บทที่ 9
ไม่อยากขัดใจตัวเอง
กว่าเจ็ดวันแล้วที่แก้มใสใช้ชีวิตอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ เธอปรับตัวกับทุกคนได้ค่อนข้างดีอาจเพราะเธอเป็นเด็กอ่อนน้อมถ่อมตน ทุกคนจึงไม่ได้ตั้งป้อมรังเกียจอย่างในวันแรกที่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ในฐานะนางบำเรอ
“วันนี้แก้มขอใช้ครัวหน่อยนะคะ”
“ทำอาหารให้คุณหนูกานต์เหรอคะคุณแก้ม”
แม่ครัวหันมายิ้มรับในขณะที่กำลังต้มข่าไก่ส่งกลิ่นหอมอวลไปทั้งห้อง
“ค่ะป้า”
แม่ครัวค่อนข้างใจดีหากเทียบกับแม่บ้านรังรองซึ่งเจ้าระเบียบและมีสายตาที่จ้องจับผิดตลอดเวลา
“ว่าแล้วเชียว”
แม่ครัวหัวเราะร่วน หลายวันมานี้แก้มใสเดินเข้าออกห้องครัวเพื่อปรุงอาหารให้กับคุณหนูทุกวันจนเป็นที่คุ้นตา เช้า สาย บ่าย เย็น ทุกคนจะเห็นแก้มใสคอยดูแลคุณหนูกานต์ไม่ห่างกาย
จนทุกคนอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ แม้จะรู้ว่าแก้มใสเคยเป็นพี่เลี้ยงดูแลคุณหนูมาตั้งแต่แรกคลอด แต่ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเอาตัวไปคลุกอยู่กับเด็กทั้งวัน ในเมื่อ
