“อ่า...งั้นหนูจะบอกเขาให้นะคะคุณยาย”
“หนูช่วยเกลี้ยกล่อมคุณเสือเธอหน่อยนะ คุณท่านอยากเจอคุณเสือ ทุกวันนี้ก็เอาแต่เรียกชื่อคุณเสือไม่หยุดเลย” หญิงชราอ้อนวอน และด้วยความที่เป็นคนใจอ่อนกับผู้สูงอายุด้วยแล้วพลอยรดาจึงเผลอตกปากรับคำไป
“ค่ะยาย เดี๋ยวหนูช่วยกล่อมเขาให้นะคะ...ว่าแต่ พ่อของเสือรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลไหนเหรอคะ”
หญิงชราวางสายไปแล้ว พลอยรดามองโทรศัพท์ของคณาธิปที่ถูกวางกลับที่เดิมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมากดโทรหาพี่เอ๊ะ
รอสายไม่นานนัก พี่เอ๊ะก็กดรับ
“ว่าไงพลอย ไอ้เสือมันดื้อใส่เหรอ” พลอยรดาหัวเราะนิดๆกับคำทักทายนั้น
“เปล่าค่ะ เป็นเด็กดีมากกว่าที่คิด”
“แต่เด็กดีที่พลอยว่าโทรมาฟ้องพี่ทุกวันเลยว่าพลอยใจร้ายมากแล้วก็โหดมากด้วย ถึงขั้นเอาก้านมะยมไปตีถึงคอนโด”
“โอเวอร์แล้วค่ะ พลอยทำแบบนั้นที่ไหนกัน”
...ก็แค่หยิบมาขู่ ยังไม่เคยตีสักหน่อย
“จ้าๆ พี่เชื่อพลอย เพราะพี่รู้ว่าไอ้เสือ
