ริมฝีปากบางเม้มสนิท “เขาดีมาเราก็ดีตอบ ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรูเลย พ่อยังแสร้งทำดีกับมันเลย แล้วมาว่าแต่หนู”
“มันคนละอย่างกันยัยดา พ่อแกน่ะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น ส่วนแกน่ะไม่ควรไปสนิทสนมกับมันให้มาก ระวังมันจะลากเข้าไปข่มขืนในป่า!”
หญิงสาวทำเสียงในลำคอ แล้วเดินกระแทกส้นเท้าเข้าห้องนอน ไม่วายกำนันหันตาม
“แล้วเสื้อผ้าชุดนี้ไปเอาที่ไหนมา ระวังลมพัดกางเกงในออกให้อายชาวบ้านเขาล่ะ ใส่ชุดแบบนี้ขืนไปทำงานไร่มีหวังงูเข้าไปชก มดเข้าไปกัด หรือไม่พวกคนงานมันคงอ้วกแตกกันบ้างล่ะ!”
“โอ้ยพ่อ! พูดแต่ละอย่าง” คนสวยตะโกนลั่น แล้วปิดประตูเสียงดัง ทำเอาคนด้านนอกสะดุ้งโหย่ง
“ไอ้ลูกคนนี้นี่” เขาพึมพำแล้วส่ายหน้า
รถยนต์จอดลานหน้าบ้าน เจ้าของรีบลงมาพร้อมขอฝากในมือ มธุรดาชะเง้อมองจากห้องนอน เห็นแขกมาเยือนใบหน้าเริ่มแดงซ่าน ริมฝีปากเม้มแน่น ทำไมจังหวะช่างประจวบเหมาะเช่นนี้นะ เมธาสิทธิ์วางของไว้บนโต๊ะแล้วยกมือ
