ใครไม่มาเป็นเธอไม่รู้หรอก มันก็เข้าใจ แต่ก็เจ็บก็น้อยใจ เมื่อคืนคิดแล้วก็น้ำตาใหลไปจนเผลอหลับ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น ให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด เธอจะไม่เล่าให้ใครฟังทั้งนั้น แม้แต่พี่ออย แต่ก็ยังดีที่ตอนเช้าตื่นขึ้นมา มีเหตุบังเอิญเกิดขึ้นในชีวิตเกวลิน เมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาส่งอีเมลล์มาบอกว่าเรื่องเลี้ยงเซลล์ไม่ต้องเป็นห่วง มีน้องปอ. ตรี จะเข้ามาทำsenior project พอดี อาจารย์จะให้ช่วยเลี้ยงต่อไว้ให้ จะได้ไม่ต้อง freez เก็บไว้ แล้ว wake ขึ้นมาใหม่ ใครที่เลี้ยงเซลล์คงรู้กันดีว่ามันยาก ถ้าเก็บเซลล์ไว้ในลบแปดสิบองศา แล้วกว่าจะปลุกมันขึ้นมาให้เเข็งแรงสมบูรณ์พร้อมจะทำแลปต่อไปได้เหมือนเดิม ต้องผ่านปัญหามากมายสารพัด บางคนสามเดือนหรือถึงขั้นต้องเปลี่ยนโปรเเจ๊คเพราะเซลล์ไม่ตื่นกันไปเลยก็มี
ก็ถือว่ายังโชคดีนะ ที่ในความโชคร้าย เจ็บตัวไปไม่รู้เท่าไรยังมีความโชคดีอยู่บ้าง การได้รับรู้ว่ามีคนจัดการให้เเละคอยดู
