เสียงของคนเงียบมานานเอ่ยออกมาในที่สุด เหนือนทีหันกลับไปมองตาแดงๆ เริ่มช้ำที่เมื่อกี้ยังแอบมองเขา แต่ตอนนี้ไม่กล้าสบตากันซะงั้น แล้วได้แต่ส่ายหน้า
อีกแล้ว เป็นแบบนี้อีกแล้ว เขาล่ะอ่อนใจ ไม่ใช่กับเธอ แต่กับตัวเองนี่แหละ!! เห็นความเกิดแก่เจ็บตายมาก็มาก เขาไม่ใช่ผู้ชายไทป์ที่ใจอ่อนแพ้น้ำตาผู้หญิง ถ้าจะมีก็แต่แม่เท่านั้นล่ะ แล้วตอนนี้ก็เพิ่มยัยเด็กดื้อเข้าไปอีกคน
ที่สำคัญไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนด้วย!!
เบื่อตัวเองชะมัด แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจ ก่อนหน้านี้เขาถอนหายใจด้วยความเครียด แต่ตอนนี้ด้วยความเซ็ง อยู่ๆ ก็นึกโกรธตัวเองที่ทำให้เธอร้องไห้
…ตรงข้ามกับคนตัวเล็กน้ำตาที่กำลังเอ่อทำท่าจะหยดแหล่ไม่หยดแหล่ลงมาอีกหยด แต่อยู่ดีๆ ก็หายกลับไปพร้อมเสียงสะอื้นที่ถูกกลืนลงไปในคอไปด้วย เหตุและผลของเขายังคงก้องอยู่ในหู
เขาไม่ได้เหนื่อย แต่เขาโกรธที่เธอไม่ดูแลตัวเอง… เกวลินรู้สึกเหมือนมีใครเอาไอร้อนผ่า
