีก!

……