ทำยังไงดี เกวลินแอบเหลือบมอง ก็เห็นเขายังมองเธออยู่ไปละสายตาไปไหน แล้วพอเขินมากๆ เข้า ก็พาทำตัวไม่ถูกอาการเธอต้องกำเริบอีกแล้วเเน่ๆ ความตื่นเต้นทำให้พูดอะไรออกไปก็ไม่รู้
“หนูไม่ใช่หนูสักหน่อย”
“ใช่ ไม่ใช่หนู”
“…”
“แต่เป็นเด็กดื้อ”
…มารู้ตัวอีกที ก็โดนแจกมะเหงกไปหนึ่งโป๊ก ความเขินหายวับไปกับตา
“หมออ่ะ หนูเจ็บนะ”
“หรือจะเถียง”
“ไม่เถียงหรอก” …ใครจะกล้าเถียงหมอ
แล้วเอาจริง เธอก็ดื้อจริงๆ นั่นแหละ กับวีรกรรมที่ทำไว้ให้เขาปวดหัว ไม่แน่เป็นหมอคนอื่นเธออาจถูกด่าจนหูชา ไม่ก็ตัดหางปล่อยวัดเลิกเป็นหมอเป็นคนไข้กันไปเลย ไม่มานั่งจ้ำชี้จ้ำไชสารพัดจนเธออาการดีขึ้นแบบนี้
เสียเวลาเขาเปล่าๆ ใครก็รู้ว่าเวลาแต่ละนาทีของหมอ ยิ่งขึ้นชื่อว่าอาจารย์หมอ มันทั้งเป็นเงินเป็นทองเเละมีค่าขนาดไหน
“หนูไม่เถียงหมอหรอก หนูก็ดื้อจริงๆ นั่นเเหละ ถ้าหนูเป็นหมอมาเจอคนไข้เเบบนี้มีหวังหนูเบิร์ดกะโหลกไปแล้ว”
“ขนาดนั
