ถาดอาหารก็เลยกำลังจะถูกเลื่อนออกไป ในขณะเดียวกับที่ประตูถูกเปิดเข้ามา เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เเค่อยู่หน้าห้องก็แผ่ออร่าความดุมาเเต่ไกล ความคิดที่จะเลิกกินเมื่อครู่ของเธอเลยต้องพับเก็บไป มือเล็กหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกินต่อ เพราะคุณหมอที่ยืนข้างเตียง กอดอกมองกันไม่ลดละ
ขอยกให้เป็นผู้นำด้านการแผ่ออร่า นี่ขนาดยืนนิ่งยังดาเมจขนาดนี้ และเพราะออร่าของเขา แม้จะยังไม่ได้พูดอะไรเลยทำให้เกวลินเขี่ยผักสองใบ ตัดตับหั่นครึ่งชิ้นกับข้าวอีกนิดหน่อยรวมแล้วไม่น่าจะถึงครึ่งช้อนได้กลั้นใจป้อนเข้าปาก ให้เดานะ เธอเดาว่าคุณหมอเหนือนทีต้องเกิดปีมะโรงงูใหญ่ ไม่ก็มะเส็งงูเล็กอะไรเทือกๆ นี้แน่ๆ เป็นจำพวกเดียวกับงู ไม่งูเห่าก็งูจงอาง ถึงขู่ได้ขู่ดี
คนถูกนินทาในใจจะรู้ตัวหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่รู้คือเธอไม่ไหวจะเคลียร์แล้ว มือเรียววางช้อนลง ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เหนือนทีมองอาหารที่หมดไปไม่ถึงครึ่ง
“หนูอิ่มแล้วค่ะ กินไม่ไห
