เฮ้อ ฉันก็รู้แหละว่าหมอหล่อมาก ฉันก็หวังอยากจะคู่กับหมอบ้างแต่พอเห็นผู้หญิงคนนี้ฉันก็หมดความมั่นใจ รู้สึกไม่มีอะไรเลย ฉันทำหน้าเซ็งจนอีตั้วสังเกตเห็น มันใช้ข้อศอกสะกิดยิกๆ
“ตกลง รู้จักหมอมีนรึเปล่าคะ?” นางฟ้าตรงหน้ายิ้มอีกแล้วมองเราทั้งคู่ด้วยสายตาทรงเสน่ห์
“อะ อ๋อ รู้จักครับ น่าจะอยู่ข้างในแหละ ตามผมมาก็ได้” อีตั้วยิ้มและเสนอตัวอย่างเต็มที่ ส่วนฉันยิ้มเจื่อน เธอก้มโค้งขอบคุณและเดินเข้ามาเหมือนลอยได้
ดูสิ ขนาดท่าเดินยังดูมีสกุลรุนชาติ ดูผู้ดิบผู้ดี ดูเป็นคุณหนูสุดๆ ฉันไม่รู้ว่านางทำยังไงแต่ท่วงท่ากิริยาของนางเนิบนาบและเรียบร้อยประดุจผ้าพับไว้สุดๆ
“ตั้ว แกพาคนสวยไปหาหมอมีนแล้วกันนะ ฉันจะไปส่งข้าวที่ตึกอื่น” ฉันเซ็งจัดจนพาลไม่อยากเจอหมอแล้วเดินไปหยิบข้าวที่เป็นของตึกผู้ป่วยใน เพื่อจะเอาไปฝากป้าพริกให้ช่วยดูให้หน่อย บางอย่างก็เป็นของญาติที่มาเยี่ยมไข้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นคนพื้นที่ที่รู้ๆ
