พ่อปลาไหล

ไม่ชอบผูกมัด

โรงแรมxxx

ทนายหนุ่มกำลังยืนสวมเสื้อยืดสีขาวก่อนจะหยิบเสื้อสูทสีเทาที่พาดเอาไว้บนขอบเตียงในขณะที่มิเกลเหยื่อรายใหม่ของเขายังคงนอนหลับตาพริ้มอย่างหมดแรงอยู่บนเตียงนอนในสภาพร่างกายที่เปลือยเปล่า การันต์ไม่มีนิสัยนอนหลับไปพร้อมคู่นอนหรือนอนบนเตียงเดียวกันนอกจากทำกิจกรรมบันเทิงที่ต้องการเท่านั้น สายตาคมกวาดมองถุงยางอนามัยใช้แล้วที่ทิ้งเอาไว้ก่อนที่มือหนาล้วงหยิบกระเป๋าเงินของตัวเองออกมาแล้ววางแบงก์สีเทาเอาไว้ที่หัวเตียงจำนวนห้าใบ

"อือออ~ จะกลับเลยเหรอคะ"

"ครับ พรุ่งนี้ผมมีนัดกับลูกความ นี่นะครับค่าแท็กซี่มิเกลนอนต่อเถอะ"

"เดี๋ยวค่อยกลับไม่ได้เหรอคะ พี่การันต์ไม่เหนื่อยเลยหรือไงคะ"

"ไม่ได้ครับ ผมต้องกลับไปเตรียมตัวก่อน"

ด้วยความที่พอรู้มาบ้างว่าการันต์มีนิสัยยังไงมิเกลเองก็หวั่นใจเพราะกลัวว่าจะถูกเขาเทเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ค่อยผ่านทางเก่า แต่เธอก็ยังกล้าเสนอตัวให้เขา ถึงมันจะเป็นครั้งแรกของเธอก็ตาม เธอหวังว่าซิงที่เธอมีจะผูกมัดและหยุดเขาได้

"เราจะได้เจอกันอีกไหมคะ"

"ถ้าผมว่างเราจะได้เจอกันอีกแน่นอน"

มือหนาลูบผมเธอแผ่วเบาอย่างอ่อนโยน ทำเอาคนที่ถูกกระทำรู้สึกอ่อนไหวไปกับความอ่อนโยนของเขาด้วย ทว่าขณะที่กำลังถูกการันต์ลูบหัวอยู่นั้นอยู่ๆ คำพูดของเพื่อนเธอก็ดังแว่วเข้ามา

'พี่การันต์ไม่เคยให้ใครขึ้นรถเขาเลยนะ ถ้าแกเจ๋งจริงแกต้องขึ้นรถเขาแล้วถ่ายรูปมายืนยันให้ได้'

'ถ้าฉันทำได้ แล้วฉันจะได้อะไร'

'ฉันเลี้ยงเหล้าหนึ่งเดือนเลย'

มันทำให้เธอคิดได้ว่าขามาเธอก็มาเองขากลับเธอยังต้องกลับเองอีกเหรอไม่มีทางยังไงเธอต้องได้ขึ้นรถเขาด้วย

"พี่การันต์คะ ช่วยรอเกลแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ เกลขอติดรถไปด้วย ตอนนี้มันดึกแล้วนั่งแท็กซี่ก็คงอันตรายไม่น้อยเลยนะคะ"

มือหนาที่ลูบศีรษะของเธออยู่ก็หยุดชะงัก เขาก้มมองหน้าหญิงสาวที่เขาไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ บทรักร้อนแรงที่เธอพยายามมอบให้มันไม่ถูกใจเขาเสียเลย อีกอย่างเขาไม่อยากให้ใครขึ้นรถของเขา ยิ่งตอนนี้ภายในรถของเขามีกลิ่นหอมของใครบางคนที่เขาพอใจอบอวลอยู่เขายิ่งไม่อยากให้ใครขึ้นไปกลบกลิ่นเธอ

"เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ที่ไว้ใจให้ครับ ผมมีธุระจริงๆ"

"งะ งั้นครั้งแรกของเกลที่พี่ได้ไปพี่จะ..." พยายามทวงความรับผิดชอบจากครั้งแรกที่มอบให้เขาไปเธอเงียบลงเมื่อเขาพูดแทรกขึ้นมา

"ก่อนมายุ่งกับผมก็น่าจะรู้นะครับ ว่าผมไม่ชอบการผูกมัด"

หญิงสาวหน้าเสียไปเล็กน้อย ไม่น่าเลยเธอไม่น่าทวงครั้งแรกแบบนี้เลยแล้วจะมีโอกาสได้สานต่อกับเขาไหม ไม่น่าเลย ไม่เป็นไรมิเกล เธอตามใจเขาไปก่อนพ่อปลาไหลแบบนี้จับไม่ยากหรอก ใจเย็นๆ

"กะ เกลขอโทษค่ะ เกลแค่ประทับใจเซ็กส์ของพี่การันต์ เกลกลัวจะ..."

"อย่าดื้ออีกนะครับ ผมไม่ชอบ"

มือหนาเชยคางมนของหญิงสาวหุ่นสวยแล้วเดินออกจากห้องไปในทันที ปล่อยให้หญิงสาวมองไปที่บานประตูไม้ที่ถูกปิดลงหัวใจของเธอมันวูบโหว่งแปลกๆ ราวกับว่าจะไม่ได้เจอเขาอีก ราวกับว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอได้เจอกับเขาอีกอย่างไรอย่างนั้นแหละ ไม่หรอกนะเธอไม่ยอม ไม่มีวันยอม

.

.

.

คอนโดการันต์

รถสปอร์ตหรูสีดำด้านขับเข้ามาจอดในที่จอดรถวีไอพีของคอนโดหรูที่ตัวเองอาศัยอยู่ ก่อนจะเดินออกมาด้วยความอารมณ์ดีแต่แล้วก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอคนที่ไม่อยากเจอยืนรอเขาอยู่ที่หน้าลิฟต์

"เปียโนมาทำไมว่ะ"

"สวัสดีค่ะพี่การันต์" หญิงสาวคู่ขาเก่าหันมาโปรยยิ้มทักทาย

"ครับ น้องเปียสบายดีนะครับ"

"ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ค่ะ พี่ไม่ติดต่อมาหาเปียเลย"

ใช่นี่ก็อดีตทางผ่านที่เขาทำไว้เจ็บแสบอยู่เหมือนกัน หญิงสาวขี้หึงตามเหวี่ยงวีนและกันท่าผู้หญิงคนอื่นๆ ออกจากเขามาตลอด เขาไม่ได้ซ้ำเธอเป็นครั้งที่สองแต่เธอดันทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจนเขาต้องจัดการตัดเธอด้วยการจงใจมีอะไรกับผู้หญิงอีกคนให้เธอเห็นเพื่อให้เธอไปจากเขา และใช่เธอไปจริงๆ หายไปเลยจนวันนี้วันที่เธอกลับมา

"ผมไม่ค่อยว่างครับ แล้วนี่มาทำอะไรที่นี่เหรอ" ที่ถามเพราะเขาเองก็ไม่เคยพาใครมาพื้นที่ส่วนตัวเหมือนกัน เขาสามารถมีสัมพันธ์กับคนอื่นๆ ได้ทุกที่แต่ต้องไม่ใช่พื้นที่ส่วนตัวของเขา

"เปียคิดถึงพี่ คิดถึงเซ็กส์ของพี่เปียไม่โกรธพี่แล้วนะคะ เปียเข้าใจว่ามันเป็นนิสัยของพี่ขอแค่พี่ไม่ทิ้งเปียก็พอค่ะ"

"ผมถามว่ามาทำอะไรที่นี่ครับ"

"เปียมาเช่าห้องที่คอนโดนี้อยู่ค่ะ เผื่อวันไหนพี่การันต์อยากจะได้มาหาเปียได้สะดวก เปียคิดถึงพี่นะคะ" ขณะพูดก็เดินเข้ามาหาเขาอย่างเชื่องช้า ท่าทีของเธอช่างยั่วยวนหากใครได้พบเห็น ยกเว้นเพียงแค่เขาที่เบื่อเธอแล้วเท่านั้นที่เห็นว่าท่าทีพวกนั้นมันไม่ได้ดูดีเลยสักนิด

"ครับ แต่วันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับพรุ่งนี้มีนัดกับลูกความ ไว้เจอกันนะครับน้องเปีย"

หญิงสาวยืนส่งยิ้มให้ทนายหนุ่มแม้หัวใจจะเจ็บปวดไม่รู้ว่าเธอไปชอบผู้ชายเจ้าชู้ประตูดินแบบนี้ได้ยังไง ขนาดเขาทำกับเธออย่างนั้นเธอยังให้อภัยเขาได้ เธอตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะยอมเขาทุกอย่างขอแค่เขามาหาเธอบ้าง ติดต่อเธอบ้าง แค่นี้ก็พอ

การรันต์เดินกลับมาที่รถของตัวเองอีกครั้ง แล้วขับรถออกมากลับไปนอนที่บ้านหลังใหญ่ของตัวเองแทนเพราะไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาอยู่ที่ชั้นไหนของคอนโดหรู เขาไม่ชอบความวุ่นวายนี่ถึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่คิดจริงจังกับใคร แม้ใครหลายๆ คนจะคิดจริงจังกับเขาก็ตามแต่เขาก็ไม่สน

.

.

.

บ้านการันต์

"นานๆ ถึงจะโผล่หัวมาที่บ้านได้สินะ"

กิตติโชจน์ทักทายลูกชายที่นานๆ จะโผล่มาที่บ้านที แต่ลูกชายของเขาเนี่ยสิไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลยเอาแต่เลื่อนสายตามองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของผู้เป็นพ่อตัวเองนิ่งแล้วเดินขึ้นห้องไปโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา เปลี่ยนผู้หญิงอีกแล้วสินะ

"ไอ้ลูกคนนี้มันทักทายพ่อไม่เป็นมั้ง"

.

.

.

คอนโดเตยหอม @วันเสาร์ 09:00 น.

รถสปอร์ตหรูสีดำด้านจอดอยู่หน้าทางเข้าคอนโดของเตยหอมอยู่พักใหญ่ๆ อันที่จริงเขานอนไม่ค่อยหลับเลยมาก่อนเวลาสองชั่วโมงแต่ก็ไม่ได้อะไรเขาไม่รีบไม่ร้อนอยู่แล้ว ไม่นานนักก็เห็นร่างบางที่เคยเฝ้าจินตนาการเดินออกมาในชุดเรียบๆ แต่ทำไมกลับดูดีมากในสายตาเขากันนะ

ทนายหนุ่มจ้องมองไปที่หญิงสาวผมสีช็อกโกแลตนิ่งเธอใส่เสื้อยืดสีขาวคอวีลึกเห็นเนินอวบนิดๆ ให้พอเซ็กซี่หน่อยๆ กับกางเกงเอวสูงรัดรูปเข้ากันกับรองเท้าผ้าใบสีขาว แถมยังมัดผมเป็นทรงหางม้าอวดลำคอยาวระหงหน้าซุกไซ้ซอกคอแล้วทิ้งรอยแสดงความเป็นเจ้าของเสียจริง

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

เสียงเคาะกระจกรถหรูดังขึ้นเบาๆ สองสามครั้งเรียกสติคนที่แอบมองหญิงสาวให้รู้ตัวเขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเรียบร้อยโดยไม่รู้ตัวก่อนจะเลื่อนกระจกลงเพื่อทักทายเธอ ใบหน้าหวานใสแต่งแต้มเครื่องสำอางบางๆ อย่างลงตัว แพขนตาของเธองอนยาวคิ้วของเธอสวยได้รูปดวงตาของเธอสุกใสอย่างน่าหลงใหล

"รอนานไหมคะ"

เสียงของเธอเรียกเขาให้ได้สติ

"เพิ่งมาถึง ขึ้นมาสิ อ่ะ เดี๋ยว!"

เตยหอมแอบงงอยู่เล็กน้อยที่เห็นว่าชายหนุ่มดูแปลกๆ ไปเขารีบกุลีกุจอลงจากรถยนต์คันหรูเดินอ้อมหน้ารถยนต์ของตัวเองแล้วเป็นฝ่ายเปิดประตูให้เธอเข้ามานั่ง ใบหน้านิ่ง ไร้รอยยิ้ม ทำราวกับว่าที่ทำอยู่มันช่างฝืนใจเขานัก

"ขอบคุณนะ" เตยหอมเข้ามานั่งในรถพร้อมกับขยับนาฬิกาข้อมือขึ้นดูก่อนจะหันไปทางฝั่งคนขับที่ชายหนุ่มเพิ่งจะสอดตัวเองเข้ามานั่งประจำที่

"นายมีเบอร์ช่างที่ทำรถฉันไหม ฉันอยากรู้ว่าจะได้รถคืนเมื่อไหร่"

"เดี๋ยวได้คืนแล้วบอกเองแหละ ไม่ต้องวุ่นวาย"

"เอ้า! นั่นมันรถฉันนะ วุ่นวายตรงไหน" เขาไม่ตอบ ลอบมองเธออยู่หลังพวงมาลัยแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด วันนี้ก็หอมอีกแล้ว หอมฉิบหาย หอมจนอยากจอดรถแล้วจับกระแทกให้รู้แล้วรู้รอดอยู่ๆ ก็รู้สึกว่าไอ้ลูกชายคนโปรดมันกำลังพองตัวประท้วงเขา ไอ้ลูกเวร ไอ้ลูกไม่รักดี!

"บอกทางด้วย"