บทส่งท้าย
ร่างกายต้องการทะเล
“ค่ะ แก้มจะแต่งงานกับคุณเมศ”
ทันทีที่หญิงสาวพยักหน้า หยาดน้ำตามากมายก็ร่วงเผาะลงอาบแก้มอิ่ม ปรเมศบรรจงสวมหวานลงบนนิ้วนางข้างซ้ายก่อนจะจูบลงบนหลังมือแผ่วเบา
“ฉันจะดูแลเธอกับลูกให้ดีที่สุด ฉันสัญญา”
“แก้มเชื่อคุณค่ะ”
ทั้งสองต่างมองตากันเนิ่นนาน อวลอุ่นไปด้วยความรักโอบล้อมพวกเขาทั้งสองเอาไว้
“ความจริงแล้วแก้มหลงรักคุณเมศมาโดยตลอดค่ะ ตอนแก้มตั้งท้อง แก้มดูรูปคุณเมศทุกวันหวังให้น้องกานต์ได้รู้จักพ่อ แต่กลายเป็นว่าแก้มกลับหลงรักคุณ”
แก้มใสสารภาพ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย และนั่นทำให้คนตัวโตค่อยๆ ประทับริมฝีปากลงบนแก้มนวลแผ่วเบา ไล่ระเรื่อยไปยังริมฝีปากอวบอิ่มแล้วมอบจุมพิตแสนหวานจนหัวใจของทั้งคู่เต้นไปในจังหวะเดียวกัน
“ยินดีด้วย เย้!”
เสียงยินดีดังขึ้น แก้มใสเหลียวมองไปรอบๆ กายด้วยความงุนงง เห็นบิดาของเธอยืนยิ้มกว้างจนตีนกาขึ้นเป็นเส้นริ้ว วันนี้บิดาของเธอ
