“เจ้าเตย มาดูนี่ๆ” เสียงของพ่อที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่หน้าร้านดังขึ้นตอนที่ฉันกำลังกลับจากโรงพยาบาล ฉันยืนคุยกับหมอมิ้งต่ออีกแป๊ปนึง ไม่รู้ทำไมหมอต้องรีบเข้าห้องตรวจขนาดนั้น รำคาญฉันหรือตั้งใจทำงานก็ไม่รู้
“อะไรอ่ะพ่อ” ฉันถือกระดาษจดรายการอาหารก่อนจะเดินเอาไปให้อีตั้วส่งให้แม่ก่อน แล้วค่อยๆ เยื้องย่างมานั่งฝั่งตรงข้ามพ่อ พ่อหมุนมือถือแล้วเปิดไลน์ให้ดูรูปผู้หญิงคนนึงที่น่าจะอายุอานามวัยประมาณพ่อได้ “เดี๋ยวเถอะ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครฮะ กิ๊กใหม่เหรอ ถ้าใช่เตยจะไปหยิบมีดจ้วงนางเดี๋ยวนี้”
“บ้าเหรอ นี่เจ๊นิดเพื่อนพ่อสมัยมัธยม แม่เขาก็รู้จัก” พ่อหัวเราะแล้วดึงมือถือกลับ ฉันหรี่สายตาจับผิดนางว่าที่จริงแล้วอีเจ๊ผมสั้นเท่าติ่งหูนี่เป็นกิ๊กพ่อรึเปล่า แต่เขาไม่ได้มีพิรุธอะไร เพราะพ่อฉันเป็นกำนัน คนรู้จักแกเลยเยอะมาก รู้จักแทบจะทั้งอำเภอ แกเป็นคนช่างพรีเซ้นต์ ไปไหนมาไหนก็พาครอบครัวไปด้วยตลอด ทุกคนก็เลยรู
