2 เดือนต่อมา
16.45 นาที
“เซทท์ นายไม่เคยส่งชิ้นงานเลยนะ อาจารย์เค้าก็ทวงงานมาตลอด เรียนมาสองเดือนนายไม่ส่งสักชิ้นงาน”
ฉันหันมาพูดกับนายนี่ แล้วมันไม่สนใจที่จะทำชิ้นงานอะไรสักอย่างจริงๆ นะแม่ ไลน์บอกก็แล้ว เตือนไปทุกช่องทางก็แล้ว พอเลิกเรียนแม่งก็ออกจากห้องอย่างเร็ว มาก็สายจนกรรมการจดชื่อหน้าโรงเรียนจำชื่อมันได้แล้วอะ ฉันหัวจะปวด
“เธอจะบ่นทำไมนักหนาวะ บ่นแม่งทุกวัน ให้หูฉันได้พักบ้างเถอะ”
“แล้วฉันบ่นเพราะอะไร ก็เพราะนายก็ไม่ทำ”
“พอ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอ”
ผมพูดจบก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้องเรียน ไอ้ความหวังดีของยัยนี่ผมก็เข้าใจนะ แต่มันก็เรื่องของผมอยู่ดีปะ
พรึ่บ!
“อะไรของเธออีกวะ ปล่อย”
“ไม่ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าบัดดี้ฉันหลังจากเลิกเรียนแล้วเอาเวลาไปทำอะไร ต่อไปนี้นายไปไหนฉันไปด้วย เราจะติดกันเป็นปาท่องโก๋ ไปดิ ยืนทำไม”
ฉันรีบหยิบกระเป๋าแล้วก็บ๊ายบายเพื่อนจากนั้นก็รีบต
