9.น่าสนใจดีนี่
1143 Words
เวเน่กำลังสวมชุดเดรสสีเขียวอ่อนให้มิเกล เธอตัดชุดเอาไว้ออกงานเยอะพอสมควรเพราะอาชีพขายดอกไม้นั้น ลูกค้าหลักคือชนชั้นสูง เพราะฉะนั้นการจะเชิญชวนให้ลูกค้ามาที่ร้านดอกไม้ของเธอ เวเน่ก็จะต้องไปออกงานเพื่อให้ตัวเองเป็นที่รู้จัก
มิเกลนั้นงดงาม ไม่ว่าเธอจะมองกี่รอบเด็กน้อยผู้นี้ก็อยู่ในช่วงวัยที่งดงามจับสายตามากทีเดียว ดรุณีน้อยในวันนั้นกลับกลายเป็นเลดี้ที่งดงามในวันนี้แล้ว
"ข้าหวังอย่างยิ่งว่าเจ้าจะจำการเต้นรำที่เคยเรียนในคฤหาสน์ไฮริชน์ได้ เพราะบัตรเต้นรำของเจ้าอาจจะถูกเขียนชื่อไปจนเต็ม"
"พี่เวเน่ก็กล่าวเกินไป ข้าเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านหาใช่เลดี้จากชนชั้นสูง บุรุษไหนหรือจะมาขอข้าเต้นรำ"
เวเน่จัดการรวบผมของมิเกลขึ้นมาก่อนจะติดดอกไม้เอาไว้ด้านหลัง
"หากว่าดวงตาของเจ้ามิได้มืดบอด ก็ควรจะจ้องมองภาพของสตรีผู้งดงามในกระจกซะสิ ข้ากล้าพูดได้เลยว่าเจ้าน่ะ งดงามกว่าใครแน่นอน!"
มิเกลจ้องมองกระจกเงาเบื้องหน้า ใบหน้านี้งดงามมากจริงๆ ทว่าต่อให้เธอจะงดงามไร้ที่ติมากแค่ไหนก็มิอาจเทียบเคียงนักบุญหญิงมารีนได้เลย...
เธอส่งยิ้มจางๆให้กับตัวเอง
"พี่วางใจเถอะ ข้าจะช่วยพี่หาลูกค้าเอง"
เวเน่ถอนหายใจเบาๆ
"อายุของเจ้านั้นถึงวัยออกเรือนแล้วมิเกล การมีใครสักคนมาดูแลเจ้านั่นถือเป็นเรื่องที่เหมาะสม"
มิเกลมองใบหน้าของเวเน่ที่สะท้อนในกระจกก่อนจะหัวเราะเบาๆ
"ข้าไม่มีทางแต่งงานก่อนพี่อย่างแน่นอน พี่จะต้องแต่งงานก่อนข้าถึงจะมีคนรัก!"
"ให้ตายเถอะมิเกล!!!"
หลังจากนั้นเธอก็ถูกพี่เวเน่บ่นชุดใหญ่ เราทั้งสองเดินทางด้วยรถม้ารับจ้างมาที่คฤหาสน์ที่ดูสบายตามากกว่าจะหรูหรา ท่าทางบารอนอิสเนสจะเป็นคนไม่หลงใหลไปกับเงินทองสินะ
"เป็นเกียรติที่บารอนเนสเชิญข้ามาในวันนี้"
บารอนเนสอิสเนสเป็นสตรีที่อายุราวสามสิบกว่าๆใบหน้านั้นมิได้งดงามจับตาแต่ทว่าก็ดูน่ามองยิ่งนัก อีกทั้งแววตาของบารอนเนสที่มองมาที่เธอและพี่เวเน่ก็ไร้สายตารังเกียจ
"เข้ามาเถิดเวเน่ เจ้าเปรียบเสมือนเพื่อนของข้า งานน้ำชาวันนี้คืองานเลี้ยงต้อนรับน้องชายของสามีข้า เขาพึ่งเรียนจบและกำลังจะสอบเข้ารับราชการ ว่าแต่เลดี้คนนั้นคือ...?"
"นี่น้องสาวของข้าเองค่ะ เซียโน่ มิเกล นางพึ่งเดินทางมาจากเมืองข้างๆ"
มิเกลก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพบารอนเนส เธอส่งยิ้มจางๆตามมารยาท โชคดีที่คฤหาสน์ไฮริชน์นั้นเคร่งครัดเรื่องมารยาทมากทีเดียว ทุกวันเธอจะต้องแบ่งเวลาราวสองชั่วโมงเพื่อไปเรียนมารยาท ทั้งมารยาทของสาวใช้ที่ต้องปฏิบัติต่อชนชั้นสูง และมารยาทของชนชั้นสูง ว่าการแสดงท่าทีเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร
ถือว่านั่นเป็นประโยชน์อย่างมากในการใช้ชีวิตเข้าสังคม
"มิสเซียโน่ช่างมีใบหน้าที่สะดุดตายิ่งนัก เห็นทีว่างานเต้นรำในวันนี้ จะต้องสนุกมากแน่ๆเลย"
เวเน่ส่งยิ้มให้มิเกล เธอพาน้องสาวเดินมายังโต๊ะที่วางบัตรเต้นรำ ก่อนจะหยิบบัตรเต้นรำขึ้นมาผูกที่ข้อมือของมิเกล
"ที่ข้อมือของพี่ก็ควรจะผูกบัตรเต้นรำเช่นกัน"
"มิเกล พี่น่ะอายุจะสามสิบแล้ว เรื่องการมีคนรักหรือการหาคู่พี่คิดว่าพี่เลยวัยมาแล้ว ส่วนเรื่องลูกพี่จะรออุ้มลูกของเจ้าแทนก็แล้วกัน"
มิเกลถอนหายใจเบาๆ ถึงพี่เวเน่จะอายุสามสิบแต่ใบหน้านั่นดูยังไงก็ยังไม่แก่สักนิด พี่เวเน่นั้นสวยในแบบนิ่งๆ สวยในแบบเรียบร้อยดูเป็นผู้ใหญ่ และเธอไม่คิดจะยอมให้พี่เวเน่ยืนมองการเต้นรำเฉยๆเด็ดขาด!!
เธอหยิบบัตรเต้นรำขึ้นมาพร้อมกับผูกมันที่ข้อมือของพี่เวเน่
"ไม่รู้ล่ะ หากไม่มีใครของพี่เต้นรำ ข้าจะเป็นคู่เต้นของพี่เอง!"
"มิเกล เจ้านี่นะ!"
"สวัสดีครับเจ้าของร้านดอกไม้ หากบัตรเต้นรำของคุณเจ้าของร้านดอกไม้ยังว่าง ช่วยเขียนชื่อข้าลงไปได้ไหมครับ"
"บ้าไปแล้วรึไงโฮเซ่!!"
โฮเซ่คือเพื่อนคนสนิทของพี่เวเน่สินะ แล้วไอ้อาการหน้าแดงของพี่เวเน่นั่นคืออะไรกัน!! มิเกลหัวเราะเบาๆ เธอเดินปลีกตัวออกมาเพื่อจะไปหาน้ำดื่มสักหน่อย
"บัตรเต้นรำของเลดี้ ยังพอมีที่ว่างสำหรับข้าไหมครับ"
เธอละสายตาจากแก้วน้ำเลม่อน เพื่อมามองหาบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังส่งยิ้มให้เธอ
"น่าเสียดายนะคะ บัตรเต้นรำของข้านั้นไม่มีที่ว่างแล้ว"
นี่คือการปฏิเสธแบบสุภาพที่สุดในการบอกว่า ฉันจะไม่เต้นรำกับนายแน่นอน!! ไม่ใช่กับหมอนั่นคนเดียวแต่วันนี้เธอจะไม่เต้นรำกับใครเด็ดขาด!!
การปฏิเสธที่แสนจะนุ่มนวลของมิเกลนั้นอยู่ในสายตาของคาลอสมาตลอด เขายกแก้วบรั่นดีขึ้นมาดื่มพร้อมกับนั่งมองใบหน้าที่เรียกได้ว่าโคตรจะสะดุดสายตาของเลดี้ผู้นั้น
บัตรเต้นรำของนางยังคงว่างเปล่าไร้รายชื่อของบุรุษที่จะเขียนจะลงไป...
น่าสนใจดีนี่
นี่ถือเป็นการเรียกร้องความสนใจรึเปล่านะ แต่บอกได้เลยว่าสตรีผู้นั้นสามารถทำมันได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียว เพราะคนที่อยากเอาชนะเช่นเขารู้สึกว่าอยากให้บัตรเต้นรำที่ว่างเปล่าของเธอ มีชื่อของเขาเขียนลงไป...
คาลอสวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ เขาเดินไปหาสตรีที่สะกดสายตาของเขาช้าๆ ก่อนจะยกมือของเธอขึ้นมาแล้วเขียนชื่อของเขาลงไปในบัตรเต้นรำที่ข้อมือเธอ
"!!!!"
นี่มันอะไรกันฟะ!!! บัตรเต้นรำที่ข้อมือเธอถูกเขียนชื่อของ 'คาลอส'ลงไปจนเต็มพื้นที่ เธอตกใจมากและไม่คิดว่าจะมีบุรุษที่กล้ากระทำสิ่งที่ไร้มารยาทเช่นนี้
"ไปเถอะ การเต้นรอบต่อไปกำลังจะเริ่มแล้ว..."
เขาจูงมือเธอมาที่ฟอล์อเต้นรำโดยที่เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
"ข้าชื่อคาลอส แล้ว...เลดี้มีชื่อว่าอะไรกันครับ อันที่จริงข้าเห็นชื่อที่หน้าบัตรเต้นรำแล้วมันเขียนว่ามิเกล เซียโน่ แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ควรจะถามชื่อของเลดี้อีกครั้งเพื่อเป็นมารยาท"
คนเช่นเขายังเรียกว่ามีมารยาทได้อีกงั้นเรอะ!!!
- Writer
