…เธอกำลังท่องสคริปในใจแต่ทำไม
“สงสัยจะยังไม่เข็ด”
“….???”
“ปล่อยให้ห่างสายตาไม่ได้เลยนะ”
…กับเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวตามมาอีกเฮือกใหญ่
นั่นไงใช่แน่ๆ
เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ไม่ต้องสงสัย แล้วอีกหนึ่งศูนย์จุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ้นต์ก็มาย้ำความมั่นใจ Amani digio กลิ่นหอมอ่อนๆ แสนคุ้นเคยที่ลอยเข้ามาแตะจมูก
กี่ครั้งแล้วที่เจ้ากรรมนายเวรมาในรูปแบบของหมอ!!
ตายแน่ๆ ยัยเกว!!
คนตัวเล็กโอดครวญในใจ ไม่รู้ว่าเขามาได้ยังไง หรือแอบติดจีพีเอส tag สารเรืองแสงไว้ในยาที่ให้เธอกิน ?? แต่เธอนี่แหละที่กำลังจะตาย สองเข็มนั่นไง คราวที่แล้วสะโพกระบมไปกี่วันยังไม่อยากจะนับเลย
เป็นความเจ็บปวดที่เกวลินไม่อยากจะคิด พอแน่ใจว่าใช่แน่ๆ เอาจริงเธออยากรู้มากกว่าว่าเขามาอยู่ที่นี่แล้วมาเจอเธอได้ยังไง
นี่อาจารย์หมอเชียวนะไม่ใช่สโตกเกอร์
แล้วเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก็ดังขึ้
